Ζέστη ζουμιά και σάλια

 

Καλά τα πήγα και μόνη μου, δεν μπορείς να πεις. Έσκαψα και βρήκα τόσα ακατέργαστα πετράδια και στα έφερα με παιδική χαρά να τα δεις σχεδόν όλα. Αν είχαμε πάλι στιχομυθία θα ήταν ακόμα καλύτερα. Ίσως και να μου έφτανε και μόνο να ανταλλάζουμε γράμματα, να σε κοιτώ και να μιλάμε. Είχε μια ποιότητα μοναδική όλο αυτό και μπορούσε και εμένε πεντακάθαρο μίλια μακριά από τις νοθείες και τους γαμιάδες.

 

Έχω ξοδέψει κάτι αιώνες για μια θέση δίπλα σου και ίσως αν μου δινόταν η ευκαιρία πάλι να έκανα τα ίδια. Εκτώς από πέντε έξι δέκα εκατό φορές που έχασα τον έλεγχο. Η αλήθεια είναι πως δεν μου άφησες κανένα περιθώριο. Και πάλι μόνο η τρέλα μπορεί να υποστηρίξει αυτό που νιώθω. Εξελίχτηκε πέρασε σε ένα άλλο στάδιο έγινε κάτι πιο γίηνο και στιβαρό και αυτό από μόνο του αναμφίβολα είναι μια κάποια νίκη.

Εγώ αυτό που θα ήθελα να γίνει από δω και πέρα δεν θέλω να έχει καμιά σχέση με χαζοανεκπλήρωτα ηττημένα κι αποθυμένα. Έχω προσπαθήσει πολύ έχω υδρώσει και δεν μπορώ να βολευτώ με λέξεις ας είναι τα ίδια τα μαγικά ξόρκια του σύμπαντος και η ίδια η εξαϋλωμένη μου ψυχή μέσα εκεί, δεν φτάνει ούτε για να αλοίψω τη γλώσσα μου. Και νιώθω ότι αυτή τη φορά δεν πέφτω έξω. 

Ούτε με ενδιαφέρει ποιός και τι φταίει. Έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του σύμπαντος και στις δικές μου για το που και το πότε. Και γελάω και κλαίω με αυτό που μας έχει συμβεί. Μου λείπεις πάρα πολύ. Φρικτά. Νόμιζα για χρόνια πως ήμουν μόνη μου σε αυτό. Από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα μπροστά μου .. και τα έχασα και έπαθα μανία και πανικό .. Εντάξει. Παραδέξου το όμως, δεν τα πήγα και τόσο άσχημα! Πες κι ένα μπράβο. Μπορώ να στέκομαι καλά δίπλα σου αγάπη μου ..

(Photos by me/ Lagouvardos)