γιατί να χαρίζουν ακρωτηριασμένα καβούρια;

Τσακώθηκα στην παραλία. Ανέβασα αδρεναλίνη χίλια. Τους είπα, όποιος ξαναβγάλει πόδια από καβούρι θα έχει να κάνει μαζί μου και θα πάρω τη φιλοζωική. Και μίλησε κι όλας η επικίνδυνη που της δίνανε μικρή καβούρια που τους κόβανε τις δαγκάνες. Το ξέρεις ρε φίλε ότι αυτό τώρα δεν έχει χέρια και δεν μπορεί να φάει; Ποιός έκοψε τα χέρια του κάβουρα να του τα κόψω κι εγώ να πάει να τα βάλει με κανένανε στο μπόι του.  Και μου λέει το παράκανες, τα βάζεις με το παιδί. Άκου τί μου είπε! Εγώ μόνο το αγαπάω το παιδί και του λέω πως αυτά που βλέπει να τα κάνουν στο καβούρι θα τα κάνει κι αυτό στον εαυτό του γιατί έτσι όλοι κάνουμε ότι παθαίνουμε και μαθαίνουμε.  Ένας άλλος βρόνταγε το παιδί στην ξαπλώστρα. Και του λέω φίλε θα μεγαλώσει κι έχεις 70% πιθανότητες να σε βροντάει κι εσένα γέρο ανήμπορο χάμου στο κρεβάτι. Και γυρίζει και μου λέει το ξέρω και ήθελε και κουβέντα. Εγαμήθηκε σήμερα. Είναι επικίνδυνοι. Πολύ λίγη αγάπη πήρα.