Σήμερα γυρνώντας από τις δουλειές μου έπεσα σε ρακοπαγίδα που λεν κι οι Κριτικοί μόνο που εμείς πίναμε κρασιά στου παπά το χάνι του φασίστα. Εκεί καθώς περνούσα είδα τον εγγονό του καπετάν Πέρδικα και πάντα πάω όταν με φωνάζει γιατί και έχουμε μεγαλώσει μαζί και πρόκειται για μια γενναία ψυχή και με καρδιά και πρότυπο εγκέφαλο. Πρόσεξα να μην μεθύσω γιατί είχα το παιδί κοντά αλλά ζαλίστηκα λίγο εν τέλει. Το χάνι είναι κοντά στο σπίτι και με καθησύχαζε αυτό. Τώρα έφτασα κι έχω να πω δυο μεθυσμένα πράγματα που είναι αλήθειες. Πρώτον, το δεύτερο παιδί μου έχει πάρει τα μάτια σου και την τσαχπινιά σου και είναι αυτό ένα πραγματικό θαύμα! Στο πρώτο μου παιδί βλέπω κι άλλους ανθρώπους που αγαπώ και πιο πολύ βλέπω τον εαυτό μου. Αλλά στο δεύτερο παιδί μου βλέπω πολύ εσένα. Λέει ώρες ώρες και κάτι πράγματα που με συγκινούνε κι έχει κληρονομήσει τον ρεμβασμό και το χαρτί και τα μολύβια της το 'χει για το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς σε αυτή τη ζωή που εμείς για αλλού κινήσαμε κι αλλού αυτή μας πάει. Όταν μεγαλώσει θα της αποκαλύψω, που θα της αποκαλυφθεί δηλαδή, πως το χαρτί και τα μολύβια είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα που μπορεί κανείς να κάνει

Λοιπόν, έχουμε και κάτι φίλους πειραγμένους που τους αγαπάμε πολύ γιατί μας δείχνουν τον εαυτό μας με μεγαλύτερη ένταση για να μπορούμε να παίρνουμε γραμμή τι συμβαίνει και πώς να πορευτούμε. Ξέρεις λοιπόν τι είναι η τρέλα; Η τρέλα έχει μια σοφία ανείπωτη και εκκωφαντική που μπορεί να κάνει θαύματα. Χωρίς τρέλα δεν γίνονται θαύματα αλλά γίνονται σίγουρα και χοντρές μαλακίες. Ξέρεις λοιπόν τι είναι να βλέπεις κάποιον -και τον εαυτό σου δηλαδή- από «πούστη» μέχρι θεό! Να ξέρεις πως δουλεύει μια μηχανή μέχρι το τελευταίο γρανάζι και  να αμφιβάλεις αν έχεις το δικαίωμα να βάλεις το κατσαβίδι να την πειράξεις  έτσι όπως εσύ θες! Να έχεις αγαπήσει, να έχεις προδοθεί και να έχεις αφήσει όλα σου τα κίνητρα και την πίστη πάνω σε αυτή την ιστορία! Κι όμως τίποτα να μην έχει να κάνει με σένα κι εσύ να είσαι εσύ, μόνος και συνειδητοποιημένα μόνος, ότι δεν θα σε καταλάβει ποτέ εξ ολοκλήρου κανείς, ούτε κι εσύ ο ίδιος τις περισσότερες φορές κι είναι αλήθεια. Μεγάλες λοιπόν οι αλήθειες της τρέλας και μεγάλος κι ανάλογος ο σεβασμός.

Κι οι χαρές της ζωής μεγάλες και οι ανατριχίλες τους. Στιγμές στιγμές στιγμές. Όλα είναι στιγμές. Κι όποιος το καταλάβει το κατάλαβε. Στρώσε τον δρόμο και θα δεις πως είναι μια μαλακία ο στρωμένος δρόμος, τον στρωμένο δρόμο δεν τον κοιτάζει κανείς. Περπατάς στον στρωμένο δρόμο και κοιτάζεις τα άλλα ένα γύρω τα μακρινά. Περπατάς στον λόγγο και στο πουθενά και τον κοιτάς αυτόν τον δρόμο, είσαι εκεί, νιώθεις ότι είσαι εκεί εσύ, νιώθεις ότι κάνεις κάτι, ότι πας όντως κάπου κι ότι παίζει όντως να βγεις και μπροστά. Και καταλαβαίνεις τον εαυτό σου και τους άλλους καλύτερα. Στιγμές στιγμές στιγμές. Τίποτε άλλο. Θα ήθελα να μου δίνεις λίγες στιγμές σου λοιπόν. Όλες τις λίγες στιγμές σου θέλω. Τις προσωπικές σου αυτές που θα ήθελες να μοιραστείς τελείως κι ολοκληρωτικά με κάποιον.  Κι εύχομαι να είναι πολλές και να θες να τις μοιραστείς όλες μαζί μου. Και να είναι καλύτερες από ότι τις έχεις φανταστεί.  Αυτό θέλω. Το θέλω και το μπορώ. Και ξέρω ότι αυτά γίνονται μόνο μαγικά κι όταν δε σου πάει το μυαλό από την αρχή στο πώς αλλά ξέροντας που θες να πας και ποιος είναι ο στόχος. Γιατί η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα κι έτσι πρέπει να της φερόμαστε.          

( art Νέδα / λέει: στο παράθυρο στην σοφίτα είδα τα βουνά τέλεια και τα ζωγράφισα για σένα, όταν στα δώσω να είσαι τέλεια. / και την ρωτάω: γιατί καρδούλα μου ο Ήλιος έχει αυτό το μαύρο; και μου λέει: είναι γλυκό, είναι μια σοκολάτα. / γι' αυτό σου λέω.. αφού το μαύρο εκεί είναι μια γλυκιά σοκολάτα μην ακούς τι λένε οι άλλοι )