Καρδιά μου σε παρακαλώ, πρέπει να πατήσεις. Κάπου ανοιχτά και χωρίς ζόρια. Κοίτα τί όμορφη μέρα! Ο Ήλιος στραυταλίζει τα φύλλα στο απαλό αεράκι. Οι κιδωνιές, το κλήμα, οι ροδιές είναι ακόμα με τα χρυσά φθινωπορινά τους φύλλα φλεβάρη μήνα και ανησυχώ, σκέφτομαι αν πρέπει σήμερα να πάω εγώ με τα χέρια μου να τα τινάξω. Να τινάξω έστω κάποια κλαριά σαν πείραμα να δούμε πως θα πάει.