Μετά απ' το χαμό

Κάτι εντυπώσεις μείνανε χωρίς λοιπά στοιχεία. 

Αισθήματα απ'αυτά που συναντάς μονάχα στα βιβλία 

έξω απ' του χάρτη τα σημεία πέσ'το νησί πειρατικό

Στο πέρα δώθε του μυαλού που γράφει σβήνει

σε χείλα πηγαδιού που χαρακιές αφήνει 

μα η δίψα αυτή δεν είναι για νερό.

Σ' αυτό τον τόπο δεν υπάρχει πουθενά να ξαποστάσεις

ούτε και πρέπει να ακουστείς αν λαχανιάσεις

είν' η σιωπή βαθιά σαν ο εχθρός παραμονεύει

Εδώ θα αφήσω τιμαλφή και άλλα σκεύη

μαζί θα θάψω της καρδιάς το περιστέρι

να επιστρέψω να τιμήσω να αποθέσω

σκέψεις που θα' ρθουνε μετά απ' το χαμό.

βαθυστόχαστο ή ο πιο γρήγορος μυς

Δυο πράσινα ακτινωτά φάσματα 
είναι μπροστά μου σε ότι βλέπω
Αλλά θέλω να μπορώ να βλέπω 
τον ήλιο τη θάλασσα 
τα χαμόγελα των παιδιών
τα χορτάρια το χώμα
τον ουρανό τα σύννεφα στον αέρα
το ηλιοβασίλεμα  
Να μπορώ να βλέπω ότι ομορφότερο
πέντε φορές το δευτερόλεπτο 
δεκαπέντε χιλιάδες φορές την ημέρα
δηλαδή όσες φορές σου χρειάζεται 
να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου.
Για να μη μου αφυδατωθείς μάτια μου.

               

Άσε με να σε λέω Θεέ Μου

Θεέ Μου! πόσα βασανιστήρια έχω αντέξει για Σένα!
Μη σταματήσεις ποτέ να με δοκιμάζεις,
σε όλες μου τις ζωές, τις εκφάνσεις να με δοκιμάζεις!
Ώσπου να χτίσω τον οίκο Σου και ανατολικά Του να θαφτώ.
Όταν τη σκέψη μου συγκεντρώνω, την καρδιά μου, το είναι μου όλο σε Σένα
ξέρω ότι μ'ακούς.
Γιατί έφυγε το σκυλί; Κάνε το σκυλί να γυρίσει.
Ότι είχε συνέλθει και πάχαινε και γυάλιζε η τρίχα της στα χάδια μου
και χάδια θα της δώσω πολλά πιο πολλά.
Κάν το μόνο να γυρίσει σε μένα και στο παιδί της.
Θεέ Μου κάθε φορά που με αφήνεις γίνονται γύρω μου ατυχήματα, εγκλήματα πρωτοφανή.
Η ενέργεια γύρω μου γίνεται τραγική.
Το θέλημά Σου θέλω μόνο.
Πάρε τα δάκρυά μου και κάνε στη σπασμένη καρδιά μου να φυτρώσει ένα ρόδο που
να γεμίσει τη χαραγματιά.
Κι εγώ δε θα ξαναγαπήσω ξένα χαρτιά.
Καθάρισε το μυαλό μου Θεέ Μου και δείξε μου τον δρόμο
και δείξε μου τι είναι για μένα.
Πάρε την αγάπη που έχω Θεέ Μου και δώσε την εκεί που αγαπώ
Κι αν δεν κάνει να αγαπώ εκεί Θεέ Μου στείλε τη στους αγγέλους Σου του έρωτα να γεμίσουν τους ερωτευμένους όλου του κόσμου χαρά
κι άσε με μόνη αλλά κάπου φωτεινά
Ας γίνει ο σταυρός μου ταμπέλα σε σταυροδρόμι
κι ας είσαι Εσύ είσαι όλοι οι δρόμοι
κι ας είσαι και μέσα Μου και τόσο μακριά
Θεέ Μου μόνο Εσένα έχω, Εσένα και τα παιδιά.

ΛΙΓΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΜΟΥ ΣΥΛΟΓΓΗ

ΤΑ ΠΙΤΣΟΥΝΑΚΙΑ

Γκάζωσες να με λιώσεις

μα εγώ σε κορόιδεψα!

Σαν περιστέρι πέταξα

τελευταία στιγμή παρά κει.

Έτσι έγινε; ή

γκάζωσα να σε λιώσω κι εσύ

με κορόιδεψες

σαν περιστέρι πέταξες

στο χιλιοστό παρά κει.

Αλήθεια είναι, ναι

είμαστε περιστέρια

Ή μήπως δεν είμαστε;

Πιτσουνάκι μου..

ΒΟΥΙΖΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το σ'αγαπώ σου μιά ταμπέλα νέον

Μες την ερημιά μου ολόφωτη

Μια νύχτα οι αναστεναγμοί μου όλοι

της έδωσαν και κατάλαβε

Καταιγίδα ήταν που την έσπασαν γαμώτο

Μετά φωτίζει όποτε της έρχεται

Όμως όπως όλοι ξέρουμε

ο Έρως είν' τυφλός

Στην περίπτωσή σου είναι και κωφάλαλος

Λοιπόν αν γίνουμε Ένα φτάνουμε

πάνω από 80% αναπηρία

Σκέψου το!

Ο Έρωτάς μας παίρνει μέρισμα, επιδόματα, δωρεάν είσοδο σε μουσεία

Μπορεί αν μη τι άλλο

να ζει αξιοπρεπώς.

Η ΚΟΥΚΚΙΔΑ

Πες πως ανακάτεψα την τράπουλα και κόβεις

Κόβεις δρόμο και φτάνεις εκεί που είμαι πια κουκκίδα

Μια κουκκίδα σ'έναν χάρτη από μιά πόλη κάπου κάποτε

Κι όπως μια μέρα συγυράει η μάνα σου

Τον βρίσκει άχρηστο και τον πετά.

Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο Μέγας Πυθαγόρας κάποτε υπολόγισε

το πλήθος των ψυχών και βρήκε

πως πριν η ψυχή του ανθρώπου κατοικήσει σε άνθρωπο

περί τα τρεις χιλιάδες χρόνια

ζει μέσα σε ζώα.

Ίσως λοιπόν γι' αυτό ο άνθρωπος

να δυσκολεύεται τόσο πολύ

να κάνει σκέψη ανθρώπου.

Τη μνήμη της ψυχής του ο άνθρωπος αν αγνοεί, αν στον αυτόματο έχει βάλει,

βλέπετε, οι πιθανότητες για μια σκέψη ανθωπινή, δίνονται αμελητέες.

Μα κάποιος εδώ

καλεί ένα γεράκι

-Μα τα Ιερά !-

κι αυτό έρχεται.

Τη μνήμη της ψυχής ξυπνώντας .

Ο ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ( σχήμα από τρία χαϊκού )

Βγάζω σπαθιά ενώ

παίζουν οι κούπες

Μα όσους άσσους

κι αν έχω για σένα να κάψω

Θα με σώζει τελευταία στιγμή

πάντα ο Μπαλαντέρ

ΤΟ ΤΕΣΤ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ

Είδα τα στήθια σου για κύματα

Ήμουν δελφίνι που βουτούσα κι έσκιζα τα νερά

Δίπλωσα τη βουτιά μηχανικά

και την έσπρωξα πάλι στην τσέπη

Όλο το ζουμί της Ιστορίας κύλησε

ως την πτέρνα

και με περόνιασε

Ήταν μάλλον το μούδιασμα απ' την ακινησία

Όμως για ακόμα μιά στιγμή

ήμουν ένας καταρράκτης από γύρη

που τελειώνει στη ρίζα

της γλώσσας του λουλουδιού.

Τότε σε ρώτησα  αν έχεις κάνει

το τεστ ενσυναίσθησης.

Έχω αγωνία να δω 

πόσο σε βγάζει.


ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ


Δύο όψεις σε ένα συναίσθημα
μας κάνουν
Δύο αισθήματα σε μιαν όψη.

( foto by me, art my portrait by my Frick )

ανέκδοτα για την περίπτωσή μας

Είναι ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας και ανοίγουν ένα χασάπικο.
Εκεί που τα έχουν ετοιμάσει όλα λέει ο Κωστίκας:
ρε Γιωρίκα δε βγαίνεις έξω να μπεις να κάνεις τον πελάτη να δούμε τι κάναμε
Μπαίνει ο Γιωρίκας μέσα και λέει:
μάστορα πιάσε δυό μπύρες
ρε του λέει ο Κωστίκας τι μπύρες ρε χασάπικο έχουμε
Πω πω του λέει ο Γιωρίκας μπερδεύτηκα πάω ξανά
Μπαίνει πάλι μέσα και του λέει:
Μάστορα πιάσε πέντε μπύρες με φυστίκια
Ρε του λέει τι έκανες πάλι, χασάπικο λέμε έχουμε ανοίξει, να μου ζητήσεις καμιά σπαλομπριζόλα καμιά συκοταριά.
Άστο του λέει, κάτσε εσύ μέσα να πάω εγώ να κάνω τον πελάτη
Μπαίνει μέσα ο Κωστίκας τώρα και του λέει:
Θέλω 20 κιλά παϊδάκια
και γυρίζει ο Γιωρίκας και τι του λέει:
Τα μπουκάλια τα έφερες;

Είναι ένας αναρριχητής ορειβάτης κι εκεί που είναι δεμένος και ανεβαίνει τον γκρεμό με το σφυράκι του κάτι γίνετε ξαφνικά και του λύνονται τα σχοινιά και μένει στον αέρα μόνο με το σφυράκι καρφωμένο στον βράχο. Παθαίνει πλάκα και αρχίζει να φωνάζει:
Μ' ακούει κανείς;
Μ' ακούει κανείς;
Μ' ακούει κανείς;
μετά από κάποια ώρα ακούει μια φωνή που του λέει:
Μη φοβάσαι είμαι ο θεός, ή σε μένα θα ταχθείς ή θα έρθεις στην ευλογία της αγκαλιάς μου, τέκνο μου μη φοβάσαι σε ακούει ο θεός τώρα
Κοιτάει δεξιά αριστερά ο αναρριχητής και αρχίζει να φωνάζει πιο δυνατά:
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;
Μ' ακούει κανας άλλος;

Το κόλπο με τον καθρέφτη

Όταν κάθομαι στο καθρέφτη

και σε κοιτώ να με δεις

Το μάτι μου πάντα πέφτει

στο βάθος της άβυσσος
στα χείλη σου

το χείλος της συντριβής

Κι αναστενάζω φλόγες

Με λάμψεις  ματώνω ιστούς.

Μα

πριν προλάβω καν

να σε φτιάξω εικόνα

απ ‘τον καθρέφτη έχω βγει

Γιατί σε θέλω μωρό μου Μαντόνα

και είμαι ένας στυγνός ορθολογιστής.

Για τη μιλιά και την αγκαλιά σου

Ημερομηνίες , θεωρήσεις

αναπάντητες  ερωτήσεις

 απίθανες λύσεις

πιθανές παρακλήσεις

Εγώ κι εσύ, ζωή μου 

άνθρωπε ονειρεμένε

ιδανικέ και ύψιστε 

καθρέφτη και ταυτότητα

αχάνια εν είδα

νιώσιμο και αυτό

 και το άλλο 

και ας το διάλο 

γαμώτο σ΄αγαπώ.

Πιάσε κλειδιά για ταξίμια 

ακόρντα δρόμους ταξίδια

Λύσε τα σκυλιά άκου τη καρδιά

ασταμάτητα πως τρέμει 

καλπάζει ανοίγει τρέχει

Όμως πίστεψέ με 

δεν είναι καθόλου ρομαντικό

γιατί σου έχω τέτοιο μίσος ερωτικό

που κανείς δε φαντάζεται 

τι έχει να γίνει.

(foto by me art G.Fotopoulos)

Να 'σουν απλά μια λαχτάρα

Με τι λαχτάρα σε ήπια
Σαν το αντίδοτο σε ήπια
κι είπα όλη η ζωή μου είσαι εσύ
κι είπα κι ήπια τα πάντα σου

Με τι λαχτάρα, θεέ μου, σε άδειασα
Σαν το αντίδοτο
από ένα τσίμπημα θανατηφόρο
Κι ύστερα χάθηκες

Κάθε φορά που σκέφτομαι
αυτή την παράξενη ιστορία
γύρω μου νυχτώνει

Νύχτα καλοκαιριού στην εξοχή
και μια οχιά μες απ' τα σκέλη με ζυγώνει
Που τη λαχτάρα μου αυτή
έχει ντυθεί , έχει χυθεί

Μένω να την κοιτώ με απορία,
σαν το πρόσωπο του φεγγαριού
στης Αφροδίτης τη μορφή

Και κάτι μέσα μου παρακαλεί
από τα χείλη μου ξεχύνεται
σαν προσευχή που λέει:
Τσίμπησέ με να δω αν ονειρεύομαι



(foto by me, πέρα από την επιστήμη)

Συνταχτείτε

Χέρια που ονειρεύτηκα απάνω σου
φάλαγγες με άρματα μάχης
σε παρέλαση απελευθέρωσης

Τα είδα ατάκτως να υποχωρούν
κλέφτες σε απόκρημνα βράχια
φαράγγια και γκρεμούς

Συνταχτείτε.

Συνταχτείτε στρατιώτες μου
Αυτή τη φορά θα νικήσουμε
θα πολεμήσουμε σαν λιοντάρια

(foto μοιραίο αυτοπορτρέτο πόνου)

Άνοιξε γιατί δεν αντέχω..

Το πάθος σπέρνει πανικό

Άνοιξε να μπω
Είμαι ο σύγχρονος Ρεμπώ

Άνοιξε να μπω
Είμαι ο σύγχρονος Ρεμπώ

Άνοιξε να μπω
Είμαι ο σύγχρονος Ρεμπώ

στο Βόριο Ερευνητικό

Έχω για σένα σχοινιά βελουδένια
φτερά σαρκοφάγα και κεριά λιωμένα
Έχω τα μάτια σου με τα αστέρια δεμένα
που στο βυθό χορεύουν λαμπιρίζοντας

Σε κάνω σάλιο μου, πνίγομαι
πιάνω το στυλό ξερογλείφομαι
από σεβασμό βραχνοβήχω
Στάλες, να τις σπας μια μια

Να γυρίζει ο Ήλιος μέσα στη μέση
Να βυθίζεται ξαφνικά και οι στάλες
μιά μια να σχηματίζουν τον γαλαξία

Επουράνια αρματοδρομία και μεταθανάτια εμπειρία

Μια αυγή η πυξίδα μου θα οριζοντιωθεί πάνω σου
Σκότωσε τους διακόπτες του αιθέρα
τα σπλάχνα μου τα έχεις διαβασμένα

Σε φιλώ σε φιλώ αφινιασμένα
Πέφτω στα πόδια σου σε φιλώ αφανισμένα
και η άβυσσος μια ολόφωτη ίριδα
έτοιμη να μεταμορφωθεί σε σταγόνα λευκή

να τη σπας.


(φωτό μοιραίο πορτρέτο αϋπνίας και πόνου 9/7/20)  

Ισορροπώντας στον θυμό και τη λύπη μου

Τα μεγάλα ερωτήματα
δεν έχουν απαντήσεις
όπου και να γυρίσεις

Εσύ απάντηση και δεν
Εγώ απάντηση και δεν
Αυτό απάντηση και δεν


(art & foto by me)

θα σε συναντήσω γιατί είσαι μέσα μου

Όσες φορές κίνησα να σε συναντήσω

βγήκα έξω από τα όριά μου

και δε σε συνάντησα.

Σήμερα με γυρίζω ανάποδα

και με τινάζω σα ρούχο.

Μια μέρα το εκκρεμές θα κοπεί

από το πολύ πέρα δώθε

και θα σκάσει χάμω σα ρόδι.

foto by me

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Όσo κι αν έζησα το μύθο
του Ορφέα και της Ευρυδίκης
δεν έμαθα τίποτα.
Αφέλεια που είσαι μοναξιά και
ημιτέλεια που είσαι αθανασία.


     foto by me, paint G. Fotopoulos