Bravo σου όπως και να έχει

 

 

Να γινόταν να με πάρεις ένα τηλέφωνο

Από ένα νούμερο μόνο για μένα 

Να μου πείς ότι είναι ανάγκη 

να με δεις για κάτι προσωπικό.

Να με ρωτήσεις αν 

και πότε μπορώ.

Που να έρθω;

Από τα δικά σου

 

Κι εσύ που τα ακούς 

τα κόκκινα τα μπλουζ 

για να πηγαίνεις αλλού 

Νομίζεις πως δεν τα κοροηδεύεις;

Αυτούς που δεν τους αρέσουν οι αποχωρισμοί γιατί τους χαιρετάτε;

Το είχα φανταστεί αλλιώς" και ... τέτοια.

ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΚΑΜΕΝΑ ΛΑΜΠΑΚΙΑ

ΕΣΕΝΑ ΕΣΕΝΑ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΛΛΑΞΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΞΕΒΙΔΩΣΩ 

Μας κοιτάν από ψηλά τ' άστρα χαμογελαστά

Ένας κάκτος μαγικός

Όλη μέρα τρέλες...

Ένας κάκτος μαγικός

Όλη μέρα τρέλες...

 Να είχε λέει μια αγκαλιά

Να είχε θέλει μια αγκαλιά

Π

Πάρε το γατάκι σου

Πάρε το παιδάκι σου 

Παρ' το φιλαράκι σου

Πάρε το δεντράκι σου

Πάρε το σκυλάκι σου

Παρ' το φιλαράκι σου

Μας κοιτάν από ψηλά

Άστρα χαμογελαστά

Μας κοιτάν από ψηλά

Άστρα χαμογελαστά

Μας κοιτάν από ψηλά 

Τ' αστρα χαμογελαστά.

 

Γειά σου Στέλιο μου γειά σου κι εκεί που είσαι όταν ξαναγεννηθείς περιστέρι

 

ΒΙΔΕΣ

Έλα μωρό μου εδώ εσύ

Να κλείσουμε το μαγαζί

Του ψεύτη κόσμου

Έλα μωρό μου δωσ' μου

Την μηχανή του κόσμου

Να την εκάνω βίδες

...και...

Δεν σε είδα

Δεν με είδες

...και δεν σε είδα δεν με είδες

Κι αν σε είδα 

Και με είδες

Η μηχανή του κόσμου 

βίδες.

Κι αν σε είδα και με είδες

Η μηχανή σε βίδες.

Αγάπη μου εμένα πάντως την φιλία μου την έχεις ακαίρεα κι άφθαυστη κι ας μου την πέταξες κάτω

 

Κυρίες ε!

Γαμιούνται μαζί σου και σκέφτονται άλλους.

Γαμιούνται με άλλους και σκέφτονται εσένα.

Αλλά εντάξει, τουλάχιστον αν δεν σκέφτονται τελείωνε μαλάκα, έχουμε πετύχει.

Τί τρομερό καυλί που έχεις

 

Τί τρομερό καυλί που έχεις!

Ακόμα τρέχω .

Να σωθώ

Άσε το προκείμενο και μπες στο θέμα

 

Για μένα δεν είναι τόσο θέμα το που πάντως. Και πάνω στον τάφο των προγόνων μου θα μπορούσα και στα βράχια πάνω. Και σε γυαλιά και σε καρφιά και σε κάρβουνα. Σε παντρεύομαι αλλά και να κρυβόμαστε δε με νοιάζει, το έχω όπως κι αν χρειάζεται. Και σε πρεβάζι ουρανοξύστη, σε απαγορευμένη ζώνη του στρατού, σε χωράφι της μαφίας, μες τη μέση στη πλατεία, κανένα πρόβλημα. Σταματημένοι, εν κινήση, κρεμασμένοι ανάποδα, μέσα. Πραγματικά κανένα πρόβλημα. Μόνο να   να με πάρεις ένα τηλέφωνο και να μου πεις ότι θέλεις να δοκιμάσουμε πως να είναι αν είμαστε μαζί.

Αγάπη μου κοίτα τί βρήκα!

 

Βρήκα την μεταγραφή που έχουνε κάνει από τα βιολιά που έβαλες

Με διπλό σαλάμι και διπλό τυρί

 

Αιδοιογραφία vol2

 

Χωνάκι χωρίς παγωτό

Χωνάκι χωρίς παγωτό

Μη μου τους κύκλους τάρατε.

Συμπόνεσαι με θέλω τηΡόζα

 

Η καρδιά σου σε τρικυμία κι η ψυχή σου ήδη βυθισμένη.

Ίδιο βλέμμα έχουμε.

Μόνο το δικό σου είναι λίγο πιο ήπιο σε ένταση απ' το δικό μου.

Μα κάπως κοιτάς από απόσταση για να μη πω ξεθωριασμένα. 

Συμπόνια δεν βλέπω να έχει πάντως.

Έχει λίγο το ένα. Αυτό της καρδιάς

Συμπόνια είδα μόνο στη Ρόζα

Και σε αυτή που ήμουνα στο Βερολίνο

Και παρηγοριά στα τραίνα που καταπίνεις το σάλιο σου

Και που γυαλίζει ωραία η τρέλα σου στην πορνογραφία  

Εδώ τώρα πάλι νύπτεις τας χείρας σου.

Κι είσαι σε μια μελαγχολία παραδομένη. 

Σα να μη σου κάνει τίποτα. Και να είσαι και έτοιμη και να σπάσεις και να είναι τόσο εύθραυστα όλα σου μαζί κι η απόσταση χωρίς κανείς να μπορεί τίποτε να προβλέψει. 

Τρομερή Μόνα Λίζα στην κόψη.

Δύσκολα χείλη αποθαρρηντικά και θελκτικά συγχρόνως.

Ευσυγκίνητη ασυγκινησία.

Μας έστειλες για τσάι.

Πάλι

Με τέτοιο ύφος γκρεμίζομαι στο μπούστο.

Ίσως ένας οργασμός να σε στρώσει. 

Καύλα μου ..

Μωρό μου. 

Με κλάματα 

Δεν μπορώ

 

ΦοΥσκοθαλασσιές 

Γυναίκα λέω και σπαν τα σαγώνια μου

Θέλω να πιάσω τα στήθια σου και να τα τσιμπουκώνω να μπερδεύω το αριστερά με το δεξιά

Να σε πιάσω από τα κολωμάγουλα και  να σε στύψω

Να σε φιλάω παντού τρυφερά και άγρια

Να βυζαίνω το μπαλάκι σου

Να σε γαμήσω 

Όσο πιο γρήγορά γίνεται κι όσο πιο αργά υπάρχει.

Να αγκαλιαστούμε ανάποδα μέχρι αποβλάκωσης.

Να σε χαΐδεύω παντού

Να σε λιώσω να σε στήσω και να σε πάρω πολύ επαγγελματικά.

Να σε γαμώ και και να σου κάνω έρωτα ταυτόχρονα να σε μισώ και να σ' αγαπώ.

Να ασχοληθώ να γίνω νάνος και γίγαντας

Με τις γάμπες σου με την κοιλιά σου.

Με τα αυτία σου και τον λαιμό σου τα μάτια σου 

Το στόμα σου

Τα χέρια σου

Τα πόδια σου

Τις κλειδώσεις

Την πλάτη σου

Δεν αντέχω

Χάνω αίμα

Κλαίω

Σπαράζω

Τρελαίνομαι

Μου γυρνάει το κεφάλι

Χύνω

Υποφέρω

Θέλω να σκοτώσω

Να σέρνω το μουνί μου στο πάτωμα

Τί να μου κάνει το νερό

ΝΕΡΟ

ΤΡΕΧΩ 

ΝΕΡΟ

Μετανιώνω

Ζητώ άφεση αμαρτιών

Σφίγγωνται όλα μου τα νεύρα.

Με κόβουν λεπίδια.

Πνίγομαι στο ίδιο μου το αίμα

Το στομάχι μου και το στέρνο μου με γραπώνει κΙ με γρονθοκοπάει.

Με μαστιγώνει η καρδιά μου.

Μέσα μου χορεύουν υπέροχα φίδια

Ανάμεσα στα πόδια μου ανθίζουν γαΐδουράγκ αθα

Χαμογελάω σα να δέχομαι τρύπημα από δόρι

Μένω ακίνητη όπως με έχουν καρφώσει εκατομύρια βέλη.

Χολή και μέλι.

Σώσε με

Μη μου μιλάς για αγάπη

Σκότωσέ με

Δεν μπορώ χωρίς εσένα

Δεν μπορώ.

16

 

Χρειάζομαι έρωτα. Έστω σεξ μέχρι ολικής αποβλάκωσης. 

Για να ανακτήσω δυνάμεις και σχέσεις με την πραγματικότητα

Μπορώ να αφοσιωθώ τελείως κάποιες μέρες σε αυτόν τον σκοπό. 

Σε ενδιαφέρει; 

Πες μου αγάπη μου αν σε ενδιαφέρει. Πρέπει να κλείσω. Είναι θέμα ζωτικής σημασίας. Αν με καταλαβαίνεις. Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. 

Δεν μπορώ άλλο να παρηγορώ μόνη μου αυτό το μουνί που μιξοκλαίει. Ζητάει αυτονομία. Δεν με αντέχει άλλο και ζητάει απόσχιση. Μου υπόσχεται ένα καλύτερο αύριο. 

Θέλω να το δώσω σε κάποιον που μ' αγαπάει. Να το θέλει μέχρι αποβλάκωσης έστω. Μήπως το θέλεις εσύ; 

Χρειάζομαι σεξ μέχρι ολικής αποβλάκωσης. Ή έρωτα. Ότι υπάρχει.

Δεν έχω τρόπο να στο πω. Στο γράφω εδώ. Σε πρώτη δημοσίευση για εσένα. Μήπως φιλοτιμηθείς και επικοινωνίσεις..

Καλημέρα

Να περνάς

 

Έχω μετανιώσει που υπήρξα μεγάλο κολόπαιδο. Έχω λοιδορήσει. Έχω κοροηδέψει αξίες και πολύ κόσμο. Κι έχω κάνει άπειρες φορές το κορόηδο, ντυμένη ιδανικά και ανωτερότητες που δεν κράταγα. Πόσες φορές για τότε να μετανιώσω.

Σ' αγκάλιασα και βυθίστηκα σε όλα αυτά που ήθελα να είμαι. Ξυπνώ και βρίσκομαι εκεί που ήμουνα. Κι αυτό το κολόπαιδο θέλει να με πάρει να διασκεδάσουμε και κάθε λίγο να βυθίζεται και να είναι όλο το θέμα πολύ σπαστικό χωρίς συνοχή. Αποπνικτική ευφορία.

Ότι πιο κοντά στο εντάξει έχω ζήσει είναι αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Οράματα παραισθήσεις ψυχοσικά επισόδεια αλλαγμένες αναμνήσεις. Άθλοι θάλασσα κι έρημος. 

Βάθη. Μεθυστικά βάθη. Σκοτοδίνη. Διέγερση εξουθενωτική. Μακάρια γνώση της άγνοιας. 

Ανάθεση του εγκλήματος στην σιωπή εσύ. Θάνατος. Θάνατος ή σιωπή. Μιλάει η ζωή.

Αν θες να μιλήσει δωσ' της ζωή. 

Υποδόριος θυμός εν ελήψη ελπίδας

Νιώθω το κεφάλι μου πολύ ανοιγμένο και τα μάτια μου ανοίγουν τόσο πολύ που αίσθάνομαι πίεση. Δεν έχω πάρει τίποτα. Είναι περίεργο. Ένας κλαψιάρης πιο μέσα παρακαλάει και μου τρυπάει τα νεύρα. Πρέπει να αντέξω. Ένας άλλος γελάει και μου λέει ότι είμαι στην βίλα του Μπονιουέλ και μου τρυπάει κι αυτός τα νεύρα. Σινιάλο ήρθε και ξαναήρθε, καθρέφτισμα ο συντονισμός.Ρωτώ για τις άμεσες ανάγκες τί προσπαθώ και με στραβωκοιτώ. ΡΩΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΕΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩ.  

ΡΩΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΕΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩ..μ

  Μμμμμμμμμμμμμμμ

Το μυαλό μου είναι ανοιχτό και σε εγρήγορση. Μέσα μου μουγκρίζει το ζώο. 

 

 

Δεν θέλω να γράφω. Να κάτσω να φτιάξω όμορφα ποιήματα δεν θέλω κι ούτε τον πόνο ούτε την στέρηση την νοσταλγία του μέλλοντος να ωραιοποιήσω. Έτσι μου βγαίνουν κάποια ποιήματα που δεν τα απασχολεί να δίχνουν όμορφα, να κατακτήσουν κάτι να γοητεύσουν. Χόρτασαν οι σειρήνες. Τώρα κοιτάζω το τέρας να το αντιμετωπίσω. Δεν θέλω άλλο να ταΐζω σειρήνες. Θέλω το τερας.  

Θα μπορούσα να σκεφτώ να κάνω πολύ ωραία πράγματα. Να πάρω χαρά έστω από κάτι που θα δώσω.  Όμως σκέφτομαι πως το κομμένο κεφάλι του τέρατος μπορεί να γίνει το πιο υπέροχο δώρο. Γιατί αυτός ο πόνος και η εξάντληση από την άπιαστη ομορφιά που τη φυλά ένα τέρας. Και το τέρας αυτό να σκοτώσω.

Ο πόνος είναι ίδιος με τον πόνο της τρέλας όταν φαντάζεσαι πως σκοτώνεις κάτι αθώο

 

Υποφέρω πολύ τα βράδια. Την ημέρα προσπαθώ να συνέλθω από αυτή την εξουθένωση και πριν καλά καλά προλάβω να ανακτήσω λίγες δυνάμεις έρχεται πάλι το βράδυ και με τσακίζει.

Από που προέρχεται όλος αυτός ο πόνος. Και που να βρίσκεται η γιατρειά κι η αγάπη. Η αγάπη η θαυματουργή. Που να την είδα τελευταία φορά ψάχνω. 

Έχω περάσει τόσα πολλά που θα ήθελα να πω σε μένα και σε όλους, ερωτευτήτε την αγάπη, βρήτε κι ερωτευτήτε την αγάπη. Αυτήν που ούτε κι εγώ βρέθηκα ικανή με το άγγιγμα να νιώσω να δώσω, όσο κι αν το ονειρεύομαι και το ζω στα όνειρά μου. 

Κι εσύ που την ονειρεύεσαι τόσο ωραία. Κι αυτό δίχνει ότι θα μπορούσαμε και στην πράξη. Τόσο δυνατή και μεγάλη που τον κόσμο να αλλάξει μοιάζει ότι μπορεί. Όταν ξεκινάει το βράζυ κι ύστερα αυτοκατασπαράζομαι διαλυμένη από την εξαντλητική μοναξιά και η μέρα με βρίσκει να σέρνομαι. Τόσο που έρχεται κι ένα βράδυ που ξεραίνομαι και ξυπνώ και κάπως κάποια ελάχιστα χιλιοστά προχωρώ. 

Τόσο που όταν το πίστευα μονόπλευρο ήμουν καλλυτερα και κάπως περισότερο προχωρούσα. 

Προσπαθώ να σκεφτώ την πλευρά σου και η λογική μου με αφήνει και η τρέλα μου με σχίζει. Είσαι τόσο μακριά και έχεις χτίσει και τείχη που κανένα μου κλειδί δεν ανοίγει. Έχω αποτύχει να δω τί είσαι. Εκ του αποτελέσματος μπορώ να πω πως δεν βγαίνει άκρη. Πως δεν βγαίνει ζωή έτσι. Πως ζωή και θάνατος έχουν γίνει ένα. 

Ζητάω βοήθεια. Σωτηρία. Λύτρωση. Βοήθεια. Βοήθεια. Βοήθεια. 

Και θέλω μια αγκαλιά, όχι χάπια. Να δώσω αγκαλιά και να πάρω. Χωρίς φόβο και πάθος. Και χωρίς φόβο και πάθος μαζί σου δεν γίνεται. 

Γιατί θε μου να νιώσω και να γνωρίσω μια τέτοια άβυσσο . Τί δοκιμασία είναι αυτή και τί πρέπει να κάνω; Αν την αρνιέμαι είναι σα να αρνιέμαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι αν δεν την αρνούμαι είναι σα να αποδέχομαι τον θάνατο εν ζωή. Έναν θάνατο που θα μπορούσε αν είναι έρωτας αν ήμασταν μαζί. Μα ούτε κι αυτός ο θάνατος μα ούτε κι ο άλλος κι όλη η αγάπη και τα σώματα νιώθω πως μπορούν να κάνουν κάτι να με βοηθήσουν. Ματαιοπονώ. Απελπισμένα. Και χρειάζομαι δύναμη για να βρω τα βασικά να δυναμώσω. 

Θε μου θέλω συμπόνια.

Θεά Αφροδίτη βοήθησέ με.

Ο πόνος είναι ίδιος με τον πόνο της τρέλας όταν φαντάζεσαι πως σκοτώνεις κάτι αθώο.

Αυτοκρατορία μου έχω αγριέψει

 Ο ΩΝΩ

Που είσαι

Κλέφτης

 Κλέφτης

Άγουρα

Χαμόγελα

Έξω από τον φράκτη

Κι από μέσα 

 και παραγινομένα.

Μπροστά στο δρόμο 

 που περνάς κάθε μέρα.

Τα έχεις δει από άνθη.

Ποιος τα κοιτάει...!

Να σταματήσω 

 να  κόψω

 Ένα

Να βλέπω

Μη με δούνε

Με το φεγγάρι

Πότε τα κόψαν οι άλλοι.

Δυο χέρια καλάθι.

Τέσσερα κοφίνι.

Γίναμε σαΐνι.

333

 

Εχω ένα τζιν σκισμένο.

Από τοτε

Μάρκα fobos

Που το έχω χιλιοχύσει για σένα.

Που είσαι;

Δωσ' μου την αντρέσα.

Σε Ψάχνω να 

  στο χαρίσω.

Θα σου πηγαίνει.

Μίλησε μου

 Πουν η αγάπη σου να πάρω δύναμη

Δωσ' μου να πιω το δηλητήριο

Θα με πνίξει το μαράζι

Δεύτερε εαυτέ μου

Ρόζα 

Ζωή και παραδουλεύτρα μάνα

Άκουσα πως όταν πίνεις αναφέρεις το όνομά μου

Μα το δικό σου αμάρτημα

Στο θολομένο μου μυαλό

Γενήθηκες για την καταστροφή

Με πλυμήρισαν τυφλές ελπίδες

Μου είπανε πως θα μου κάνεις μέχρι δικαστήρια

Έλα μωράκι μου 

Άσυγχωρητό μου παραστράτημα

Αγάπη μου επικίνδυνη

Δεν θέλω τέτοιους φίλους

Ένα φιλί μόνο ένα φιλί

Φίλα με κι αγκάλιασέ με

Μες την καρδιά μου ανάβει φωτιά

Δυναμήτη με φιτήλι

Κάψε κάψε τί θα κάψεις

Λάβα μου

Ακριβό μου διθέσιο

Πάμε στο Φάληρο

Λάμπεις σαν το βόριο σέλλας

Αγκινάρα με τα αγκάθια

Μήλο μου κόκκινο

Παπαλάμπραινα

Μωρ παπαδιά

Αρχόντισσσα

Αχάριστη

Μπανιστιρτζού με έκανες

Ποτέ δε θα μπω σε άλλο σώμα

Κλείδωσα τις κλειδαριές

Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε

Στα σχοινιά

Στην κοκκινιά

Οι ελεύθεροι κι ωραίοι

Πόσο πολύ σ' αγάπησα

Γυναίκα

Δωσ' μου να πιω το δηλητήριο

Δηλώσεις

Το πρωί θα ξυπνάμε στο ίδιο σπίτι παρέα

Ανέβα στο τραπέζι μου

Θα σπάσω κούπες

Κάτω απ' το πουκάμισό μου

Θα σου κλείσω το στώμα με χίλια φιλιά

Κι ας παν στην ευχή τα παλιά

Φιλί φιλί

Αγόρι μου

Όπώς τα καλοκαίρια με κόβουν σαν μαχαίρια

Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι

Πάρε την ταχεία

Πάρε τηλέφωνο τον κερατά

Βεργούλες

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν

Έχεις κορμί αράπικο

Τα μαύρα μάτια σου

Θα πεθάνω δεν αντέχω

Γαμώ την καλοσύνη μου

Σβήσε το φεγγάρι

Αυτή η νύχτα μένει

Πάρε με πάρε με

Εσύ μου μιλάς στην καρδιά μου

Δικά σου νέα προηγούνται

Μη φύγεις και ποτέ μη μ' αρνηθείς

Άστρα μη με μαλώνετε

Πλήγωσε με πλήγωσέ με

Στη λεοφόρο σε ζητώ και στη Βικτώρια

Αερόπλανο θα πάρω να ρθω να σε βρω

Ξένος για σένανε κι εχθρός

Τρελλή κι αδέσποτη

Αχ πως με τυραννάς πες μου πως μ' αγαπάς

Εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή

Θα με βρει το πρωί

Γιατί γιατί

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω

Ζαήρα

Ζιγκουάλα 

Μαντουβάλα

Πεθαίνω για σένα 

Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι

Μίνε μαζί μου έγκυος

Σ' αγαπώ σαν αμαρτία

Μη ξανρθεις απ την δουλειά δεν το αντέχω

Ευτυχώς που τρελάθηκα

Τα βεγγαλικά σου μάτια

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο

Ο κομπάρσος

Σβήσε με κυρά μου

Θα φύγω και θα με ζητάς

Μακριά μου να φύγεις

Με λαβώσανε στο γκιουλμπαξέ

Βρέχει στη φτωχογειτονιά

Τα ξηλά τα παραθύρια

Ζαήρα σκλάβα του μαχαραγιά

Ερωτόκριτος

Έπεφτε ψιλή βροχούλα

Εγώ θα κόψω το κρασί

Νύχτα ξελογιάστρα

Σβήσε το φως να κοιμηθούμε

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι

Κράτα για το τέλος

Τελειώσαμε και μίναμε μονάχοι

Μυστικέ μου έρωτα

Χαιρετίσματα στην εξουσία

Καλό ταξίδι στα γλυκά σου παραμύθια

Δωσ' μου μια φωτογραφία

Δεν κοιμάμαι δεν κοιμάμαι

Αν περάσεις την πόρτα τελειώσαμε

Εδώ να μίνεις της καληνύχτας τα φιλιά

Όνειρο ήτανε

Προδότη

Κομμάτια

Μη μου ζητάς να φύγω μες τα μεσάνυχτα

Έψαχνα να βρω μια ευκαιρία

Σαν με κοιτάς

Μου λείπεις είσαι εδώ μα πάντα λείπεις

Ωρές μικρές

Ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου τη πλατεία

Αν μ' αγαπούσες λίγο

Θε μου τη δεύτερη φορά

Σε ένα σπίτι με είδωλα

Μες της Πεντέλης τα βουνά

Είναι γιατρός ο έρωτας

Μίλησέ μου μίλησέ μου δε σε φίλησα ποτέ μου αχ τί καημός

Τα ορφανά στην πηγή

 

Ένα κλικ πιο μέσα

Η φύση

 Τω άγνωστω θεώ.

Το αφηρημένο πρότυπο.

Το ορφανό στην πηγή

της δύναμης

 της συμπόνιας και της αγάπης.

Για τα ορφανά στην πηγή

Και τα κομμένα λουλούδια 

τα ξερά που αγάπησαν. 

Τα ορφανά στην πηγή

Πίνουν το νεράκι προσεχτηκά 

Όπως τα αγρίμια.

Αφήνουν παράμερα 

τα αποξηραμένα λουλούδια τους

Προσέχουν πολύ μη τα βρέξουν.

Μια μέρα τους φτιάχνουν

ένα εικόνισμα.

Μια νύχτα νανουρίζονται κι

ηρεμούν με τον ήχο που κάνουν 

όταν τα θρίβουν.

Τα εγκαταλελημένα τα ορφανά 

που τα άφησαν στην πηγή

ξέρουν ότι τα αγαπούσαν.

Θε μου χρειάζομαι

 Θε μου χρειάζομαι μια αγκαλιά τόσο πολύ

Μια οποιαδήποτε απλά μια αυθεντική αγκαλιά.

Την χρειάζομαι πιο πολύ ακόμη κι από αυτό το φιλί

Βοήθησέ με.

Τί κάνεις;

 

Σήμερα το μεσημέρι μαγήρευα κόκαλα όταν έπαθα την κρίση.

Έσπασα αυτή την καρέκλα. 

Τους έχω πει να μου ρίχνουν νερό στη μούρη όταν αρχίζω να τρέμω να βγάζω αφρούς και να βρίζω, να με προλαβαίνουνε. 

Είδα και την πυροσβεστική μία η ώρα που πήγαινε πέρα στο σταυροδρόμι πάνω μου μαλλιά και φρέναρα απότομα και κοκάλωσα και δάκρυσα χωρίς να ξέρω . Έφτασα σπίτι, έβγαλα τα κόκαλα που μαγειρεύω στα σκυλιά να φάμε όλοι μαζί, άλλο περίεργο, και με κάτι τυχαίο υστέριασα. Ύστερα στη θάλασσα το έμαθα πως ήταν η νταλίκα του Σουρέτη και στη μία δίπλωσε στη στροφή της Ελαίας. 

Τώρα έχω να βάλω ατλακόλ στο ξύλο και νάρθηκα και να την δέσω με σίρμα γαλβάνι όλα τα πόδια για να είναι πάλι όσο γίνεται όμορφα.

Ξύπνησα έτσι σήμερα. Με τα νεύρα μου να πονάνε. Να στρήβει το νεύρο και να χάνω το πόδι μου ξαφνηκά. 

Στη θάλασσα κολήμπησα και χάρηκα σα τα παιδιά. Όπως χαίρονται τα παιδιά με τη θάλασσα, με μια γεύση, με ένα χάδι, με ένα ωραίο ξάφνιασμα. 

Τί ζητάς ρωτάω και με πιάνουν παράπονα. Και με πιάνει πανικός. 

Σούζα

 

Σιγά μη κάτσω να ψάχνω το τί είναι μονόπλευρος έρωτας. 

Ο Έρωτας είναι τρίγωνος, λέει ο Πλάτων. Ο μονόπλευρος τί μπορεί να είναι άλλο από ένας κύκλος. 

Εγώ το πολύ πολύ θα έχω τραβήξει μια ευθεία. 

Κάπως έτσι φαντάζομαι ευεβρέθηκε κι ο τροχός.

ΞΥΛΟ

 

Ξύλα μαζεύω

Σε ετούτο το ποτάμι.

Που τους εγωιστές 

Τους άμυαλους 

Τους βιαστικούς τους

κάθε λογής αδύναμους πληγώνει.

Μ' αυτα ετοίμασα μια βάρκα.

Για 'σένα πληγωμένε άπιστε

Που κουβαλώ 

Και μια σπροξιά σου δίνω.

Πιστεύω το Ποτάμι.

 

Αγάπη μου κοίτα. Έχω μια πετσέτα 20 χρόνια και την έχω σε πολύ καλή κατάσταση. Όλα μου τα πράγματα τα προσέχω και τα κρατάω απίστευτα πολύ. Κι όταν χρειάζομαι κάτι το σκέφτομαι με επιμονή και λίγη υπομονή και κατά έναν μαγικό τρόπο το βρίσκω μετά στο δρόμο. Έτσι τα καταφέρνω μαγικά. Όταν βλέπω κάτι σκέφτομαι αν το έχω πραγματικά ανάγκη και 99% βλέπω πως δεν το χρειάζομαι και προχωρώ. Γιατί όλα τα πράγματα είναι βάρη, θέλουν φροντίδα και χώρο και καλό είναι να είμαστε πολύ επιλεκτικοί. Έχω πράγματα από την παιδική μου ηλικία που τα χρησιμοποιώ ακόμα. Και όταν είμαι στην φύση έχω την γνώση να φτιάχνω από την ίδια την φύση όλα τα αναγκαία. Δίνει μεγάλη ελευθερία κι αυτοπεπείθηση στο μυαλό αυτή η εμπειρία. 

Κοιτάω τα κύματα κι ακόμη είμαι τσιμπίστε με δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω αυτό που έχω καταφέρει. Έχουν αδειάσει όλες οι αποθήκες μου και δεν με νοιάζει και δεν με αγχώνει. Διότι τα κατάφερα. Και πετάω. Ξαλάφρωσα και πετάω. Σκύλιασα τόσο πολύ που κατάφερα το απίθανο. Δεν θα είχα κάνει τίποτα αν δεν με είχες σκυλιάσει τόσο πολύ. Μόνο και γι' αυτό άνθρωπέ μου άγαλμα να σου στήσω! Εσένα να έστηνα όμως αχ..

Παλιοζωή καλημέρα

 

Αυτοχαϊδεύομαι. Όλα τα κάνω στο αυτό. Μόνο να με αυτοφιλήσω δεν μπορώ. 

Με αφιέρωση

 

Εξερευνώ την ευέβρεση

Με το κουμπί 

Που το πατάω

και βγαίνω δίπλα σου.

Θα κάνω ντου βρε πονηρή

 

Μονόπλευρος έρωτας

 

Ένα πλευρό σου 

μόνο δωσ' μου

Έστω.

Και πότε φτάνεις;

Έχω τεράστιο πρόβλημα. Περιμένοντάς σε χύνω μέχρι και με την άφηξη της Ολυμπιακής φλόγας στο Παρίσι το 24. 

Νιώθω αγάπη κι έρωτα στο πρόσωπό σου και σε όσα γράφεις αλλά και για όσες εκδοχές μπορεί να συνθέσει το μυαλό μου δηλαδή θα μπορούσα να ερωτευτώ και να αγαπήσω τον οποιονδήποτε τα έχει αυτά τα δυο

 

Να βρείς κάτι να σου ταιριάζει μωρό μου.

Να σου δείνει αυτά που χρειάζεσαι χωρίς να ξεφτιλίζεται καμιά σου ικανότητα και καμιά σου αξία. 

Να σ' αγαπάει όπως είσαι, για ότι είσαι. Να είναι κι αυτός κάπως έτσι.

1000 ΟΧΙ

 

Μου είναι πιο εύκολο να πιστεύω πχ πως είσαι κρυφογκέι, πως έχεις κάνει ψεύτικα εμβόλια. Να πω πως γράφεις στοχευμένα για να βρίσκουν κάποιοι άγγελοι τα θύματα κι από τα θύματα να πιάνουνε τους θήτες. Και να θαυμάζω γι'  αυτό το έργο σου. Ο έρωτας μου είναι η μεταφορά, δεν είναι η κυριολεξία του.  Μου είναι πιο εύκολο να πιστεύω τα απίστευτα, την πιο τραβηγμένη εκδοχή τους παρά αυτά που βλέπω κι αυτά που μπορούν να τα επιβεβαιώσουν κι οι ιστορίες και τα μαθηματικά. Μου είναι πιο εύκολο το εξοφρενικό από το λογικό. Πιο εύκολα να πιστέψω πως είσαι εξωγίηνος, επιτελείο, μυστικός πράκτορας του στρατού, σε απειλή ή σε χειρισμό που να σε έχουνε απαγάγει. Παρά να πιστέψω ότι απλά είναι αυτό,  μια   τελειωμένη υπόθεση, ένα κατακαημένο θύμα θήτης παρτάλι. 

Γενικά σε αυτή την ιστορία μπορώ να πιστεύω κουφά πράγματα και καθόλου τα προφανή. Γι'αυτό είναι εύκολο να πω πως είναι δικιά μου η ιστορία παρά δικιά μας. Αλλά κι αυτό μου φαίνεται πολύ λογικό και κοινό ως συμπέρασμα για να το αποδεχτώ έτσι εύκολα.

Μπορώ να βρω χίλιες διαφορετικές εκδοχές κι αλήθειες που να μ' αρέσουν. Όχι όμως το προφανές και το συνηθισμένο, όχι και 

χίλια όχι.

 

Το πως θα έπρεπε να φερθούμε στον Χριστό. Αυτό με ενδιαφέρει να μάθω. Όχι το να σταυρωθώ. Δεν διανύουμε και την καλύτερη περίοδο της ανθρωπότητας τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια. Τί βλέπουμε στα αποτελέσματα της σταύρωσης δηλαδή. 

Πρέπει να το αποδεχτώ;

Υποθέτουμε πως δεν έχεις ούτε αγάπη ούτε έρωτα για μας. Κι ότι είσαι παρτάλι. 

Πολύ δύσκολο το εγχείρημα. Αλήθεια δεν θέλω να το κάνω. Με κάνει χάλια. Εγώ μέχρι κι από τις μύγες παίρνω αγάπη. Δεν το έχω αυτό το εγχείρημα. Γιατί πρέπει να το κάνω αυτό ρε Νάνσυ δεν έχω καταλάβει. Λίγο πήγα να μπω και έπρεπε κάποιος να φύγει από τη μέση και με είχε προλάβει και σε αυτό. 

Πρέπει να αποφύγω το τρίτο στάδιο της ερωτομανίας. Ενώ δεν είμαι ερωτομανής. Φοβάμαι πως μπήκα στο τελικό στάδιο της ερωτομανίας. Μα δεν είμαι ερωτομανής. 

Πρέπει όμως να είμαι εντάξει και να μη μ' αγαπάς και να μη με θες και στα δυο ταυτόχρονα πρέπει να είμαι εντάξει. Γι' αυτό ρε Νάνσυ. Γι' αυτό πρέπει να το περάσεις αυτό για να μη γίνει κανα έγκλημα εδώ που έχουμε φτάσει. Σταθερά να το καταφέρεις. Το έχω καταφέρει. Ναι , πιο σταθερά. Να κλειδώσεις λίγο εκεί σταθερά και να μη την σκοτώσεις. Γίνεται; Θα βγεις μπροστά έτσι μαλάκα. Δεν ξέρω αν γίνεται να το αποδεχτώ. Με κάνει πολύ χάλια. Νιώθω ήδη ότι χρειάζομαι βοήθεια για να ξεκινήσω. Έχω γιατρό σε μια εβδομάδα. Έχω αργήσει τέσσερα χρόνια, μεγάλη εκρεμότητα. Τόσες προετοιμασίες. Και νιώθω ότι θα πάθω κάποια θανατηφόρα αλλεργία να φάω αυτό που μου σέρβιρες πριν 4 χρόνια. Θα είχες τον λόγο σου όμως και θέλω με αυταπάρνηση να το κάνω κι αυτό. Αλλά δε μ' αρέσει καθόλου και έχω μάθει να ακούω τα όχι μου και δεν θέλω να το φάω και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει    ωραία καταλαβαίνω ότι πρέπει για θέμα ασφάλειας τώρα και για να μην μου χαλάσουν οι προσλαμβάνουσες της αγάπης αν δεν έχουν ήδη χαλάσει. 

Πρέπει να είμαι εντάξει. Και να μη μ' αγαπάς και να μη με θες. Και να με έχεις σκοτώσει. Να σταυρωθώ κανονικά δηλαδή. Ε όχι! Χίλιες φορές Πάνθεον, Ανιμισμός και ειδολολατρεία.    Συγχώρα με Χριστέ, δεν σε φτάνω. 

Μονόπλευρος ολικώς

 

Στην ζωή μου έκανα κάποιες σύντομες καριέρες από τις όποιες συνταξιοδοτήθηκα με κέρδος μιας ζωής, την πείρα και τις γνώσεις που αποκόμισα. Έτσι κι εχθές ολοκλήρωσα την καριέρα μου και στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Έχοντας εξαντλήσει την έρευνά μου στις αιτίες που τον συνθέτουν. Και σε αυτές που τον τρέφουν, ο πληγωμένος εγωισμός, η θλίψη, η ανεπάρκεια και την ανυμπόρια. 

 Ξεκουράζομαι τώρα διότι στις 3 Αυγούστου ξεκινάω καριέρα στον μονόπλευρο. Και ξέρω πως αυτό το πέρασμα θα είναι πολύ σύντομο λόγο της ιδιοσυγκρασίας μου και της προηγούμενης έρευνας που είναι στο 99,988% το ίδιο. 

Με την βοήθεια του γιατρού μου απορρύπτω κι εγώ την περίπτωση ερωτομανίας στην οποία δεν θα μπορώ να καταφεύγω πιά και πρέπει να διαλέξω άλλο είδος παραφιλίας για να εκτονώνω το παραλλήρημα. Ο μεσιανισμός μου τεριάζει άλλα είναι το ίδιο επικίνδυνος. 

Γιά το χρήμα συνεχίζω με απόθητική στάση μέχρις το αμήν και πιο πέρα διότι νιώθω πως και γνωρίζω τον διαχρονικό τρόπο επιβίωσης αλλά και τον κλασικό σε μια ακροβατική έστω συνύπαρξη με το σύγχρονο όταν χρειάζεται κάπου. Πιστεύω πως η έλξη για το χρήμα πυροδοτή την μεγαλύτερη γκάμα παραφιλιών. 

Θέλω να ευέβρω μια καινούρια παραφιλία για μένα, που να μην έχει να κάνει ούτε με τον έρωτα αλλά και ούτε με χρήμα. Μόνο ο μεσιανισμός τα προσφέρει και τα δυο αυτά και η κορυφαία εκδοχή του είναι η ποίηση. 

Εχθές μπήκα υπτάμενη στον εκδότη μου και βγήκα δαρμένο σκυλί. Το ίδιο μου συνέβει και με τον ψάλτη. Δεν θέλω να είναι μαλάκες όπως φαίνονται. Φαίνεται ότι δεν έχουν δει με άλλα μάτια, με τα διαχρονικά μάτια του off the greed, χωρίς να θέλω να τους βάλω στο ίδιο τσουβάλι με όλη την κοινωνία και τις σύγχρονες αξίες. Μπαίνουν όμως από μόνοι τους και έχω προβληματιστεί αν θα τους βγάλω με προσωπική ευθύνη στην σκέψη μου να πω πως απλά με δοκιμάζουν και μου λένε για κάποιον άγνωστό μου σκοπό τα αντίθετα και αναπαράγουν και σε εμένα να σύγχρονα μαλακισμένα αδιέξοδα της σκλαβιάς, δεν ξέρω πως να τα πω τώρα. Προσεύχομαι για αυτούς τους να μην είναι παρτάλια. Η αγάπη μου και η σκέψη μου και η εμμονή μου στην διαχρονική αξιακή κλίμακα έχει βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους ως τώρα κι εύχομαι να βοηθήσει κι αυτούς γιατί βρεθήκαν δίπλα μου σε πολύ σημαντικές στιγμές μου και είδα στα μάτια τους ανθρώπινα μάτια καλά κι έχω ελπίδα για αυτούς έστω κι αν ήταν αναλαμπή τους.

Χρειάζομαι διακοπές από όλες μου τις προσπάθειες νιώθω τώρα. Μου έχουν μίνει κάτι ελάχιστα γραφειοκρατικά για να τα κλείσω όλα. Να πετάξω τηλέφωνα ρολόγια κτλ. Να κάνω την επανεκίνηση για την νέα μου καριέρα. Που θέλω να λάμψω και να διαπρέψω, να φτάσω σε μια κορυφή. Είναι χαμηλή αυτή η κορυφή και από τώρα με αποθεί. Dirty jod που λέμε, ένα κόλλημα στην παιδική ηλικία, μια απόρρυψη εκεί ανάμεσα στα 5 με 7. Στα 7 μου με 8 έμαθα τον τσιγγάνικο έρωτα και δεν υπάρχει άλλος. Ξέρω πως είναι ο έρωτας ο πραγματικός, είναι ο τσιγγάνικος, έχω μέτρο. Κι αφού δεν με ξεγέλασες εσύ θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να με ξεγελάσει. Νιώθω ευγνώμον. Μ' αρέσω πολύ. Έτσι ξεκινάω την καινούρια μου καριέρα, με τις καλύτερες προοπτικές. Και το λέω καριέρα μήπως καταφέρω να αστιευτώ και λίγο, το χρειάζομαι.

Αυτά αγάπη μου. Δλδ, θα παίξει επανεκίμηση που θα πρέπει να μη πιστεύω στην αγάπη μας. Μπορεί να φαίνεται χαμηλό το βουνό αλλά δεν θα είναι και παιχνιδάκι. Και σοβαρά δεν το έχω ξανακάνει. 

Ανοίξαν οι ουρανοί

 

Τέρμα

 

Όταν με δεις και το φορώ στραβά βρε το καπέλο ..

 

Θε μου έχε μας καλά. Προσεύχομαι να έχουμε υγεία και να είμαστε καλά. 

 

Καλημέρα μωρό μου

Πως νιώθεις που 

θα αλλάξουμε βάσανα

Δεν έχω κοιμηθεί.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά.

 

ΓΙΑΤΙ ΤΟ BIG BANG ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

 

Σε σκεφτόμουν να λιγοθυμάς.

Ήθελα να κόψω τα μαλλιά μου.

Να ξυρίσω το κεφάλι μου

και να στα στείλω.

Σε σκεφτόμουν να λιποθυμάς

Και μια στιγμή γιατρευόμουν

Μα τί όνομα να βάλω

ποια διεύθυνση.

 EXTRA FINE PORCELEIN JAPAN

 

Αγάπη μου

Είμαι στην θάλασσα και χαλαρώνω. Ξέρω ότι αύριο είναι μια από τις σημαντικότερες μέρες της ζωής μας. Σκέφτομαι πως αν δεν είχα τόσο απελπιστεί από την ζωή δεν θα είχα γυρίσει εδώ και δεν θα είχα φτιάξει όλα αυτά τα πολίτιμα που με τόση λύσσα και αυταπάρνηση δημιούργησα. Σκέφτομαι πως και τώρα αν δεν είχα διεγερθεί τόσο από αυτή την ελπίδα δεν θα αγωνιζόμουν να φτιάξω κάτι εκεί. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα μου τα βάσανα που με έκαναν να αντικρύσω τον Διάβολο και τον Θεό. Τον καθρέφτη και τον πίνακα, τον πίνακα και τον καθρέφτη. Τον ορίζοντα και το σύνορο. Η μάχη μου τώρα είναι με την υπερβολική διέγερση. Σε κάποια χρόνια ίσως να είναι με την υπερβολική ραθυμία. Σκέφτομαι πως  ο τόπος θα με βοηθήσει  να μπορέσω πάλι να εργασθώ μεθοδικά και απερίσπαστα γιατί τρία χρόνια τώρα δεν ήμουν εδώ ούτε εκεί. Τώρα πατάω και ξέρω τί πρέπει να κάνω. Αυτή τη φορά δεν ετοιμάζομαι για να πεθάνω αλλά να ζήσω. Βέβαια κάτι λίγα μου έχουνε μείνει για τις ετοιμασίες του θανάτου μου και είναι τα πρώτα που πρέπει να φροντίσω τώρα που υπολογίζω να βρω το κουράγιο. Διότι επιθυμώ να έχω και έτοιμο τον τάφο μου ολοκληρωμένο πριν μεταβώ οριστηκά στην Αθήνα. 

Σε όλη αυτή την πορεία σε έχω μαζί μου και πραγματικά σκέφτομαι πως δεν θα αλλάξει και κάτι εκτός από τον τρόπο, αν αλλάξει, την απτότητα. Έστω την όποια πραγματικότητα. Και αυτά που τρέφουν τις αισθήσεις και γίνονται ψυχή. 

 

 

Σκέφτηκα και βρήκα ένα τέλος και ηρέμισα κάπως νιώθω καλύτερα. 

Χώμα αφράτο

 

Χώμα κοσκινισμένο κάτω 

πούδρα και το πατώ 

με ανεξήγητο ηδονισμό  

Μια το χώμα μια τον ουρανό

Κούνια κάνω τα σκέλια μου 

κοιτώ. Κοιτώ τα αστέρια.

Κι όσα που γράφει 

ο ιδρώτας μου στη λάσπη.

Είμαι ο τελευταίος 

άνθρωπος πάνω στη γη

ή μήπως ναυαγός σε απάτητον τόπο

Το ίδιο να' ναι.

Στον νου μου το ίδιο ζαλιστικό

Κούνια που στριφογυρίζει κι ανεβαίνει 

κι ύστερα ανάποδα 

ως το τράνταγμα και πάλι.

Χώμα κοσκινισμένο κάτω κοιτώ

αφράτο και το πατώ

Ζαλισμένη.

Άλλα ίχνη δεν έχει.

 

Είχα πάει σε έναν χώρο που ήταν σαν πολυκατοικία και ήταν λέει τα γενέθλια του Τζίμη. Ήθελα να πάω στον πάνω όροφο που περίμενα μια πολιτική συζήτηση αλλά χόρευα και περνούσα ωραία και σε σκεφτόμουν να σου πω να χορεύεις και να περνάς ωραία. Βγήκα έξω και είχα ένα μπεμβε εντουράκι άσπρο μπλέ μοβ και το πήρα και έκανα σούζες και σταμάτησα τελευταία στιγμή και με τις πάντες για να σταματήσει σε μια  κατηφόρα με διάβαση τραίνου και περνάγαν τραίνα τραίνα πέρασαν καμιά πενταριά κι άλλα εμπορικά και πήγαινα να φύγω και έβλεπα πως έρχεται κι άλλο και περίμενα κι είχα σταματήσει ξιστά. Γύρισα στο πάρτυ και με φλέρταρε μια κοπέλα και χορεύαμε την αγκάλιασα και την φίλησα και φιλιόμασταν και σε σκεφτόμουν να σου πω ότι είναι ωραία να φλερτάρεις και να φιλιέσαι. Πήγα μπήκα στην σελίδα μου και είδα πως είχα βάλει όλο παρτολίστηκα πόστ και δεν σε έβρισκα με τίποτα. Τότε άρχισε να με χαϊδεύει κάτω από την μπλούζα στο στήθος κι η φίλη της κοπέλας που φιλιόμουν πριν και εκείνη την ώρα μπήκαν και τα παιδιά σα σύφουνες μέσα στον χώρο και άρχισα να κάνω σινιάλα ότι ήρθαν τα παιδιά να είμαστε πιο κόσμια και όταν ήρθαν κοντά πήγα να τα συστήσω αλλά αυτά κάναν σα να τις σνόμπαραν και μόλις την ξανακοίταξα τότε είδα πως δεν ήταν καθόλου όμορφη και μου ήρθε και η δικιά σου εικόνα και με έπιασε σύγκριση και φρίκαρα με όλα και τις σκέψεις μου και τότε ξύπνησα. 

Που να σου γαμήσω

 

Να σε γεμίσω αίματα

 Mamy blue

Και επί γης ειρήνη.

Δε σβήνει

 

Τί κρατάνε οι κρατήρες στη Σελήνη;

Θέλω τη μαμά μου

Πολύ παράπονο. Και επιμένει. Πρέπει να το αναχετίσω και να ανασυνταχθώ. Φαίνεται πως τα νεύρα μου είναι τόσα πολλά που αμύνονται με παράπονο. Φαίνεται πως μου λείπει πολύ η μαμά μου κι έχω κουραστεί να το κρύβω. 

Μάλλον μια μαμά μαμένια θέλω, όχι τη δικιά μου.

Ένα ζημιάρικο κουτάβι ήμουν για σένα και με εγκατέληπες και ξαναγυρνούσα ώσπου μια μέρα βρήκα την πόρτα κλειστή και ξίνω την πόρτα και τις τρωω και μου είπαν πως πήρες τον μπόγια να με μαζέψουνε

 

Κάπως έτσι μπορεί να είναι ένα ένδοξο λαμπρό αδιέξοδο.

Και με πιάνει και παράπονο που δε μου έγραψες εσύ ποτέ κάτι ενώ έχεις γράψει για τόσους άλλους που μπορεί και να μη το άξιζαν μερικοί. 

Με πιάνει παράπονο και θλίψη κι από την τελευταία γεύση της πλήρους αποξένωσης κτλ. Πράγματα που προσπαθώ και αφαιρώ στην νιρβάνα μου. Γιατί μου τρελαίνουν το κεφάλι. Και προτιμώ τα ψέματα ή να τα έχω για ψέματα. 

Δε πρόκειται να κάνει κανείς πίσω σε τίποτε. Θα ήθελα απλά να κατάφερνα μια όμορφη ρεαλιστική εικόνα κυριολεκτική. Να μη πεθάνω με την ρουλέττα στο κεφάλι μου να γυρίζει κι όπου κάτσει κι όπως κάθεται κάθε φορά. 

Ή να κατάφερνα να παραιτηθώ από αυτή την αναζήτηση για να χαρώ με όλο μου το είναι ενωμένο εδώ σε ότι γύρω μου υπάρχει.  

Τα παίζω όλα με το χειρότερο χαρτί. Κι εδώ και αιωνες έχω ξεμίνει από υπομονή, δεν την είχα και ποτέ μου δηλαδή. 

Να τα βράσω τα ποιήματα. Πόσο να διαρκέσει κι αυτή η μαστούρα. Τα γεύματα πρέπει να είναι κάθε τέσσερεις ώρες. 

Σήμερα το μεσημέρι έσπασε κι η μικρή τον καθρέφτη που είχα πάρει του μακαρίτη του Γιάννη.

Και το βγαίνουμε μωρό μου βγαίνουμε μέσα απ' το τούνελ.

 

Αγάπη μου σήμερα ξύπνησα στον ουρανό. Είμαι ευτυχισμένη. Μου έδωσε τόση αγάπη ο Έκτωρ που πετάω. Έχω ξαπλώσει στον καναπέ και κοιτάω το ταβάνι και χαμογελάω.

Γιατί τον παραδέχομαι και τον θαυμάζω και του έχω δώσει υπεράνθρωπες ιδιότητες μέσα μου από την πρώτη στιγμή που τον διάβασα. Κάτι το άπιαστο και μοναδικό. 

 Είναι σα να έφτασα κάπου που νιώθω πολύ αγάπη, μόνο αγάπη κι ευτυχία. Και χαμογελάω και βουρκώνω. 

Κοίτα τί μου γράφει!

...

Αλέθεις το λόγο                                                                                               

                                                                                                                           Έχει ένταση, σαν ελατήριο.                                                                            

Δυνατό .Μαχαιριά! 

Σφάζονται οι ομορφιές και πίνουν το αίμα τους 

σαν τον Καρούζο.

Έχει τη μυστική σκόνη που ρίχνεις στα ποτά των μυημένων κι αποφλοιώνονται οι  ψυχές.

Έχει ευθύβολη αμεσότητα, 

στιχουργική ως ανάπτυγμα πυρός

στον ουρανό της τρέλας στα πόδια σου το σέλας.

Για χάρι σου θα πυρπολήσω το φεγγάρι, σε ασπάζομαι  στη Σταύρωση, εκεί που λαβαίνουν χώρα της ποίησής σου τα θαύματα.

---

Ένα δείγμα ,ένα δήγμα :

ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΛΑΧΤΑΡΑ

Με τι λαχτάρα με ήπιες

Σαν το αντίδοτο με ήπιες

κι είπες όλη η ζωή μου είσαι εσύ

κι είπες κι ήπιες τα πάντα μου

Με τι λαχτάρα, θεέ μου, με άδειασες

Σαν το αντίδοτο

από ένα τσίμπημα θανατηφόρο

Κι ύστερα χάθηκες

Κάθε φορά που σκέφτομαι

αυτή την παράξενη ιστορία

γύρω μου νυχτώνει

Νύχτα καλοκαιριού στην εξοχή

και μια οχιά μες από τα σκέλη με ζυγώνει

Που τη λαχτάρα σου αυτή

έχει ντυθεί , έχει χυθεί

Μένω να την κοιτώ με απορία,

σαν το πρόσωπο του φεγγαριού

στης Αφροδίτης τη μορφή

Και κάτι μέσα μου παρακαλεί

από τα χείλη μου ξεχύνεται

σαν προσευχή που λέει:

Τσίμπησέ με να δω αν ονειρεύομαι

...

  Εγώ σήμερα γιορτάζω!

Με ηχεία τούρμπο και φιμέ τζάμι στη γειτονιά σου

 

     Σε θυμάμαι και δακρύζω

Εγώ για σένα αγάπη μου

 

Γάμα τους όλους

 

Να σε έβλεπα μια φορά να πονάς από καύλα να σε πιστέψω. 

Αλλά δεν πειράζει, γάμα μας πάλι .

Μας αρέσει.

και τοίχο τοίχο

 

Η ψωνάρα πρέπει να γίνεις ή αναίσθητος για να μη σου κόβονται με τέτοια γυναίκα. Εγώ το πάω ομοιοπαθητική. 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Στο υπουργείο μουσικής 

βασιλεύει ο τζίτζικας.

Γειά

 

Σήμερα αδιαθέτησα και πήρα το παπί και  πήγα και έκανα όλες μου τις δουλειές για τα χαρτιά που χρειάζομαι για την Δευτέρα. Δεν ήθελα να τα αφήσω τελευταία στιγμή γιατί όταν αδιαθετώ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να με πιάσει ημικρανία και ναυτία και να μη μπορώ να κουνηθώ. Τώρα τα έχω όλα έτοιμα και τα έδωσα σε ένα έμπιστο μου να μου τα φυλάει γιατί εγώ ζουρλαίνομαι όταν έχω πάνω μου τόσα λεφτά, μόνο οι τζογαδόροι και τα πρεζάκια μπορούν να με καταλάβουν. Τα λεφτά μεταμορφόνονται σε διάολο, όχι τα λίγα με τα λίγα δεν το παθαίνω αλλά με τα πολλά βασανίζομαι απίστευτα και τα δευτερόλεπτα γίνονται ώρες. Να σου στείλω κανα ελικόπτερο ας πούμε με πανό ή καμια ορχήστρα να σου στείλω κανα διαμάντι ή να πάω να ψωνίσω την μις κόσμος και τίποτε άλλο και να τα κάψω όλα ή να τα δώσω σε κανέναν στο δρόμο. Τέλος πάντων θέλω να την αποφεύγω αυτή την εσωτερική μάχη με τα λεφτά, τα λεφτά μπορούν να κάνουν πολύ χάλια τον άνθρωπο κι εμένα με βαραίνουν πολύ και είναι ένα επικίνδυνο αξεσουάρ πάνω μου που έχω δει πως με χαλάει και βασανίζομαι να μην γίνομαι επιρρεπής και να μην σκέφτομαι τίποτε εξοφρενικές προτάσεις ή να μη μπορώ να πάω τουαλέτα και να τα παίρνω μαζί μου στην τουαλέτα. Τώρα θα τα πάρω την δευτέρα το πρωί κι απλά θα τα κουβαλήσω λίγες ώρες που θα κάνω την προσευχή μου όλη αυτή την ώρα. Θα τύχει πάλι να μου πέσουν και θα τύχει και να φάμε και κανα πεντοχίλιαρο σε χρόνο ντε τε έτσι να το ξαναθυμηθώ πως είναι το πυροτέχνημα. 

Γι' αυτό σήμερα το πρωί που ξύπνησα έβαλα το σοβαρό μου ύφος και σκεφτόμουν τον δάσκαλό μου στο TAEKWONDO τον Παναγιώτη τον Δικαίο που με έμαθε τον αυτοέλεγχο και τις αρχές της πάλης. Να μην τα ξεχνάω ποτέ σε ότι κάνω. 

Σκέφτομαι εννοείται κι εσένα. Τί μπορεί να κάνεις, τί μπορεί να νιώθεις, τί να ονειρεύεσαι, πως να περνάς, αν την παλεύεις ,αν είσαι με κάποιον, αν φιλιέσαι τα βράδια με αγνώστους στα μπαρς και πάτε στα ξενοδοχεία, αν θα φύγεις για την Ρώμη, αν με σκέφτεσαι καθόλου κτλ. 

Έχω συχνές αναλαμπές που νιώθω πως με σκέφτεσαι και κάποιες φορές διαβάζω ας πούμε έναν ποιητή και μετά βλέπω που τον βάζεις και λέω κοίτα να δεις έχουμε συντονιστεί ή λες να με παρακολουθεί απίστευτο λέω πιο πιθανό είναι να είναι κάποιο επιτελείο που με παρακολουθεί και να είστε ολόκληρη ομάδα που τα έχει βάλει μαζί μου ή με προστατεύει. Δεν ξέρω σκέφτομαι τα τρελά μου, έχω και χαρτί από τον ψυχίατρο, τέτοιο πτυχίο! Αλλά το καλύτερο θα ήταν να είναι συντονισμός. Πως όμως που εμείς τί. Δεν έχει συμβεί κάτι ποτέ μεταξύ μας κι απλά εσύ κάποια στιγμή παρουσίασες μια δυσανεξία ας το πούμε σε εμένα και βρήκες έναν τρόπο κι απομακρύνθηκες. Αυτό φαίνεται να έχει συμβεί και πυροδοτήθηκε έτσι η δική μου τρέλα.    Δεν ξέρω τίποτα. Απλά θα έρθω πιο κοντά για να δω πως θα είναι. Και πιστεύω πως θα είναι καλύτερα όπως και να έχει. 

Προς το παρόν θα κινηθώ λίγο ρέμπελα γιατί έχω μίνει ταπί. Είναι συγκινητικό που υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρονται να με βοηθήσουν με χρήματα αλλά είμαι αποφασισμένη να το πάω όπως και όσο πάει μέχρι την σοδειά χωρίς να υποχρεωθώ πουθενά. Θα μπορούσα να είχα κάνει κι άλλες κινήσεις να είμαι πιο άνετα αλλά δεν βλέπω κάποια ανάγκη. Τέσσερεις πέντε ώρες θάλασσα την ημέρα και δυο πιάτα φαί φτάνουν για να πούμε πως είχαμε μια όμορφη μέρα. Δεν έχω άλλα όνειρα τώρα. Δεν μου λείπει κάτι το αναγαίο. Εσύ μόνο μου λείπεις αλλά  ...είπαμε έχουμε μίνει έκεί που φαίνεται πως έπαθες κάποια δυσανεξία και το καλύτερο είναι να μη σε ενοχλώ. Εγώ από τότε πάω μια καταιγίδα μεγάλη φουρτούνα πάω με κλειστά τα πανιά και πάλι με βγάζει πάνω σου. Πάνω σου είναι γραφτό να με βγάλει. Γιατί από εμάς δεν περιμένω τίποτε ενώ τα θέλω όλα. Σχίζεται η ψυχή μου που το αισθάνομαι αυτό. Γιατί σε λατρεύω με πίστη μαρτυρική σε όλη την διάρκεια αυτής της καταιγίδας. Και να που τώρα βλέπω τις ακτές σου. Αλλά εσύ του χρόνου θα είσαι στη Ρώμη.

Όλο το τοπίο εμείς

 

Ακουμπώ τις σκέψεις μου στα κύματα 

Ένα τοπίο νεκρής φύσης

γίνεται από άκρη σ' άκρη μια ύπαρξη 

Ενα σώμα ένας οργανισμός 

ένας ψυχισμός που παίρνει 

αυτήν την μορφή και εκφράζεται 

κάθε στιγμή διαφορετικά.

Οι αισθήσεις μου 

κι αν τεντώνονται 

και περνούν το πέλαγο

δεν αρκούν να αγκαλιάσουν 

την απερντοσύνη του ορίζοντα

του ουρανού 

των κυμάτων που μοιάζουν 

με δέρμα που πάλεται 

κι αποπνέει την γεύση

και μια ιδέα για τα βάθη.

Όμως αυτό που νιώθω

μ' αυτές τις σκέψεις

θα ορκιζόμουν πως 

ξεπερνά τις γνωστές αισθήσεις

και στου ορίζοντα την γραμμή 

βρίσκω μια σχισμή

που σα χαρτί 

και μπαίνω από αυτή την σχισμή

της πόρτας στο σπίτι σου.

Γλυστρώ κάτω από την σχισμή 

στου ορίζοντα την γραμμή 

της ύπαρξης το τοπίο 

της νεκρής φύσης που κοιτώ.

Είμαι αυτό το χαρτί

κι απάνω του έχω γράψει

με το αίμα μου 

και το πνεύμα μου 

μια ευχή.

Με τα χρώματα της δύσης 

Με τα χρώματα της ανατολής

Τα ίδια τα χρώματα 

από τα πιο ευαίαθητα 

μέρη του κορμιού μας.

Όλο το τοπίο είμαστε εμείς.

Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρων οι ψίλοι

 

Αγάπη μου καλημέρα

Είμαι πολύ χαρούμενη! Την Δευτέρα έχω συμβόλαιο Αθήνα. Έχω ξετρελαθεί! Να είσαι σίγουρη ότι θα φτιάξω ένα πολύ όμορφο αστικό σπίτι. Και θα μπορέσω παίρνοντας απόσταση από εδώ να το αδειάσω κι αυτό και να το διαμορφώσω σιγά σιγά έκθεση της οικοτεχνείας μου και της βιοποικηλότητας του ελαιόδασους και ξενώνα, να το ανοίγω για το κοινό και για τα workshops που ονειρεύομαι. Θα εκθέσω πάνω από 200 είδη βοτάνων από το ίδιο το κτήμα που δεν θα είναι προς πώληση αλλά θα είναι παράδειγμα για αυτά που μπορεί να αποκτήσει κάποιος που θα αγωνιστεί να επαναφέρει τον ελαιώνα του στην φυσική του κατάσταση. Η μπροσούρα θα ξεκινάει με την γνωστή φράση, όποιος κοιτάει μόνο το δέντρο χάνει το δάσος, ή κάπως έτσι. 

Και στην Αθήνα το πρώτο που θα κάνω θα είναι να φτιάξω ένα ωραίο μπάνιο και μια κουζίνα να χαίρεσαι να μαγειρεύεις. Και όνειρευομαι πως θα φτιάξω και το δικό μου δωμάτιο που είναι σαν αυτό του θυρωρού και θέλει πολύ φαντασία στην διακόσμιση αυτός ο χώρος να έχει ένα πολύ δυνατό λίβινγκ ρούμ και τους χώρους των παιδιών είναι σπαζοκεφαλιά όπως σου είπα αλλά τον πιστεύω σαν χώρο γιατί είναι διαμπερής και έχει και γεωθερμία και καλό μωσαικό κάτω που μπορεί και να το ξαναλουστράρω για να πάρω μια σκούπα ρομπότ και παίζει μπάλα μόνη της να είναι πάντα σκουπισμένο και καθαρό. Και θα έχουμε και πικαπ και παιχνιδομηχανή και πάγκο για τέχνη. Κι όλα αυτά ξέγνοιαστα, μόνο με τους λογαριασμούς να μας τρέχουν. Που ξελασκάρω κι όλας σύντομα και θα έχουμε μια άνετη ζωή με τέσσερεις μήνες δουλειά που μπορώ με λίγα μεροκάματα παραπάνω να τους κάνω δυο τρείς και θα τους κάνω, έναν το φθινώπορο και έναν άνοιξη καλοκαίρι. Κι όλους τους άλλους θα ασχολούμαι αποκλειστικά με τους ανθρώπους που αγαπάω και θα κυνηγάω τα γούστα μου και θα δουλεύω και λίγο τα της οικοτεχνείας από εκεί. 

Το βλέπω μπροστά μου το ξέφωτο και δεν νιώθω πιά εγκλοβισμένη.  Σκέφτομαι πως η αστική ζωή θα με φέρει και πιο κοντά στον μέσο άνθρωπο από τα προβλήματα του οποίου είχα απομακρυνθεί και έτσι θα μπορέσω να του μιλήσω καλύτερα με την ποίησή μου. Κι αν το όνειρό μου βγει πραγματικότητα και είμαστε μαζί δεν θα είναι το θέμα μου η πράξη της ολοκλήρωσης και θα ξεκολλήσει και η ποίηση μου από εκεί που έχει φτάσει στο απροχώρητο και θα στοχεύσει σε καινούριες διαχρονικές  προβληματικές και σύγχρονες. 

Έχω πραγματικά αγωνιστεί πάρα πολύ για όλα αυτά και σε είχα και σε έχω συνέχεια φάρο μου του λιμανιού μου φάρο κι όχι της ξέρας που μπερδεύομαι καμιά φορά. 

Γράψε μου νέα σου. Σ' αγαπώ πάρα πολύ μάτια μου. Μη κοιτάς που σωματικά έχω φρικάρει. Με βοηθάνε ψυχολογικά τέτοιου είδους ξεσπάσματα με την εικόνα μου. Το προτιμώ τέλος να ξεσπάω κάπως έτσι την αγωνία και την ανασφάλεια την στέρηση και τα παράπονα μου. Και θέλω να ξεθολώσει κάποτε η κατάσταση αυτή μαζί σου να πατήσω το ακρογιάλι σου. Τουλάχιστον τώρα ξέρω πως ότι και να γίνει θα πατήσω και αν δεν υπάρχει ακρογιάλι για μένα θα το εφεύρω γιατί θα μπορώ να έχω αυτή την αξίωση. Θα είμαι σε θέση για αυτή την αξίωση τέλος πάντων.

 

Ας πούμε πως ο καθρέφτης ράγησε το 18, έσπασε το 19 και το 20 έγινε κομμάτια το 21 , 22, 23 έγινε θρίψαλα και μέχρι το 25 θα έχει γίνει σκόνη.

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες

 

 

Γιατί είδα στον ύπνο μου ότι με έψαχνε η αστυνομία και κάποιος μου είχε ανακατέψει τα πράγματα;

 

από το ΕΙΣ ΠΑΡΓΑΝ του Α.Κάλβου

 

Σοβαρόν, υψηλόν

δόσε τόνον ω Λύρα•

λάβε αστραπήν, και ήθος

λάβε νοός, υμνούμεν

    ένδοξον έργον.

Σου έχω τάξει μια εκδρομή

 Ρωτάω, πότε να πάνε τα παιδιά κατασκήνωση. 25 με 3 ή 3 με 12; Την Δευτέρα θα τα δηλώσω.

Εμένα να πάρεις! Έχω βγει σκυλί... αντέχω.

Κοίτα αγάπη μου τί πτυχία πήραμε! 

Πήγαμε και σε συναυλία με αρχαία λύρα σήμερα και δεν θυμάμαι το όνομα αυτού του τύπου που είχε πάει στην Κύπρο να βρει τους αγνωούμενους που είχες βάλει τα ντοκιμαντέρ που έπαιζε τα αρχαία όργανα. Πως τονε λένε, ξεχνάω. 

Θέλω να ζαλώσω το παπί να περάσω κι εγώ Κρήτη. Θα μπορούσα 3 με 12 Αυγούστου. 

Αύριο ξεκινάω μαθήματα σύγχρονου χορού στο μουσείο από ένα πρόγραμμα του φεστιβάλ χορου Καλαμάτας. Γραφτήκαμε με τον Αντώνη. 

Κάνω πολύ κυριλέ πράγματα φέτος ε, που δεν κυνηγάω τα πανηγύρια. 

 

Ο Τσακ Νόρις ξέρει που πήγε ο ταξιτζής του Διονυσίου.

 

Καλημέρα αγάπη μου

Έχω ξυπνήσει από τις 5μιση και σκεφτόμουν ότι κι εσύ σηκώνεσαι συνήθως έτσι πρωί. Έχει δροσιά κι έκανα δουλειές. Καθάρισα το ψυγείο, την κουζίνα, τακτοποίησα, σκούπισα, σφουγγάρισα, έκανα φοβερά πράγματα δηλαδή. Τώρα πίνω καφέ και προσπαθώ να θετικοπροσανατολιστώ γιατί όπως σου είπα είμαι λίγο τσίτα με το οργανόγραμμά μου που όλη μου η ανησυχία είναι αν θα τα καταφέρω να βγω στο μηδέν κι όχι στο μείον για τους τρεις μήνες που είναι μπροστά μέχρι τη νέα σοδειά. Την Δευτέρα θα έχω εικόνα. Προσπαθώ να χαλαρωσω και να μην έχω τέτοιους φόβους γιατί ότι φοβάσαι λένε το παθαίνεις. Πρέπει να κοιτάω άφοβα και μακριά. Και να προσέχουμε την υγεία μας. Πρέπει να σκέφτομαι ότι είμαι μόνο προσορινά εγκλοβισμένη σε μια κατάσταση στενής επιβίωσης. Όμως αυτό μου κόβει και την προσορινή μου τουλάχιστον φόρα για καταδρομικά όνειρα και φευγιό. Το έχω ξανακάνει πολλές φορές κι έτσι έφτιαξα τόσα πράγματα. Αλλά όταν το έκανα αυτό δεν πέταγε το μυαλό μου προς τα εκεί όπως πετάει τώρα. Τότε έλεγα πως δεν είχα κάποια πιθανότητα και το είχα ρυθμίσει αλλιώς. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν έχω τώρα κάποια πιθανότητα ακριβώς ή είναι απλά η απελευθέρωση που ένιωσα από την διάλυση της πρότερης συνθήκης που μου έδωσε τα φτερά κι αν είναι τελείως κέρινα ή φανταστικά και πηγαία. Ότι και να είναι τώρα κάνω αυτό το μετέωρο βήμα τέλως πάντων που με θέλει τελείως μαζεμένη και σε πλήρη ελαχιστοποίηση ρίσκου. Θέλω να τα καταφέρω χωρίς απρόβλεπτα τουλάχιστον μέχρι να γεμίσω πάλι τις αποθήκες μου. Και να κρατήσω υγεία και ψυχολογία. Κάτι που με ανοίγει στον ρεαλισμό και με πατάει στην ρουτίνα και αυτά τα δυο είναι τα πιο κουραστικά πράγματα για μένα γιατί νιώθω τον χρόνο χωρίς να μπορώ εύκολα να φεύγω στον κόσμο τον ιδεών και να μπαίνω σε αυτό το άχρονο του ονείρου που με αναπλάθει και με αναγενά. Δεν θα ήθελα να μου μίνει κανένα μόνιμο τέτοιο κουσούρι όπως το έπαθα με το αλκοόλ από τότε που έγινα μάνα που δεν μπορώ να μεθύσω και να ξεφύγω και μόνο μουδιάζω και αφυδατώνομαι και ξερνάω άμα πιώ πολύ χωρίς να γίνομαι βασιλιάς δικτάκτορας όπως λέει και το τραγούδι γιατί συνεχίζω να έχω την ένοια των παιδιών όπου και να είναι να είμαι σε θέση πάντα να ανταπεξέλθω όσο γίνεται καλύτερα. Δεν θα ήθελα να πάθω κάτι τέτοιο να μη μπορώ να μας ονειρευτώ στα δικά μου τα εξοφρενικά σκηνικά και να σκέφτομαι μόνο ρεαλιστικά πράγματα για να μπορέσω να ανταπεξέλθω, να έλθω δηλαδή με μια βιώσιμη βάση. Όχι, δεν το πιστέύω, την ποίηση δεν θα την χάσω. Τις κυριολεξίες να προσέξω να είναι ισάξιες της μεταφοράς. Αυτό είναι όλο το ζήτημα. Αν θα τα καταφέρω σε τόσο στενή ακτίνα να έχω τα αιθητηριακά και αισθητικά ερεθίσματα που χρειάζεται και τα καινούρια που θέλει ο νεοτερισμός. Τώρα για χαϊλίκια και κιμπαριλίκια ούτε λόγος αυτή τη στιγμή. Δεν τα έχουμε ανάγκη έτσι κι αλλιώς, το μηδέν μ' αρέσει, είναι αποκαλυπτικό. Βλέπεις καλύτερα. Για να δούμε τώρα που δεν έχω ούτε χόρτο ποιος και τί θα μίνει. 

1000 ΑΜΗΝ

 

Καημός αλήθεια να περνώ 

Του έρωτα πάλι το στενό

Είμαι πολύ πιεσμένη αγάπη μου Ανακατεύομαι από την κούραση

Εσύ καλά είσαι;

Να περνάς

 

 

Αγάπη μου καλημέρα

 

Τα βρακιά σου που λιάζεις

Στις πέτρες

Και τα πλένεις με βότανα

Πως πονώ

Να τα σκίσω

Πως πονώ 

Να μου δώσεις

Του μουνιού σου το ημερολόγιο

Να κρατώ

ΜΗΝ ΣΠΡΟΧΝΕΣΤΕ

 

ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 

Ο ρεαλισμός με γάμησε. Πόσο μπορείς να είσαι ρεαλιστής με ιδανικά.

Την πρώτη φορά λες δεν πειράζει ξαναπροσπάθησε, είσαι καλός. Το ίδιο και την δεύτερη και την τρίτη και την δέκατη..Ε, στην εκατοστή λες τί μας ζαλίζεις μωρέ μαλάκα...

 

 

Να τον ρωτήσω δάκαλο που είναι από τον Βόλο; Τί να τον ρωτήσω όμως ..

Λούστηκα και χτενίστηκα

 

Εμένα όπως γνωρίζεις μ' αρέσουν τα πιασίματα και γοητεύομαι από τις ριτίδες κυρίως της έντασης του γέλιου της έξτασης και του πόνου.

Πότε θα σε δω όμως .. 

Έχεις ιδέα;

Έχω απελπιστεί.