Γιατί τα έφαγα τόσα άκυρα

 

Είμαι στην φάση που μου λέει η πόρτα σπάσε με τρέχα μπες. Αλλά θυμάμαι που είπες πως έχει μείνει κάπου ένα παράθυρο ανοιχτό και το ψάχνω πριν την σπάσω. Αλλά για να την σπάσω πρέπει να συμβαίνει κάτι μέσα που να δώσει το μπουκάρισμά μου άλλοθι και να το καδράρει ως σωτήριο και απολύτως αναγκαίο. Για μένα είναι αναγκαίο να σε δω. Για σένα μέχρι πρώτινως απορρηπταίο. 

Εγώ θέλω να με χαρίσω κάπου, είναι κι αυτό ανάγκη μου. Φυσιολογικά δλδ έχω αφηρημένο πρότυπο και με ξεκουράζει να βρίσκω ένα συγκεκριμένο με βοηθάει να έχω παράδειγμα και να προσγειώνομαι σε έναν μικρόκοσμο. Που όμως με πνίγει κι όλας γιατί τους καλομαθαίνει ο ανθρώπος και βρίσκω μπελά και τραβήγματα όταν είναι η ώρα μου να ανοίξω στο σύμπαν. Μάχη δίνω με την μικρή γι' αυτό πολύ και με έχει βελτιώσει η αγάπη να προσπαθώ μαλακά κι απαλά με φροντίδα μέριμνα και με επιχειρήματα. Κι από την άλλη πως να προσγειωθώ σε έναν κόσμο που κι αυτουνού του την βαράει και τον παίρνει και φεύγει κι έχει κάθε δικαίωμα τέτοιο και υπεράσπισης αυτού ακόμη και με βίαιο τρόπο αν δεν έχει αποθέματα καλοσύνης κι αγάπης εκείνη την στιγμή και νοσεί ας πούμε κι από την έλλειψή τους αυτή. Θέματα που έχουν απασχολήσει και θα απασχολούν την ανθρωπότητα και το πόση ανάγκη υπάρχει για ευγενικούς τρόπους και τόπους με αειφορία σε ελεύθερα και κοινά αγαθά που να άρχει ένα Ά πολιτισμός σύμφωνος με όλα τα πλάσματα και τη φύση. Χωρίς εξωτερικό κόστος, επιμένω. 

Οι περιβαντολόγοι ξέρουν ότι όλος ο αγώνας της εποχής μας είναι η εξάλληψη του εξωτερικού κόστους και χωρίς η προσπάθεια αυτή να πέσει θύμα του εμπορίου. Το κέρδος μας θα είναι η φυσική ομορφιά και σοφία. Κάτι που δεν κοστολογείται. Άρα δεν υπάρχουν κουστούμια γι' αυτό. Σαν κι εμάς τις νύχτες, που μένει η αλήθεια μόνο. Έτσι μωρό μου, ξέρεις τι λέω. Τώρα αν με θες όπως σε θέλω και τρέχω βρω ένα τζετ να έρθω κατευθείαν κοντά σου και ποιος το γαμεί το εξωρερικό κόστος, μπατάρει η φάση. Επομένως οδεύω προς τα 'κει μέσα στις παραπάνω αρχές και μου έχει βγει η γλώσσα. Και έρχομαι και σου φέρνω από το υστεριμά μου και μου το πέταξες τόσες φορές στην μούρη και μου φέρεσαι λες και γαμάω ένα γύρω και σε έχω για πλάκα και για χάζι και είμαι καμιά ασυνείδητη που δεν μελετάει και δεν μεριμνεί για το εξωτερικό κόστος.  Συμβαίνει έτσι ή είσαι εσύ το κολόπαιδο και ποιος είναι το κολόπαιδο ε κολόπαιδα. Αφού δεν είμαστε τσογλάνια, ούτε εγώ ούτε εσύ ούτε οι γύρω μας σε ικανοποιητικό βαθμό έως τουλάχιστον όχι επικίνδυνο για δολιοφθορές και τέτοια να πρέπει κάποιος να εξοριστεί.  Κι η ιστορία να επαναλαμβάνεται. 

Κι όμως δεν έχω φύγει ούτε δευτερόλεπτο από κοντά σου. Και μας έχουνε στείλει φαντάρους τα πέντε έξι ενωπίω πως τα λες κι εσύ. Όταν το κατάλαβα αυτό σήκωσα πυρετό και διαλύθηκε ο θυροειδής μου και γίναν όσα γίνανε. Και προσέχω πάρα πολύ το σώμα μου για σένα μωρό μου που σ' αγαπώ και θα ήθελα κι εσύ να το κάνεις κάπως έτσι. Άσχετα που ο χάρτης σου με αναγκάζει να τρέχω όλη μέρα να σε δυναμιτίζω γιατί βαριέσαι εύκολα τα εύκολα και τους δεδομένους. Ξέρεις πόσες φορές με έχεις σηκώσει από το άραγμά μου; Δε με λυπάσαι καθόλου και γι' αυτό δε σε λυπάμαι κι εγώ. Αλλά μου λείπει να σε αγαπήσω. Έχω ανάγκη να με αφήσεις να σε αγαπήσω, εσένα, το συγκεκριμένο πρότυπο. Είναι τόσο ανάγκη διότι εντάξει γίνεται και με το αφηρημένο όμως το ενωπίω έχει άλλη γνώμη και με κόβει και δεν με αφήνει να το ευχαριστηθώ. Χαρά μου. Πόσες φορές να τσεκαριστώ; Αν δεν τα καταφέρω και με εσένα να πάω να πνιγώ. 

Ναι, δοκίμασα και την αφαίρεση. Σε πνευματικό επίπεδο δουλεύει πολύ καλά αλλά μιλάμε για βαρβάτο διαχωρισμό. Πατάς σε δυο βάρκες και πας και πλάτη πλάτη, δεν μπορείς να χαλαρώσεις ποτέ, ερημίτης στην πόλη, σ' αγκαλιάζει καλά μόνο η ίδια η δισυποστασία σου. Φρίκη, δεν είναι για μένα λέμε. Πόσο να το προσποιηθώ για να πω πως το έκανα. Και ο κόσμος που με γουστάρει έτσι εγώ το ξέρω ότι με πηγαίνω στο φορείο. Και ποιος είναι δίπλα μου την κάθε στιγμή.