ΛΥΣΗ νο1

 

Όχι, δεν θα ήθελα να ξαναζήσω καμιά από αυτές τις ιστορίες τις λειψές και αποτυχημένες. Τις έχω ζήσει, όχι ακριβώς όπως τις έχει γράψει αλλά παραπλήσια. Ούτε το τυφλό ούτε το βουβό σεξ ούτε τα ξόφαλτσα καλλιάσματα του μεγάλου δρόμου και των μικρών. Τα μοιρολατρικά τα θυματοποιημένα ή τα ματαιωμένα από την ματαιότητα τα ωραιοποιημένα από την ανάγκη. Ήταν όλα λύσεις απελπισίας και καμένα χαρτιά που σε αφήνουν πιο μόνο. Ποτέ δεν ένιωσα την ειλικρινή ζεστασιά που λαχταρώ μέσα τους. Δε με συντάραξε τίποτε δικό τους, απλά με κάποια ένιωσα μια ανακούφιση έτσι όπως στην τουαλέτα. Θέλω να αφεθώ σε μια αγκαλιά και να μην την καταστρέψει η πλήξη και η ζήλια μου. Θέλω να ξαναβγώ στον κόσμο για να αγκαλιάζω ερωτικά τον κόσμο και να πετύχω κάπου πάλι αυτό το είδος εκρηκτικής χημείας που κάπου υπάρχει. Να πάω με κάποιον μαζί την διαδρομή. Δεν είναι ο σκοπός μου να περάσω καλά. Ο σκοπός μου είναι να μοιραστώ τα πάντα. Να κατανοήσω βαθειά. Να στηρίξω, να δώσω. Αυτό μου αρέσει και με κάνει να νιώθω σημαντική και σπουδαία. Κι όταν δεν θα μπορώ να το κάνω θα φύγω γιατί δεν βρίσκω κανένα νόημα να υπάρχω χωρίς, χωρίς να είμαι υπεύθυνη για κάτι σημαντικό και σπουδαίο.  Το να υπάρχω απλά με κουράζει. Το να μην έχω ρεαλιστικό στόχο με απορυθμίζει. Το να μη βλέπω που πάω μου κόβει τα πόδια. Δεν είμαι χαλαρός τύπος. Και ξέρω κάπως πως γράφονται τα ποιήματα. Ότι θέλεις να το ζήσεις δεν το γράφεις, είναι σαν τις ευχές που δεν τις λέμε. Γράφεις ότι θέλεις να σβήσεις. Ή γράφεις ότι δεν θέλεις να ξαναζήσεις τέλος πάντων. Αλλιώς τα κρατάς στο μέσα σου σαν ότι πολυτιμότερο που πάνω τους δεν έχει καμιά εξουσία ο χωροχρόνος και το βλέμμα κανενός δεν μπορεί να τα αλλοιώσει στο σύμπαν. Τα διαβάζεις μόνο στον θεό και τα αστέρια. Τα προστατεύεις με την ζωή σου γιατί είναι η ζωή σου. Ούτε τα εκθέτεις ούτε τα πουλάς. Αυτά που εκθέτεις και πουλάς είναι αυτά που θες να στείλεις, που σε βαραίνουνε ή που δεν σου κάνουν πια σαν ρούχα παλιά ή ακόμη και σαν δόλωμα να τα ρίχνεις κάπου πως το γράφει ο Μακρής. Άντε είναι και μερικά που νομίζεις πως κάτι βρήκες που δεν βλέπουν οι άλλοι και θες να βοηθήσεις ή και να έχεις ανάγκη εκείνη την στιγμή να διασκεδάσεις κάποιον σαν παλιάτσος να έχεις ανάγκη τα φώτα και το κοινό. Μπορεί και να θέλεις να νιώσεις ότι σε κατάλαβε κάποιος μακρινός άγνωστος ξένος ή ότι κι εσύ είσαι σαν τους άλλους ή έστω κάποιους για να πάρεις δύναμη και συμπόνια από αυτό. Να χαρούν και να χορέψουν να νταλκαδιαστούν να εκτονωθούν μέσο της ψυχής σου. Να προκαλέσεις μια αλλαγή ή να βάλεις κάποια πράγματα στην θέση τους με αυτόν τον ελάχιστο τρόπο. Να καλύψεις μια απώλεια δικιά σου και τον αλλονών και με τα λόγια κάπως να την κοροϊδέψεις. Αλλά πως το κάνεις αυτό λέγοντας πράγματα που δεν θα ήθελε κανείς να τα ζήσει αλλά σαν μια περίεργη αρρώστια κάνει το κοινό να θέλει να παραβρίσκεται ως θεατής κι ηδονοβλεψίας σε αυτό όπως στα ατυχήματα στον δρόμο, όπως βλέπει τα θρίλερ και τα έργα τα δραματικά παρατραβηγμένα αλλά και τόσο οικεία για να νιώθει στην μικρή του ζωούλα καλά. Όχι ξεκάθαρα, δεν θα ήθελα να ζήσω το σινεμά. Κι η δόξα με τρομάζει γιατί ξέρω και βλέπω γύρω μου τις ενέργειες και τι είναι ο κόσμος και δεν θέλω να γίνει το μέσο μαζικής μεταφοράς η ψυχή μου ούτε ταξί ούτε πλοίο ούτε αεροπλάνο. Έναν άνθρωπο θέλω να κυλάει πιο υποφερτά η ζωή και να έχω ένα κίνητρο να γίνομαι καλύτερη και να περνάω περισσότερο χρόνο κάτω στην Γη με την απτότητα που τόσο σοβαρά μου λείπει. Σ’ αγαπώ που τα πέταξες όλα αυτά, δεν ήταν να έμεναν μέσα σου. Και τα βιβλία τα αγάπησα και τα συμπόνεσα μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Ένιωσα κι εγώ να βγαίνουν αυτές οι μαύρες ιστορίες από μέσα μου, όπως πάμε στην τουαλέτα ή στην καλύτερη εκδοχή όπως αυνανιζόμαστε με ζαλάδα και πόνο. Σ’ αγαπώ και σε θαυμάζω που το πέτυχες αλλά δεν βρήκα για μένα εκεί κάποιον ρόλο που να θέλω να είμαι. Αυτός ο ήρωας σκοτώθηκε ηρωικά ή πέθανε από δίψα και πείνα. Το έχω μετανιώσει, δεν θέλω με τίποτα να είμαι ήρωάς σου. Είναι απίστευτο τί εγκεφαλικές βλάβες μπορεί να προκαλέσει η καύλα. Εγώ αυτό το σώμα πάντως δεν το θέλω, σας το χαρίζω. Ας το πάρει το κοινό. Είμαι εντάξει. Χάρισμά του. Τέτοιοι πληγωμένοι μαλάκες είναι. Και ξέρω καλά πως είναι να νιώθεις πληγωμένος μαλάκας. Αλλά δεν είμαι. Έναν χαρισμένο στίχο μου γάμησες, τίποτε άλλο. Και δεν θα τρελαθώ για έναν χαρισμένο στίχο. Χάρισμά του του μαλάκα. Είναι για λύπηση που έχει σε χαρισμένο στίχο αλλουνού μπροστά το όνομά του. Δεν έχεις τον θεό σου που το έκανες κι εσύ αυτό. Δεν είναι έρωτας αυτό. Είναι μαύρη μαγεία η ψυχική προβολή. Δεν είναι ύλη ανιμισμός να πεις πάει στο διάολο ότι το κάνεις με κάποιον και σκέφτεσαι κάποιον άλλο. Ενεργειακά είναι πολύ πιο βαρύ. Είναι ψυχικό φορτίο που ανήκει στον κόσμο των πνευμάτων, έναν κόσμο που συνενώνεται και έχει αληθινή δικαιοσύνη και ατέλειωτες δυνάμεις. Δεν θα ήθελα να ανοίξω άσχημα προηγούμενα ποτέ μου με κάτι τέτοιο. Όση λαβωμένη καύλα και να είχα δεν θα τολμούσα να δοκιμαστώ έτσι. Είναι καθαρή αυτοκτονία. Σε έχω χάσει.