η ασθένια των ποιητών

η συρρίκνωση του κώδικα στον στίχο όταν η μεγέθυνση ως κορύφωση με κέντρο προϋποθέτει υποκείμενο αείδιο στη στροφή. σαν η κάθε λέξη [,..λέξη, -ποια λέξη?-,] ενώνεται με το νόημα. λέξη έχει λέξη λέξη μεταφέρει που.
κι όταν η κάθε λέξη έχει λέξεις μίξη και απιθώνεται αν δεν ξαναει-πώθηκε [απύθμενα απωθημένα-..] μια μια συλλαβή συλλαβή.. συλλαμβάνεται το ποίημα?

το ρήμα που  , τεντώνεται κι είναι υπέρ στο κρίμα του μελανιού.. της χολής της ψυχής. ή ποιας σχολή ακολουθείς κι αντί να ανοίγεις δρόμους, ανοίγεσαι στους κόμβους υποσυνείδητων που ξεθάβονται όνειρα νεκρά -ιερά κρανία- με χαμένη ματιά προς τα κεριά ..σφυγμομετρώντας το φως..καίει

(art Caravvagio)

δικέφαλα

καταιγίδας στεναγμοί

στενά σκαμμένα με αλμυρά

-Σκύλα και Χάρυβδις-

ατμόσφαιρα τεταμένη

κεφάλια πλεγμένα -μπλέ-

τέρατα ιστία -τεράστια-

το πλήρωμα ακέραιο?

αλληλουχία χιαστί

''Χαίρεται Αντίο''

(art Caravagio)

χρόνια πολλά σε όλους

στη γραμμή των σημάτων

αφροί στην κορυφή των κυμάτων

κρόταλα απο βότσαλα

φλάουτα παφλασμοί

παλμοί σείστρα σεισμοί

στη γραμμή αναμένεται των σημάτων

(art Goya)

συγκρότηση

υποερ-κειμένου

-φευ-

σφυρίζει πλοίο

γεια λέει ο ίσκιος

στρωσίδι ξεκρέμαστο
υπεραστ-ρ-ικό

μες την πειρα-μα-τική σπηλιά

..ξέρω, θύμισέ μου, δεν ήταν παλιά?

σχεδία τα σύννεφα
πετά φυσάει η φύση

τυφλωτική ταχύτητα

-φευ-

[πάνω στο πλωτό τραμπολίνο που κάνεις βουτιά και σε ρουφά καταδυτήρας με μάσκα οξυγόνου γλωσσόφιλο]

ΝΙΟΝΙΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Ω!

γύπες γραπωμένοι στις αγρυπνίες μου

Ω! σπινθήρα απ'τα σπιρούνια της

λήθη μαθηματική μου τάξη
Ω! πεταλούδα και μετάξι

Ω! στο γραμμόφωνο βαθιές ευθείες

σκίτσα του νου και συμμορίες

Ω! γιοχαλίλι ποιο σου ξόρκι

γυμνό σε ρίχνει στο χαλί

αγκάλη ασφυκτικό σφικτό μαγκάλι

κοίτα άπτερος πετάει ο καπνός

Ω! αερόστατο, μολύβι, πόλη,

ο λυτρωτής σου έρχεται στρατός

Ω! στο σταθμό εκεί το τρένο

τρέχω πηδάω κι ανεβαίνω

μα Ω! κι Ω!..πως κατατρέμω
στην έμπνευση να άρχομαι εντός

(art γλυπτική σε ξύλο)

Maricones no gracias

ζάλλα greece

full circle

μωροοοοοοοοοοο

γαμάτα!!!!!!! my love..

πάμε και βλέπουμε..

αμαν ρε συ!

πάμε , καταλαβαίνεις πάμε ΙΝΔΙΕ΅Σ

ή με ράστα στις παραλίες..ΤΕΛΟΣ

ματαιόδοξο

Τηλεφωνώ να το'χεις κλειστό
..να σκέφτομαι οτι σκοτώθηκες..
-ελπιδοφόρες ερωτικές ματαιοδοξίες-
ώρες σου γράφω μανιφέστα
μια να oργανώσω τη φιέστα
να με καλείς να σου τσακώνομαι
να σου βάζω GPS στο παπούτσι
τέτοιο πορτοκαλιού κουκούτσι!
να μη σταματάς να κινείσαι
να μου δικαιολογίσαι-με προστυχόλογα-
κι όταν σου λέω πως θέλω να σε σκοτώσω
να παρακαλλάς όταν το κάνω
να είσαι εκεί.....

(art γλυπτική σε ξύλο)

τι γίνεται αυτή η ποίηση?

απο τι κινδυνεύει η ψυχή?

φοβάμαι ε.. στη..
 τη σιωπή
..μια υποκείμενη ιεροσυλία..
σα κρύβεται η χαρά απ'τον κόσμο
να απολαμβάνεται φευγαλαία
φοβισμένα για τα κλεφτά
στυρορμόμενα στη γωνία

ό..πως φοβάμαι και τα
 λόγια -μου-..

μη μπούν σε ξενο-
δοχείο-

αβαντι παπαλα -παταρια ''ρω''- σαν αλλα ρισκα κι ορσε κομη σε αερα

Ααγαπητοί μου αγνώμονες -ααναγνώστες,
το σκοινί μου τελιώσε γεια για σας, ''τραβιέμαι'', όσοι πρόλαβαν και κρεμάστηκαν κρεμάστηκαν δεμένοι μαζί. μπήκαν στο άυλο άλλο καθεστός.ενώ εσύ ο καθηστός που με κορυφοκοιτάς και δεν μιλάς τύραννο -τύμπανο- σε λέω που σου χαϊδεύω τα ματωμένα μαλλιά μάγια χέρια στα μάτια που απ' αυτό κοκκινίζουν.. και σ'αρέσει η ένταση της αρένας να φωνασκείς σε ασκό κλειστής καρδιάς, μακρυά απ τα αυτιά που βουίζει η μύγα! πες κάτι, -σφύγγα-, τι περίεργο, τι παρα-ξένο. δεν θα μπορούσες λίγο να σκοτώσεις τα περιττά όματα είς ένδειξην.. φτου  ααα..έστω να αδράξεις τη λαβή του λαβήν επι τόπου!  κι όσο το μάτι σου συνηθίζει στην παροπίδα της κλειδαρότρυπας μπορείς να συνεχίσεις να μην δίχνεις πως αγαπάς άπραγος πάγος χαρίζοντας μαύρα''λευκά κελιά'' της σιωπής σας που ουσιαστικά δεν υπάρχει- δεν υπάρχει ψυχή -με νούμερο επισκεψιμότητας! αυτή η σιωπή σου λοιπόν μου φαίνεται ένοχη στην νέα κόχη της διε σταλμένης σταλαγμένης κόρης του απεσταλμένου φαντάσματος. μίλα επιτέλους, μίλααα, σε λίγο θα φύγω..

(art frick)

στροφή φουρ στο..

νανοι νάνι σταχτομπουτα ωραία κοιμομην α..

ποεταμι

''μη'' τσακώνεστε

ψέκαζε καρφιτσωτή βροχή

(fotos by me/Arkadia)

όλα καλά αθ πάνε -αγάπη μου-

αυτές τις μέρες τα συναισθήματα μου τρελαίνονται
από ρεαλιστικές άγκυρες στους αγρούς του άλγους
αφού υποφέρω με τις σκέψεις για την ζωή, φφφ..
μέσα απ τα μάτια της, μάτια παραισθήσεως ήχων
''ήσυχων ήχων'', ε!, αυτό κι αν είναι ναι -αγάπη
- με έρωτα να περνάνε πλοία plural πετούμενα-
-σχεδόν σχιζοφρένεια, σύρμα, και η συνέχεια μια
κινητική ενέργεια ύπαρξης να δίνει δίνη

χρονοδιαγράμματα άρσης ή αναρρωτικά ''μή''

σπαρτών άροσις σπαραγμένων γνάθος αθώα Άθος αυτό

σπάγγοι να δένονται τα όνειρα του χαρταετού τους

σαλεύοντας ξύπνημα κρύο μακριά απ τη φωλιά μας

οπές όπως..σιωπέ..ς ..πες ω! τι ώρα.. κι ωραία

(foto by frick)

οπτική αρνητική

έχω μια σφαίρα καταφανταστική
που σαν περιστρέφεται
-σκέψου λευκά περιστέρια-
ένας δείκτης δύναται -δίναι-
να την κάνει εγκληματική
-ίζημα- ζήτημα με την ηθική
δράματος τραγικού -αγκού-
Ταϋγέτης σύρτης συρτό μοιρολόι
φεγγαριών ρολόι βουνό

εμμονής διάτρητη βία

για διατριβή

(foto by frick)

τσιγάρα

''Σταμάτα μου την αστραπή
ν' ανάψω ένα τσιγάρο
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα 'ρθω να σε πάρω''

Οδυσσέας Ελύτης



ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ

''Βραδιάζει κι είν' οι σκέψεις μου xειμώνας,
πως φεύγεις με το φως και θα μ' αφήσεις•
τις νύxτες θα πλαγιάζω κατά μόνας,

θα ξαγρυπνώ με πλήθος αφηγήσεις
και μ' όσα η απουσία σου θα φέρνει
ναρκωτικά, σαν να 'σουνα η Ίσις,

βασίλισσα του κόσμου πού όλο γέρνει
με θάνατο και θέρος και λατρεία'
κι όταν ό ύπνος θα 'ρxεται, θα παίρνει,

στου ονείρου τη γλαυκή πολυνησία,
το σώμα καλοτάξιδο' σαν ξένος
θα πλέω προς το φως, την προδοσία.

Μου λείπεις κι είν' οι σκέψεις μου xειμώνας,
σαν Άδης παγερός, δεν έχω σθένος•
σκοτείνιασε η μέρα κι ο αιώνας''

Διονύσης Καψάλης

p e t o

bbbbb

ΑΤΡΑΠΟΣ

μουσικό καφρόκ ΤΑΠΕΤΣΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΥΦΛΟΥΣ!!!

..

ανάμεσα

στοα μεσα αν

πέταλα

λουλουδιού

φύλλα

στο φλού

ταπετσαρία για τυφλούς

με τροπές σε άτραπους

απ αυτούς που κάνουν ημερονύκτια

να δίνονται όπως οι αστρεπές

κυκλώνες τρομεροί τροχοί

ήσυχοι ήχοι χλωμή χλόη μυρωδιά ματιάς

στην ηρεμία που καθρεπτίζονται

υγρά που κάποτε να φλέγονται

στα μάτια της πετρομένα νερά

(fotos by me/ΑΣΚΤ, &έκθεση Μόραλη,ΤΑΠΕΤΣΑΡΙΑ ΤΡΑΝΟΣ)

---------------

δεν το ξέρω δεν

το καταλαβαίνω

δεν το ξεχνώ

στον Αλέξη και στο καινούριο -μας- μΠΑτΣΟΚ

το τρελό μεγάλο τρένο

ξεστράτησε μου το τρελό μεγάλο τρένο

στο λιμάνι σου κοίτα το είναι δεμένο

.

γι' αυτό επιμένω

γι' αυτό επιμένω

γι' αυτό επιμένω
γι' αυτό επιμένω

κάνεις γκριμάτσες που γκρεμίζουνε

τα γκρί τσιμέντα αυτού του κόσμου

..

-γρρρρρρρρ-

ένα χαμόγελο σου δώσμου

ένα χαμόγελο το φως μου

την ώρα που τα άστρα είναι φιλιά

γουργούριζε τα μου απ'την κοιλιά

γουργούριζε τα μου απ'την κοιλιά

γουργούριζε τα μου απ'την κοιλιά

γουργούριζε τα μου δίχως μιλιά

χείλια να αναβοσβήνουν

λέξεις να μου τη δίνουν

.

λέξεις να μου τη δίνουν

χείλια να αναβοσβήνουν

χείλια να αναβοσβήνουν

χείλια με αναβοσβήνουν
.

.

.

.

(foto by frick)

επιμένω

..

..

..

σκυλοψαροπνιχτρα τα στεριτικά αστέρια τα καμένα, μύρισε..!!!!!!!!

αλήτισσα μου και καβλιάρα
κούνα το πάνω στη μπάρα

στοπ στοπα ρε μαλάκα

με έχεις κάνει για σφαλιάρα

κούνα το πάνω στη μπάρα
κούνα το και πάμε για άλλα

πνίγομαι μέσα στα σκέλια
χόνομαι εως τη συντέλεια

τέλια τέλεια τέλια τέλεια
τέλια τέλεια τέλια τέλεια

τσίπουρα πίνω σαν τσιπούρα
ρουφάω τον πάτο σα ροφός

μέχρι να σβήσει όλο το φως
βυθίσου εντός μου αφειδώς

ΕΗ ΚΑΗΚΑ ΡΕ BABY

χάλια, πάρε πάρε

χαλιά μοκέτες

κιλότες

δαντελοτες

εθελοντες

τον ΄πούλο!

abudabi karoto

στη μέδουσα και..στη Φαίδρα Φις

H νοικοκυρά!!!

.


































































































































































































.

φιλιά σαν κύματα

φιλιά παντού
..
φιλιά tattoο
..
φιλιά σαν κύματα




εσύ το 13 μου
..
12 στα 10 σου
..
να είναι ψέμματα
..
μα την μιά αλήθεια!




σε φιλώ θανατηφόρα
..
αυτό ονειρεύομαι
..
και κόλλησε η ώρα

-κι έπεσα τάβλα-
-φιλιά και χάδια-

..

γλώσσες φωτιάς τα λάβαρα



..απο το ξημέρωμα

[ποιοί] γουργουρίζουν

τη Γη γυρίζουν

και το στερέωμα..

camparri soda

''φουντάραμε καραμοσάλι
στο ποτάμι..''



βάρκες το πλοίο
έχουν πλαγιάσει
το ξεφορτώνουν
σε αδύναμη στάση


-η διατριβή μου
στην φιλοσοφική
έχει τελιώσει
πριν καν αρχίσει-

η θέληση
ποιητική και
μ' έχει παρατήσει

πάει καιρός που
το χω πια παρατηρήσει

άλλωστε κανείς

κανείς,
ούτε κι εγώ ,
δεν θέλησε
το ποίημα μου
να ξεχωρίσει

ίσως μείνει μπαρόκ
και ακατέργαστο

η λάμψη του
της κάποιας οπτικής
να σβήσει

για να με ντύσει
με ανθρώπου δέρμα

στο γέρμα
κάποιου πρωϊνού

του δίκαιου μου
σκοτωμού

αφού

αγάπησα
λάσπης
πνοή

το τέλειο

πόνους πνίγω
μες το γέλιο

και φεύγω
πριν τελειώσει


...




...


άδεια τα αγγειά
στην πόλη φρικιά
με μαύρο σάλι

ξάφνου βροχή
μια μόνη στιγμή
και μόνοι πάλι

η θάλασσα Γη
κολυμπάει το ινί

παλιά του αράχνη

φύτρωσε πάχνη
σε ένα κεντρί
φόβος για αρχή

συναίσθημα ψάχνει

γεμίζει τα αγγειά
κόκαλα απο τραγιά
κάρβουνο αδράχτι

φυσάει φωτιά
τα καίει με άχτι

πέρα η σιωπή
πέτρα ενοχή
ιερή τούτη Γη

τι θε να με βρει
κι άμοιρα ψάχνει

της νύχτας το μάτι
άστρο στην αυγή






camparri soda

πικρό και στυφό
πιπιλίζει στην άκρη

κερνάει η αράχνη

σύννεφο ιστό

χειροκροτήστε τη
παρακαλώ

-εγώ-

ευχαριστώ

δεν θα πάρω



φουντάρω

(foto Ν. Καββαδίας)