Το κόλπο με τον καθρέφτη

Όταν κάθομαι στο καθρέφτη

και σε κοιτώ να με δεις

Το μάτι μου πάντα πέφτει

στο βάθος της άβυσσος
στα χείλη σου

το χείλος της συντριβής

Κι αναστενάζω φλόγες

Με λάμψεις  ματώνω ιστούς.

Μα

πριν προλάβω καν

να σε φτιάξω εικόνα

απ ‘τον καθρέφτη έχω βγει

Γιατί σε θέλω μωρό μου Μαντόνα

και είμαι ένας στυγνός ορθολογιστής.