έλα να ανέβουμε λίγο !

 αφιερωμένο... 

Τίποτα δε πρέπει να μας πτοεί. Ξέρεις ποια είναι η καλύτερη και τι σου αξίζει. Τι μπορώ και τι θέλω. Ούτε ο μαλάκας ο εγωισμός θα νικήσει. Κάθετε και μου λέει ο ηλίθιος ότι με φτύνεις και επιμένει να σε φτύσω. Να κρύβω λέει τα έργα μου, να μη σου δίνω ούτε λέξη τροφή για σκέψη. Απορώ πως αντέχουν τον εαυτό τους τέτοιοι χλιμίτζουρες που δε δίνουν ούτε τον πυρετό τους. Εγώ τον πυρετό μου πάντως στον έδωσα όλο, δεν έχεις παράπονο! έτσι! χαχ

Θέλω να μπω από το τζάκι να περάσω τους καναπέδες, το πάσο να διασχίσω τον μισό διάδρομο και στην πόρτα σου να σταθώ να πω το όνομά σου. Εγώ θέλω να πω το όνομά σου. Κι ας δαγκώσω τη γλώσσα μου στο ταφ. 

Έχουμε να κάνουμε τόσα πράγματα. Δε σου λέω όταν καιγόμαστε να πάμε σε καμιά πισίνα. Θέλω να μπούμε μες τη  μέση στο χωράφι με τα σπαρτά και να κάτσουμε κάτω από το  πιστόλι με την τεχνητή βροχή να δεις τι ωραία φάση που είναι. Έχουμε τόση φαντασία που και στο πουθενά κάνουμε τόσα πράγματα. 

 Θέλω να αγοράσω δυο παπάκια με τα ονόματά μας να πάμε στο πάρκο του ΟΣΕ να τα αφήσουμε στη λίμνη. Σήμερα το πρωί περπάτησα όλο το πάρκο, η λίμνη ήταν πεντακάθαρη, με τα συντριβάνια της, της κάνανε ανακαίνιση και δεν έχει ούτε ένα παπάκι ακόμα.

Έγραψα και τραγουδάκι. Δίπλα σου θα' μαι, από την χαραμάδα της καρδιάς σου να τρυπώνω. Άστους άλλους να ζητάνε, εμείς όσα έρθουν κι όσα πάνε. Δίπλα σου θα 'μαι στην αγκαλιά σου να εξαντλούμε να κοιμάμαι. Μαζί σου τίποτα πια δε φοβάμαι. Μαζί σου νιώθω πως νικάω και το χρόνο. Μαζί σου μόνο.

Εντάξει θέλει πολύ φτιάξιμο. Ένα απόγευμα να κάτσουμε μαζί να το φτιάξουμε. Να τέτοιες μαγκές θέλω να κάνουμε. Θέλω κι άλλα αλλά με το να αναπνέω μόνο είμαι εντάξει. Δε παίρνεις από παρακάλια ξέρω, αλλά γράψε μου κάτι βρε άσπλαχνη, σιγά, τι σου έκανα πια! Επειδή έκαψα μερικούς άσσους μες την τρέλα μου στον αέρα -τσάμπα;-. Αφού ξέρεις τι μάγος είμαι, σου φυτρώνω στο μανίκι όσους άσσους θες. Έλα, γράψε μου κάτι να μη με τρώει η παραλογιά. Στα αδειάζματα του φεγγαριού τουλάχιστον. 

Κι εγώ θα σου παίζω το λεμονάκι, τη θάλασσα τη γαλανή, τα κόκκινα χείλη και τη μισιρλού στο κλαρίνο κάθε πρωί να σε κουρδίζω. -Ξέρεις και τι στόμα σίδερο σου κάνουν τα πνευστά.- Τον αμάραντο δεν τον έχω βγάλει ακόμα γιατί για έναν ανεξήγητο λόγο, μάλλον από τον μαλάκα τον εγωισμό που δε με ζητάς, έπαιζα την αγκινάρα και το μακριά μου να φύγεις. Η αγκινάρα είναι και το πιο αγαπημένο μου, φακ. Την έχω βγάλει τζαζ μπλουζ θα πάθεις πλάκα. Έχω κάνει πολλές βλακείες, δε το συζητώ. Έτσι για να θυμόμαστε που και που πόσο θνητοί είμαστε και να ξυπνάμε. Έλα βρε αγάπη, πήγαινέ με κάπου να σ'αρέσει. Γράψε κάτι... Αφού ξέρεις πως είναι αυτά.  Θέλω να το μετανιώσουμε φρικτά. Το φρικτά όπως το λέει ο Όμηρος για την ομορφιά της Ελένης όμως.