Έχω για σένα σχοινιά βελουδένια
φτερά σαρκοφάγα και κεριά λιωμένα
Έχω τα μάτια σου με τα αστέρια δεμένα
που στο βυθό χορεύουν λαμπιρίζοντας
Σε κάνω σάλιο μου, πνίγομαι
πιάνω το στυλό ξερογλείφομαι
από σεβασμό βραχνοβήχω
Στάλες, να τις σπας μια μια
Να γυρίζει ο Ήλιος μέσα στη μέση
Να βυθίζεται ξαφνικά και οι στάλες
μιά μια να σχηματίζουν τον γαλαξία
Επουράνια αρματοδρομία και μεταθανάτια εμπειρία
Μια αυγή η πυξίδα μου θα οριζοντιωθεί πάνω σου
Σκότωσε τους διακόπτες του αιθέρα
τα σπλάχνα μου τα έχεις διαβασμένα
Σε φιλώ σε φιλώ αφινιασμένα
Πέφτω στα πόδια σου σε φιλώ αφανισμένα
και η άβυσσος μια ολόφωτη ίριδα
έτοιμη να μεταμορφωθεί σε σταγόνα λευκή
να τη σπας.
(φωτό μοιραίο πορτρέτο αϋπνίας και πόνου 9/7/20)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή