Η ΧΑΒΑΝΕΖΑ

ή altaβaran

ανεβαίνει η αράχνη μεγαλώντας .

η υψοφοβία στα μάτια, ΜΟΝΟ.

γράφω // θυμώνω, γνωστό!

μας αρέσει ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΤΙ ΕΙΝ ΤΟ ΡΗΜΑ ΓΡ..ΑΦΩ

ΖΩΟΗΕ Α ΚΟΠΑΔΙΑ ΛΕΞΕΙΣ ΥΦΕΣ 

ΤΟΝΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

( art PPiccasso)

23η Μαρτίου 1821

Ευτυχώς ακόμη με συγκινεί αυτή η μέρα!

πολλές φορές βρισκόμενοι σε καλλιτεχνικές συζητήσεις αναρωτιόμαστε για την ύπαρξη της "παρθενογένεσις". 
οι περισσότεροι λένε πως δεν υπάρχει. 

μια τέτοια μέρα, θέλω να σας πω, πως αν δεν υπάρχει παρθενογένεση δεν υπάρχει ούτε ανάσταση κι άρα ούτε κι επανάσταση. 

επομένως, η αντιστροφή αυτού του συλλογισμού ίσως σας λέει κάτι..

(art Peter von Hess)

dreamody

sounds are loud around the square
far of the end and wondering where

so show closed is in this close window
how I follow my lost by your shadow

fool full under the stand of the pixels
dreamody lolody heavens and hells

stanby till the day who the sky is shy
there inside our eyes so soul can be
...

χαρίζεται στην Φαίδρα Φις 

και τη Βιρτζίνια Γουλφ

(foto by spitha)

χάραγμα

ή μαντινάδα στο μαχαίρι μας

την αλμυρήν ανάσα σου νανούρισμα

να' χω και για προσκεφάλι μου τα στήθη

να ζήσουμε αγάπη μου σα σε παραμύθι

Ανημερόσιον

να 'μαι πάλι, να πληκτρολογώ. να αφήσω το πολύτιμο μου δίχως σκοπό, χωρίς να ψάχνω πιά παραλήπτη εδώ. παραλήψεις μοιάζουν όλα, μαζί κι εγώ. 

μάχεται η φαντασία με τη γνώση. μα σαν συμφιλιωθούν αυτά γεννάται η ιδέα. ωραία, ιδέες! ιδέες για θέματα "αναπότρεπτα"..πχ, πως ο στρατός θα σταματήσει να έχει πεδίο βολής τη Σχίζα, στο σύμπλεγμα των Οινουσών, όπου η γη έχει ήδη τρύπα...ή γιατί ο Ασκερ Γιορν χαρακτήρισε τη διδακτική δογματική..

γυρεύοντας ίριδα φυσική. αντι. φωτογραφίες, βίντεο, θέατρο. μπιστρό ιστορίες τρόμου. 

η πόλη, μαγαζιά, δορυφορική πλάνη.
πιθανές συμπτώσεις βιομηχανικού
ονειρικού κού κου.

(art M.Duchamp)

πόθεν αίσχος

το ηθικό πρόβλημα της εποχής μας παίρνει φυσικές διαστάσεις. ο άνθρωπος, τυφλωμένος απ' τις ματαιοδοξίες του νόμισε πως έγινε θεός, διασπώντας την ίδια του την ύλη, ξαιματώνοντας το ίδιο του το σπίτι, την Γη.
ΑΝΑΣΥΝΤΆΣΕΤΑΙ Η ΣΤΡΑΤΌΣΦΑΙΡΑ 
"Διαίρει και βασίλευε" είναι η λέξη κλειδί στον υπολογιστή του αντιδραστήρα. αλλά, πόσο μια τέτοια αλαζονεία μπορεί να ισορροπεί στο εν των όλων.
τώρα είμαστε σε μια μάχη σώμα με -ουράνιο-σώμα.

Υ.Γ. όλο το χρυσό ζητώ -τικ τακ- να στήσουμε βωμό στην μέση της ερήμου.
γιατί όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα..
(foto by me/ ΑΣΚΤ)

Ωραία Γη

Ωραία Γη 

με το μαραμένο γιασεμί στο πλάι σου

στην πέτρα 'κει 

γονατιστό να κάνει προσευχή

στη χάρη σου

σα ν' αγναντεύει το κρυφό 

των δελφινιών το συναπάντημα

την ώρα που οι πειρατές μοιράζουνε
τα λάφυρα τους τ' άτιμα

γλυκιά μητέρα με τα μυρωδάτα λόγια σου

τα αμάραντα

σ' ένα τραγούδι για τα καθημερινά τα δώρα

τ' άκρατα

γύρε ψυχή μου και τα πόδια της

τα πόδια φίλα της .

-ποίημά μου του 1999-

(art Van Gogh/ skull)

μικρομακρινά

χαρτάκια, αέρινα ποιηματάκια, στην ουρά του χαρταετού. 

άσκηση λυρισμού. 

εμβάθυνση, στάδια νιρβάνας, λαξέματα, μαθήματα αρμονίας στην κραυγή.

κι όλα αυτά έγιναν. άνευ γυρισμού.

απ' την κάθετη κοπή του χαρτιού.

στα πεδία του ονείρου τώρα υποτονική η κινητικότητα

όσο η ζωή σε άλλο πλανήτη , παγωμένα κοιτάσματα αζώτου.

-ο μαγνητισμός μας χρειάζεται δυο πόλους.

βάζουμε δύναμη;-

(art spitha)

κυκλικές ακτίνες απ'το κεφάλι

ή -τράβά-

"δεν με ξέρει, και αν έχω μυαλό στο κεφάλι μου, δεν πρέπει να με μάθει. κι αυτό σημαίνει, όσο κι βασανίζομαι να το αποδεχτώ, ότι δεν πρέπει να του μιλήσω. όμως όχι γατί φοβάμαι πως μόλις του φανερώσω την επιθυμία μου θα με κοροϊδέψει, πως ίσως με χτυπήσει. κι ούτε γιατί φοβάμαι -μήπως-η γεροντική λαγνεία μου προσβάλλει την ομορφιά και τη νεότητα που τον σκεπάζει απ' τη κορφή μέχρι τα νύχια, όπως η σκόνη. όχι, καθόλου. ο χρόνος δεν έχει αφήσει μέσα μου ζωντανές τέτοιες ευαισθησίες. αν δεν τολμώ να του μιλήσω είναι γιατί γνωρίζω ήδη ποια θα είναι η απάντηση του-ποια θα είναι η δίκαιη απάντησή του και δε νομίζω ότι μπορώ να αντέξω την άρνηση."

πέρασαν απογεύματα ακούγοντας βινύλιο

λοξοθορόντας στις ακτίνες τον Ήλιο 

μέσα στον πέπλο της νύχτας

λογόδωρούς ώσή αλυχτάς

"κι είδα το πρώσοπό του, ωραίο όσο ποτέ, με τα μισάνοιχτα χείλη,  κι έπειτα το πρώσοπο .. μάρμαρο; λευκό."

πυραγμένο απόσπασμα στα εισαγωγικά: ο γλύπτης του δρόμου/Α.Κορτώ

(art Tsarouchis)

μπλε φλώγα στον πάτο της

σαλεύουν οι άκρες, σχισμένη σημαία

με λύσσα ανοιξιάτικη στη δημοσιά

σαν κύμα που σπάζει στην προκυμαία

πάνω στη μοτοσυκλέτα τα λυτά μαλλιά

(art Robert C. Rore)