Γιατί όμως έχω την αίσθηση ότι το παντού και το άπειρο χωράνε ακριβώς μέσα στο "μαζί" το δικό μας;
Hold your horses my perfect love.
Κοίτα πόσες ηλιαχτίδες ζεσταίνουν τα σπλάχνα μας! Έτσι όπως έχει γίνει η καρδιά μας σουρωτήρι και μπάζει.
Τόσες κι άλλες τόσες τρύπες θέλω να ανοίξω και στις δαντέλες σου. Και τα πουκάμισά σου μου φταίνε.
Κι εσύ, my perfect love .. τι άλλο πρέπει να σκίσεις για να ξεθυμώσεις!
Ας συννενοηθούμε επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή