κυκλικές ακτίνες απ'το κεφάλι

ή -τράβά-

"δεν με ξέρει, και αν έχω μυαλό στο κεφάλι μου, δεν πρέπει να με μάθει. κι αυτό σημαίνει, όσο κι βασανίζομαι να το αποδεχτώ, ότι δεν πρέπει να του μιλήσω. όμως όχι γατί φοβάμαι πως μόλις του φανερώσω την επιθυμία μου θα με κοροϊδέψει, πως ίσως με χτυπήσει. κι ούτε γιατί φοβάμαι -μήπως-η γεροντική λαγνεία μου προσβάλλει την ομορφιά και τη νεότητα που τον σκεπάζει απ' τη κορφή μέχρι τα νύχια, όπως η σκόνη. όχι, καθόλου. ο χρόνος δεν έχει αφήσει μέσα μου ζωντανές τέτοιες ευαισθησίες. αν δεν τολμώ να του μιλήσω είναι γιατί γνωρίζω ήδη ποια θα είναι η απάντηση του-ποια θα είναι η δίκαιη απάντησή του και δε νομίζω ότι μπορώ να αντέξω την άρνηση."

πέρασαν απογεύματα ακούγοντας βινύλιο

λοξοθορόντας στις ακτίνες τον Ήλιο 

μέσα στον πέπλο της νύχτας

λογόδωρούς ώσή αλυχτάς

"κι είδα το πρώσοπό του, ωραίο όσο ποτέ, με τα μισάνοιχτα χείλη,  κι έπειτα το πρώσοπο .. μάρμαρο; λευκό."

πυραγμένο απόσπασμα στα εισαγωγικά: ο γλύπτης του δρόμου/Α.Κορτώ

(art Tsarouchis)