Αγάπη μου όμορφη, θέλω να είσαι ήρεμη κι ευτυχισμένη. Αν πάθεις κάτι θα τρελαθώ. Λύσε μου τα χέρια. Δώσε μου μια λογική. Θέλω να σε συναντήσω. Σε κοιτώ και φοβάμαι πως όλα, αυτά τα απέραντα που νιώθω πως έχουμε, είναι απλά μια διαταραχή στο δικό μου μυαλό. Ζητιανεύω την αγάπη σου σα μωρό. Σε μία φωτογραφία, σε ένα ποίημα, σε ένα ψέμα. Ένα όνειρο, μια ιστορία από αυτές τις παράλογες που βρίσκεις στα παλιά ρομαντικά βιβλία. Λύσε μου την καρδιά. Σε παρακαλώ ..
Δεν ξέρεις πως είναι. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα χωρίς να σε έχω στο μυαλό μου. Κι αν κάποια στιγμή τα καταφέρνω κάπως, μισώ τόσο πολύ τη στιγμή που σε διώχνει από κοντά μου και τα διαλύω όλα. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα χωρίς εσένα. Ζω για σένα. Που σε κρατά μακριά η ανιάτη τρέλα μου.
ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΟΥΖΟ
Με έχει τρελάνει αυτή η γυναίκα
Μου έρχεται να τη σκοτώσω!
Σε σκέφτομαι.
Σε ένα λουλούδι τρύπωσα
Ως τα γόνατα
Αυτό είναι φιλί!
Αργόσυρτος σπασμός
Πανάρχαιο ζώο
Περνάει σχίζοντας τα άγρια χόρτα.
Μήπως μ'αγαπάς και καλύτερα από εμένα;
Πες μου να ξέρω δλδ να ησυχάσω πως υπάρχει κάποιος λόγος που γίνονται έτσι όλα αυτά. .
Εμείς έχουμε αφήσει ένα έργο στη μέση και πρέπει να συναντηθούμε. Να κλείσουμε ας πούμε ένα ραντεβού σαν άνθρωποι αυτή τη φορά! Αλλά εσύ θέλεις να ρθω να σε πάρω με κοσμοπλάνο. Να χτυπήσω το μυαλό μου να προτοτυπίσω. Να στήσω μηχανή για να γίνω άγνωστος Χ να σε ψάχνω τυχαία και τέτοια. Εγώ μπορώ να ρθώ να σε πάρω με τ'αμάξι να πάμε καμιά βδομάδα βόλτα να αποφασίσουμε μαζί δρόμο. Και θέλω να έχουμε πολύ δρόμο. Και δρόμο και σπίτια και μέρη κι απόλα. Λες και θα έχει σημασία τίποτα όταν είμαστε αγκαλιά. Αλλά τέλος πάντων αφού τα θες και σε λιανά και τα ρέστα σου λέω "στην τσέπη σου γλιστράω σα διφραγκάκι τόσο δα μικρό σ'ακολουθώ" .. κι όπου πηγαίνουμε θα σου ανοίγω την πόρτα, να περνάς και μαζί μου δε θα σε πηράζει τίποτα και κανένας.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΜΕΤΡΟ 4/4
Αιώνια τώρα χιλιοειπωμένα
Τα πράγματα είναι απλά
Να ξυπνήσεις το πρωί
Να σου πω καλημέρα
Να πλανηθείς με τον Ήλιο
Να βρείς για το σώμα μας
Τις αισθήσεις του να ταΐσεις
*
Αχ
Κάτσε μανάρι μου να σε ταΐσω
μαζί σου μαθαίνω
Κάτσε μανάρι μου να σε ταΐσω
Αχ
(Μίλα μου λίγο αλανιάρικα
Να φιλιόμαστε να γλυκαίνει)
Κάτσε μανάρι μου να σε ταΐσω
Κάτσε μανάρι μου να σε ταΐσω
*
Αχ
Είναι ένα ποντικάκι, το χωρίζει η ποντικίνα , πάει να τα πιεί σε ένα μπαρ. Κάθετε δίπλα του η αλεπού, της λέει: baby τι φουντωτή ουρά! Είσαι να τη βρούμε; και του λέει άντε βρε απο δω δε βλέπεις τα χάλια σου... παραγγέλνει άλλο ένα, μετά κάθεται δίπλα του η τίγρης, της λέει: baby τι ωραίες ρίγες, γουστάρεις κατάσταση; του λέει ποντικέ κόψε λίγο ... τρελαμένος ο ποντικός βγαίνει από το μπαρ περπατάει δίπλα από μια ελεφαντίνα , κοιτάζονται , της λέει baby τι τεράστια ομορφιά , την καβαλάει της το κάνει κι αυτή ατάραχη προχωράει. Όπως προχωράει σκουντάει ένα δέντρο και τις πέφτουνε κάτι καρύδες στο κεφάλι και κάνει Άουτς και λέει ο ποντικός Suffer baby suffer
Χαχαχα
ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΣΚΑΕΙ ΣΤΟΝ ΒΡΑΧΟ
Αυτό που συμβαίνει. Που σε καλώ
της μορφής σου να διαβάσω το μυαλό
Πολεμώντας πρόσωπα να νικήσω
Αναβοσβήνουν και χάνονται
μέχρι που μένουμε εσύ και εγώ.
μέχρι που είμαστε Εγώ κι Εσύ.
*
Σε κοιτώ κι είναι το φως σου ζαλιστικό
σαν το πιο λεπτό μεταλλικό χαρτί
με χορεύει ξυράφι γλυκό να χάνομαι
*
Σαν φιλώ το στήθος σου
δε μου έρχεται κανένας στίχος
*
Χύνονται όλα τα χρώματα που
γίνονται ένα καφέ φωσφόριζε
Και ανεβάζω στροφές και λάμπουν
όλο και περισσότερο ως
το λευκό της τύφλωσης.
*
Όπως όταν κοιτώ στα μάτια
τον καύσωνα στο μεσημεριανό φεγγάρι.
*
Αγάπη μου που μου λείπεις Αγάπη μου
Είναι δυό μωρά και παίζουν με τις κουδουνίστρες τους σε ένα μπαλκόνι
Κοιτάει το ένα μωρό κάπου στα κάγκελα κρεμασμένο ένα προφυλακτικό και λέει στο άλλο μωρό
- ένα προφυλακτικό στο μπαλκόνι
Και του λέει το άλλο μωρό
- τι είναι μπαλκόνι;
!!!
ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
*
Πρέπει να τελειώνει
αυτή η Ιστορία με τον Ήλιο και τη Θάλασσα.
Κάθε σούρουπο να ξεγελιέμαι
πως μπαίνει μέσα της και από την κάψα του
αυτή χρωματίζεται μέχρι που αρχίζει η νύχτα
και πιτσιλιέται ο ουρανός από τα συντρίμμια τους.
*
Ήθελα να μου βάλεις σε μια σειρά
την συλλογή με τα παράφορα οράματα.
Αν κάποτε φύγεις από το μυαλό μου
θα μείνει μόνος ο Θάνατος.
-Άσε που μόνος του θα μου είναι αδιάφορος
, δε θα λέει μία. –
*
Είναι η θάλασσα που γλύφει βράχο
και ζηλεύω. - Τα κύματα. -
Κι είμαι το χέρι που την πιέζει
από το κέντρο της Γης και πάλλεται
αδιάκοπα. Όσο θα ήθελα.
*
Πτέρωσον. Πρώσω πάντες, θα πω
Το έμβολό μου το απαλό να γλιστρήσει
η Τριήρης στης Ατλαντίδος την πύλη
Πάνω στην ώρα που ποντιζόταν.
(Photo by me σήμερα/ ΚΑΥΣΩΝΑΣ το απομεσήμερο)
έτσι
έτσι
έτσι
έτσι
έτσι
καλά θα ήταν κι έτσι
(photos by me/ σκίτσα από το αρχείο του Γ.Φ. - στον στρατό το '61 )
Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Είναι απίστευτο το ότι δεν έχουμε μαζί μια φωτογραφία! Θυμάμαι πως γνωριστήκαμε. Τότε που δεν είχαμε ονόματα κι ήταν όλα ωραία.
Την έκρυξη που έκαναν στην καρδιά μου οι στίχοι σου και το πόσο ήθελα να είμαι δίπλα σου όλη μέρα. Κάθομαι μες στο σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Κύματα πάνω μου σε φέρνουν και χορεύουμε όπως η θάλασσα. Ονειρεύομαι πως σε κρατώ. Πως σε τυλίγω γύρω μου, πως σ'ανασαίνω και παίρνω τη γεύση από τα χείλη σου. Γλυκοπεθαίνω. Φαντάζομαι τα γυμνά κορμιά μας, την τρέλα της αλήθειας μας να γίνεται ορμητικά ποτάμια.
Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Κι η ανάσα μου γίνεται ωραία μουσική για σένα. Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να σου πω σ' αγαπώ, ότι θέλω να σε δω, να σε βλέπω συνέχεια. Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Ότι κάνουμε έρωτα όλη μέρα.
Σε θέλω. Πως να στο πω, δε ξέρω. Σε θέλω. Φοβάμαι μη σε χάσω κι άλλο από αυτό το τίποτα που δεν έχω. Σε θέλω. Και θα ήθελα πολύ να με θες κι εσύ.
Πάει ένα άλογο σε ένα μπαρ και λέει στον μπάρμαν
-Βάλε μου ένα ουίσκι
-Μα εσύ είσαι άλογο!
-άλλο'γω.
Είναι ένας στο δρόμο και βλέπει μια κορμάρα και της λέει
-πώ πω τι κορμάρα είσαι μάνα μου εσύ χέλι
-ναι πάω κολυμβητίριο
Γυρίζει και του λέει...
και της λέει
-ναι αλλά το κεφαλάκι δεν το βούτηξες μέσα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Έχω μια αγάπη
Μια ατέλιωτη μάχη
Τι περιμένω
Τι αποζητώ
Στου συναισθήματος τον ξέφρενο χορό να εξαντληθώ
Να ζαλιστώ να πέσω
Σε λίθαργο λυτρωτικό
Να μπορέσω την όψη σου στην λογική να εμπιστευτώ
Μιά τυφλή πύλη
Σαρκοφάγα ηδονή
Ένα μονοπάτι φωτεινό στης μοναξιάς τη φυγή
Όπως ρέει το αιμάτινό μου ποτάμι κάτω από το δέρμα κι εσύ
Η αυγή και της νύχτας το άχτι
Η πιο αληθινή μου απάτη
Από αέρα κι από σεισμό το στημένο μου σκηνικό
Και στην πλάτη το μάτι
Αγάπησέ με σε παρακαλώ
Αγάπησέ με ως κάτι
Αγάπησέ με να σου δωθώ
Αγάπησέ με σα μια φάση απ το φεγγάρι
Αγάπησέ με τα λογικά μου να βρω
Αγάπησέ με
Αγάπησέ με
Αγάπησέ έστω το παιδί που είμαι μέσα μου. Αγάπησε έστω αυτό
Αγάπησέ με να αρχίσω να ζω
Αγάπησέ με όπως η Γη τον Ουρανό
Όπως το δέντρο το νερό
Αγάπησέ με
Παντοτινά αγάπησέ με
Αγάπησέ με
Αν με βρεις
Αγάπησέ με
Πόσα μου μαθαίνεις, πόσο σε αγαπώ!
Σε βλέπω μπροστά μου και βγάζω τη ζώνη απ’ το παντελόνι μου. Άργησα να ξυπνήσω μα τώρα ξέρω τι βλέπω. Σε βλέπω μπροστά μου και βγάζω τη ζώνη από το παντελόνι μου και την περνάω στα χέρια μου και την τραβάω με τα δόντια τη σφίγγω να σταματήσω, να δέσω τα χέρια μου. Πρέπει. ΛΥΣΕ ΜΕ. Άσε με, όπως θέλω να σ’ αγκαλιάσω. Να σπάσει ο χρόνος και να χυθεί όλος πηχτός αιώνιος.
Αυτή η γυναίκα με βασανίζει. Μου έγινε παθολογία. Σε βλέπω μπροστά μου και βγάζω τη ζώνη από το παντελόνι μου, την περνάω στα χέρια μου και την τραβάω με τα δόντια τη σφίγγω να σταματήσω τα χέρια μου .. σε κοιτάζω και δε χαζογελάω. Θέλω να σε .. όπως μου έχεις .. το μυαλό.
Πόσα μου έχεις μάθει αγάπη μου, πόσο σε αγαπώ!
Δε γίνεται να γράψω έτσι τίποτα.
Ήθελα να σου πω πως μου άρεσε πολύ το ποίημα. Κάθε φορά καταλαβαίνω και περισσότερα. Θέλω κι εγώ να κάνω την άσκηση. Να περιγράφω σκηνές και να τις μεταφέρω, να τις συμβολίζω κρυφά. Να τις βλέπω στο τώρα με αυτή την απόσταση ως άλλος.
Μέσα από τα μάτια σου. Να νιώθω. Να ονειρευτώ
Είναι το βίωμα το ανθρώπινο που έχουν τα όνειρα των ανθρώπων. Το πιο ωραίο στα όνειρα είναι όταν ξαπλώνεις και κοιτάς ουρανό –έστω, μέσα από το αλμυρίκι, το πεύκο, τον κέδρο, την ελιά- μαζί με αυτόν που αγαπάς και μιλάς και λες, όνειρα, τι θέλεις να κάνεις. Το πιο ωραίο στα όνειρα είναι αυτό που νιώθεις όταν κοιτάς ουρανό μαζί με αυτόν που αγαπάς και μιλάς για όνειρα. Το πιο ωραίο στα όνειρα είναι να ονειρεύεσαι μαζί με αυτόν που αγαπάς. Να κοιτάς ουρανό –έστω, να τρυπάς το ταβάνι- και να ονειρεύεσαι μαζί με αυτόν που αγαπάς μιλώντας πάνω στο ίδιο όνειρο.
Θα ήθελα να σε βλέπω πολλές φορές ξαφνικά μπροστά μου.
Θα ήθελα να είχαμε ένα στούντιο μαζί που να οργανώναμε από εκεί καλλιτεχνικά πράγματα, πρότζεκτ, παραστάσεις, εκθέσεις, παρουσιάσεις, υλικό, έντυπα, τέτοια πράγματα. Μπορεί και να είναι ολόκληρος χώρος που να έχουμε μαζί και να κάνουμε τέτοια πράγματα. Να το κάνουμε όποτε έχουμε κέφι. Να είναι τον χειμώνα στην Αθήνα και τον υπόλοιπο καιρό επαρχεία.
Το φθινόπωρο θέλω μέχρι να πεθάνω να το περνάω στα βράχια της πατρίδας και στις ελιές. Για να σου γράφω ποιήματα και να μου γράφεις κι εσύ και να νομίζουμε ότι είναι δικά μας.
Το καλοκαίρι να πηγαίνουμε Γαύδο. Και κάθε άνοιξη να ξαναερωτευόμαστε. Με τραγούδια και μικρές εκδρομές. Αλλά αυτά είναι πολύ γενικά. Θέλω να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα.
Να ξυπνήσουμε μαζί και να ξεκινήσουμε μια μέρα από έρωτα και πρωινές δουλειές. Να χαλαρώσουμε μαζί λίγο το μεσημέρι. Να έχουμε ελεύθερο όλο το απόγευμα και το βράδυ να δούμε ταινία.
Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να φανταστώ και να ονειρευτώ τίποτα το ουάο. Έχει κολλήσει το μυαλό μου πάνω σου, και δε με ενδιαφέρει ούτε τι και πως και τίποτα άλλο.
Ούτε καν τα ποιήματα. Μόνο για να σε πείσω θα έγραφα κάτι. Μόνο για να σε καταλάβω θα έκανα κάτι. Να περάσει από εκεί σαν το αεράκι. Να πέσει από το δέντρο σαν λουλουδάκι στο δέρμα σου.
Ονειρεύομαι στη ζωή μου να με βλέπεις πολλές φορές ξαφνικά μπροστά σου. Να δένω τα χέρια μου και να εμφανίζομαι ξαφνικά μπροστά σου. Να μη μιλάω πολύ και να μη χαζογελάω καθόλου. Μέχρι να με λύσεις.
"Το πρώτο πράγμα που έκανε ο θεός είναι η αγάπη
Έπητα έρχεται το αίμα και η δείψα για το αίμα
Είναι βαρύ και δύσκολο, δε μου φτάνουν οι ζωντανοί
Πρώτα γιατί δε μιλούν κι ύστερα γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
Για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω"
Ήταν σαν ήχος από αμάξι
που ανέβαινε σπινιάρωντας τα χώματα στο δρόμο
Ίδια η βουή, κι ήταν αυτή
από ένα αεροπλάνο που ταξίδευε τον κόσμο
-Είπα στα αεροπλάνα σου να μην ξαναπεράσουν από εδώ.-
Έφτιαξα τόξο απ' τα σκουπίδια μιας ομπρέλας
να έχω όπλο
στα αεροπλάνα σου να επιτεθώ
Αφού δεν γίνεται τον ουρανό να κόψω
Λάσπη να βάφομαι θα παίρνω και το τόξο
Λάσπη να βάφομαι θα παίρνω και το τόξο
Τον ουρανό να κόψω.
Τα αεροπλάνα σου να μην ξαναπεράσουν από εδώ.
(Photoart by my Κωνσταντίνα Ζέρβα)
Τσαμπιά σου κρέμασα
από κεράσια στα αυτιά
την ομορφιά σου
να στολίσω παιχνιδιάρικα
Φορούσα τα άσπρα μου
και βάφτηκα
Για να γελάς με μένα
Για να γελάς με μένα
-Να με γελάς για μένα-
Θα ήθελα να ζευγαρώναμε απόψε
Να σε φιλούσα μέχρι να εξαντληθείς
Το ξημέρωμα σε βαθιά αγκαλιά
Εγώ το παραμύθι το έχω φάει μαζί σου. Τι άλλο να σου πω.
Πάω στο φεγγάρι. Να σε κοιτάω από εκεί γιατί τι να πει και η Γη
Για τον έρωτα που νιώθω για σένα
ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΕΤΑΛΙΔΑ
Είναι η νεράϊδα που στεγνώνει τα φτερά της
Έχει μπει ένα αυτοκίνητο μπροστά και δε τη βλέπω
Μια μέρα θα απαντήσει ναι δίχως να βγει από καμιά πορεία
Θα γύρω να της γίνω η μορφή που την ακολουθεί
Η μουσική απο το ασίγαστο ποτάμι
(Ρ)
Μες το μυαλό μου η αδεία είσαι
Μετά το δώδεκα πάντα το δεκατρία
Μες του μυαλού μου την αδεία
Μετά το δώδεκα πάντα το δεκατρία
Τα είχε ο ποντικός με την καμηλοπάρδαλη
Σε κάποια φάση λέει
Ρε φίλε
κουράστηκα !
Πάνω κάτω
Πάνω κάτω
Πάνω κάτω
Ανέβα να φιλήσεις
Κατέβα να γαμήσεις
Έρεψα
Ποιό είναι το πιο δύσκολο πνευστό;
Η φλογέρα
Γιατί πρέπει να φυλάς και τα πρόβατα
Αν η βαρεμάρα ήταν Ολυμπιακό άθλημα
Θα έπερνα την τέταρτη θέση
Για να μην ανέβω στο βάθρο
Η
