Μόνο και μόνο για να σ'αγκαλιάσω

 

Τα ποιήματα που γράφω σε δεύτερο ενικό τα φυλώ. Γιατί είναι τα ξύσματα από την ξύστρα που ξύνει το ασημόχαρτο από το γυαλί, και με αφήνουν να βλέπω, αν και ακόμα λίγο θολά, απέναντι. Σε βλέπω. Και λιώνω. 

Οι ανάσες μου επιταχύνουν και θολώνουν το τζάμι και το καθαρίζω με τα χαρτιά από αυτά τα ποιήματα. Πέταξα την καρδιά μου πάνω στο τζάμι για να το σπάσω μα δεν ήταν πέτρα. Ευτυχώς. Γέμισε το γυαλί αίματα αλλά η καρδιά μου ξαναμπήκε στην θέση της. 

Όταν θολώνει πολύ το καθαρίζω και με δικά σου ποιήματα. Το καθαρίζω αλλά είναι και κάτι διαμάντια που το κόβουν.

Όσοι έχουν περάσει μέσα από τζαμαρίες και καθρέφτες ξέρουν να γίνονται κομμάτια . Δεν παραπονιέμαι. Ακόμα και κομμάτι κομμάτι θα βγω από αυτή τη φυλακή. Μάλλον έχω τόσα διαμάντια και με υπομονή  το κόβω και θα βγω. Μόνο  και μόνο για να σ'αγκαλιάσω ..

Τώρα που βρίσκω την γαλήνη μπορώ να σκέφτομαι ακόμα καλύτερα. Νιώθω  ευγνωμοσύνη. Αρχίζω και πατάω πολύ πιο σταθερά. Προχωρώ χωρίς αμφιταλαντεύσεις. Αρχίζει να παίρνει νόημα και η διαδικασία, να παρουσιάζει ευδιάκριτες διαβαθμίσεις. Είναι η πέραν από την ανάγκη επιλογή. Είναι υπέροχο! Είναι θαυμάσιο! Είναι η εξέλιξη της συνείδησης. Είναι η ένλογη συναισθηματική πράξη ενός ήδη αυτοπροσδιορισμένου ανθρώπου. Η Γη είναι η Γη. Ο κόσμος είναι ο κόσμος. Εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι .. το αιώνιο μυστήριο της κοσμογονικής ενέργειας ..  που με κινεί. 

Ο μεγαλύτρωτος έρωτάς μου! Ο σκοπός κι ο προορισμός μου. Ο κλέφτης του μυαλού μου και της καρδιάς μου. Η καψούρα μου η αείζουσα φωτιά μου, το άχτι μου το συμπάντιο. Ο πόνος που με ψηλώνει. Το νερό η τροφή και το φάρμακό μου. Ο άνθρωπός μου. Η αδερφή ψυχή μου. Το κορμί μου. Αχ το κορμί μου. Κορμί μου ..

Και δε λέω άλλα γιατί όσο σε κυνηγάω θα φεύγεις. Και θα μου λες ότι γίνομαι και νιανιά. Γι αυτό ετοιμάζω εκπλήξεις. Τίποτα να μην περιμένεις.