Κάπου στην μέση να το φτιάξουμε μαζί

 

Για να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους ταξίδεψα πολλές φορές με σλίπινμπαγκ και παξιμάδια. Περπάτησα πολύ με φθηνά παπούτσια και μύρισαν τα πόδια μου και πέρασα μέρες χωρίς σωστό μπάνιο και τουαλέτα και ύπνο και φαγητό πολλές φορές για να βρεθώ σε σημαντικά γεγονότα. Πλύθηκα με μπουκάλια κι είπια καφέ σε κονσερβοκούτι κι έφαγα με φύλλο από δέντρο για κουτάλι κι από συσίτια. Μπορεί να ξύπναγα έτσι ταλαιορημένη και βρώμικη κάπου και σε μια ώρα να είχα ραντεβού με κάποια προσωπικότητα της ιστορίας και εξανθρωπιζόμουν όσο μπορούσα και πήγαινα πάντα και πηγαίνω με έναν αέρα πολύ καθαρό. Κι ύστερα το σπίτι μου είναι πολύ ζεστό και υπάρχει καλό φαγητό για τα παιδιά μου και διάθεση καλή προς αυτά καθαρή ψυχή και καθαρά ρούχα. Υπάρχει υπεριφάνεια κι αξιοπρέπεια και πλούτος χρόνου και μυαλού που δεν μου τον αγγίζει αφεντικό κανένα. Και δεν υπάρχουνε συνήθως παράπονα. Μιλάμε πολύ μεταξύ μας και έχουν καταλάβει τί είναι ανάγκη και τί είναι αξία και τί σκουπίδι και τί περιττό και είναι η βρωμιά και τί το καθαρό και δε μου ζητάνε σκουπίδια κι ούτε έχουνε ακόμη δικά τους λεφτά και ξέρουν πόσο κρίμα είναι να τα χαλαμέ σε πράγματα που το περισότερο της ζωής τους το περνάνε ως σκουπίδια και κάνουν και τόσο ταξίδι κι ύστερα άλλα 30χλμ με το φορτηγό μέχρι την χωματερή που είναι στα πλούσια βουνά μας και το έχουν καταλάβει αρκετά αυτό και δεν νιώθουμε φτωχοί αλλά πλούσιοι γιατί έχουμε δικά μας όλα τα βασικά κι ούτε θα αφήσουμε κανέναν να μας τα πάρει ή να πέσουμε στην ανάγκη του και να δεχτούμε βρώμικο χρήμα. Έτσι ελπίζω τουλάχιστον κι εύχομαι να μην χρειαστεί τα παιδιά να κάνουν το δικό μου ταξίδι ώστε να βγουν σε αυτήν την ευνοηκή συνθήκη αφού έχουμε βγει ήδη σε αυτή και μπορούμε με την αγνή εργασία μας να ακολουθούμε δράσεις που απαιτούν κάποια ευημερία. Είναι σημαντικό για να αναπτυχθούμε να έχουμε καθαρό μυαλό και χρόνο έξω από τις πιέσεις των αναγκών και η λύση τους να είναι όσο το δυνατόν καθαρότερη και κατανοητή σε όλον της τον κύκλο εργασιών ώστε να βοηθιέται έτσι η αυτογνωσία και η γνώση του σημείου εκκίνησης των συναισθημάτων. Ποτέ μου δεν κόλλωσα να αγκαλιάσω κάποιον σε ότι κατάσταση εξωτερικά κι αν ήμουνα και να βρω ή να φτιάξω μαζί του τις συνθήκες επί τόπου. Όμως ξέρω πως αν δεν έφευγα μπροστά να πάω στο θέλω μου χωρίς να ζητώ προϋποθέσεις δεν θα είχα πάει πουθενά εγώ, θα είχα πάει μόνο εκεί που με πάνε άλλοι. Και δεν μ' αρέσει να δέχομαι φιλανθρωπίες γιατί είμαι ένας άρτιος άνθρωπος κι ούτε μπορώ να νιώθω χρεωμένη. Μ' αρέσει η ζεστασιά των ανθρώπων προτιμώ να μείνω με ανθρώπους που νιώθω φίλους σε έναν χώρο μπορεί κι ακατάλληλο παρά μόνη μου στο μεγάλη βρετανία. Προτιμώ να κάτσω με κάποιον που νιώθω ζεστά σε ένα παγκάκι παρά με κάποιον ψυχρό στο χίλτον. Έχω πετάξει προτάσεις απίστευτες για να πάω σε ένα τζαμ ας πούμε. Και σίγουρα δεν είναι είναι από κόμπλεξ αυτή μου η προτίμηση αφού τα έχω κάνει και τα άλλα. Είναι η ανθρωπίλα που με συναρπάζει κι η αλήθεια η κοινή ισορροπία και η όσο το δυνατό μικρότερη αντίφαση στην απλότητα του κόσμου της ύλης των πραγμάτων. Σε αυτό που ήταν πριν έναν αιώνα ας πούμε ο κλασικός έλληνας της φύσης. Που ζούσε άνετα με μόνο αφέντη του τον Ήλιο. Κι ετσι δεν υπολόγιζε ούτε κράτος ούτε αφεντικά κι είχε γνώμη που μπορούσε να την εκφράζει καθαρά και με αληθινή βάση και περιφάνεια. Κάτι που μοιάζει αδύνατο σήμερα όπου υπάρχει σοβαρή εξάρτηση των ανθρώπων από τα χίλια δυο που μας σκλαβώνουν. Αμα μεγάλωσες στα πούπουλα που λέμε είναι δύσκολο να τραβήξεις τα ζόρια της ελευθερίας που σε χρειάζεται σκληρό κι ανθεκτικό κι ολιγάρκη. Όμως αν δεν δύναται η ιδιοσυγκρασία σου σε αυτή την μεγάλη αφαίρεση πώς αλλιώς θα καταφέρεις να βρεθείς με ελεύθερη και προσωπική σκέψη. Δεν είναι εύκολο ούτε το να εκχωρείς την ελευθερία σου για τις ανέσεις αλλά πιο δύσκολο είναι να κρατάς την ελευθερία σου απούλητη μόνο και μόνο για να απολαμβάνεις την ελεύθερη σκέψη.