η ζωή σου ζωή σου

 

-Σε πια λογική να το βάλω;

-Στη δική του ντε.

 

Τέχνη, kinky ξεσπάσματα , νευρώσεις ή διαστροφές;  Διάλεξε. Με νύχια και με δόντια στα δύο πρώτα.

Γι’ αυτό θέλω και σε συναντώ κάτω από το ρολόι. Έχουμε ραντεβού κάθε «χρόνο» σε αυτό το μέρος. «Φέτος» πρέπει να λυθεί αυτή η παρεξήγηση. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Όποιος γράφει πράγματα «της προκοπής» και δεν είναι μόνο «κλέφτης» ξέρει τι λέω. Αλλά δε θα τρελαθούμε, υπάρχει τρόπος. Δε σ’ αρέσω όταν τρελαίνομαι, το ξέρω . Σπαστικός που είναι ο έρωτας! Ποιος το σκέφτηκε να τον κάνει έτσι; Πάντως όταν τον σκέφτεσαι χάνετε. Το έχω παρατηρήσει. Έρχεται όταν η σκέψη φρακάρει ή πέφτει με φόρα πάνω σε κάτι και κάνει μπαμ. Είναι και οι αντωνυμίες του τύπου σου μου που με  τρελαίνουνε, ξέρεις.

Πάλι τα έκανα θάλασσα. Συνεχίζουμε. Φεύγουμε από το ρολόι, πριν φύγουμε του τοποθετούμε προσεκτικά τη βόμβα ΤΝΤ και τρέχουμε να απομακρυνθούμε μαζί ε και μην αφήσεις το χέρι μου λεπτό ότι και να γίνει. Το ρολόι πρέπει να ανατιναχτεί μαζί με όλα τα τετράγωνα και τα «τερτράγωνα». Να βάλουν ένα ηλιακό εκεί να έχει και χώρο γύρω γύρω να δείχνει.

Έχουμε βγει στο λιμάνι με λοκ ντάουν. Με «πιρόγα» και μέσα εδώ είναι τα είδωλά μας που μας περιμένουν. Μεγάλη στιγμή, «δε περιγράφω» άλλο τώρα -Θέλω κέρμα- !!! Όταν βγούμε από εκεί έχει ξημερώσει σε μια ξένη αγαπημένη χώρα. Είναι πολύ όμορφα. Σαν εμάς.

 Έχουμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι για να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να γνωρίσουμε τον κόσμο, να μάθουμε πράγματα. Τα γνωστά.  Έχει λοκ ντάουν και μένουμε στο λιμάνι. Και τι μας νοιάζει, άλλωστε εμείς θέλαμε πάντα να ζήσουμε σε ένα ποταμόπλοιο. «Πιρόγα» έχουμε, εντάξει.

Έχει περάσει κάποια ώρα και ακούγεται η έκρηξη από το ΤΝΤ. Το οστικό κύμα μας βγάζει στα ανοιχτά. Εμείς μέσα στην πιρόγα δεν έχουμε πάρει καν χαμπάρι ότι έγινε κι αλλού έκρηξη. Πλέουμε, γύρω μας είναι όλο θάλασσα. Τι ωραία. Τόσες φορές είχα ευχηθεί να εγκλωβιστούμε κάπου μαζί στα χιόνια.

 Είναι ένα μέρος που μιλάνε εκατό ιδιώματα, έχουν άλλες τόσες θρησκείες, οι πόλεις έχουν άλλα τόσα ονόματα. Για να μπερδευτούμε όλοι τόσο που «κάθε χρόνο» σε αυτή τη χώρα ανοίγονται τα σύνορα για αυτά τα βιβλία και τη «πιρόγα».

Η ζωή σου ζωή σου.  Σιγά, τι ζητάω! Να μπορώ να σε επισκέπτομαι όποτε θέλω. Να σ’ αγγίζω ελεύθερα όσο γίνεται. Να σου λέω ότι μου έρχεται. Να μου λες για σένα πράγματα, χωρίς να τα δένω κόμπο, μόνο το συναίσθημα να κρατώ. Να με αφήνεις να βλέπω έστω κάποια από τα τετράδιά σου. Να πηγαίνουμε μαζί διακοπές. Να πηγαίνουμε θέατρο, σινεμά, να βλέπουμε τέχνη. Να είμαι η αγαπημένη σου εξαίρεση. Αυτό. Να είμαι κάτι απερίγραπτο. Χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο ή ορισμό, προηγούμενο, πώς να το πω. Να είμαι αυτό που λέω άνθρωπος της ζωής σου. Η ζωή σου ζωή σου ε. Δολοφόνος δεν δεν είμαι κανονικά. Εγώ απλά θέλω να είμαι σαν το αεράκι μέσα της και να είναι όλα ανοιχτά για να μη στριμώχνομαι.

Γιατί ξέρεις τι παθαίνει ο αέρας όταν στριμώχνεται. 

Εσύ ; τι -;- θες ; 

( art digital blasphemy )