Πως να στο πω, δε ξέρω

 

Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Είναι απίστευτο το ότι δεν έχουμε μαζί μια φωτογραφία! Θυμάμαι πως γνωριστήκαμε. Τότε που δεν είχαμε ονόματα κι ήταν όλα ωραία. 

Την έκρυξη που έκαναν στην καρδιά μου οι στίχοι σου και το πόσο ήθελα να είμαι δίπλα σου όλη μέρα. Κάθομαι μες στο σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Κύματα πάνω μου σε φέρνουν και χορεύουμε όπως η θάλασσα. Ονειρεύομαι πως σε κρατώ. Πως σε τυλίγω γύρω μου, πως σ'ανασαίνω και παίρνω τη γεύση από τα χείλη σου. Γλυκοπεθαίνω. Φαντάζομαι τα γυμνά κορμιά μας, την τρέλα της αλήθειας μας να γίνεται ορμητικά ποτάμια. 

Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Κι η ανάσα μου γίνεται ωραία μουσική για σένα. Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να σου πω σ' αγαπώ, ότι θέλω να σε δω, να σε βλέπω συνέχεια. Κάθομαι μες το σκοτάδι και σε σκέφτομαι. Ότι κάνουμε έρωτα όλη μέρα.

 Σε θέλω. Πως να στο πω, δε ξέρω. Σε θέλω. Φοβάμαι μη σε χάσω κι άλλο από αυτό το τίποτα που δεν έχω. Σε θέλω. Και θα ήθελα πολύ να με θες κι εσύ.