PRIVET

καταμεσής της μέθης γέρνω με ψυχοτροπισμό. το γνωστό, για να υπάρχει αιτία.
τα βάζω με τον θεό. αυτό το μικρό αιμοβόρο μωρό τοξοβόλο και τον στέλνω στο διάβολο. για τα ναι, τα όχι, τα μπορεί και τις μπόρες τους. για τα μάτια τα χέρια τα μαλλιά. με ένα ρομανζ απ' τα παλιά που ρίζωσε αναρριχητικά. τα βράδια με πνίγει. ανοίγει σαρκοφάγο πέλαγο και τις σκέψεις μου πελαγώνει. δρομεί τη δομή της νέας ημέρας που αρνούμαι να τη δεχτώ.
άκου, κόλλησα λυσσαλέα λόγια που λικνίζονται αρμονικά. αραμπέσκ. σταλαγμίτης ο έρωτας μου σε σπήλαιο με παραλία κι αστέρια. και λίμνες ναι και νερά.

άραγες τι. τίποτα.
δειλοί να μιλήσουμε ως το πρωί, να λύσουμε μάγια.
το για μάς δεν υπάρχει.

στην Αλεξάνδρεια άρχει ένας φάρος τυφλός θεός. κι αυτό λέω πως ήταν μια βιβλιοθήκη που καίγονταν. ονειρικά. κατατονικά. ανήκουστα.

δεν ανήκεις πουθενά.

θε να ‘ρθούν θαλασσοπούλια χίλια. η πούλια κι ο αυγερινός. ο οιωνός ο αναποφάσιστος σαν σε αφασία. σείεται εντώς μου η θηλιά. η λήθη. η ηθελημένη θεωρία απ΄τα θεωρία του θεάτρου του αναλόγως.

σκέφτηκα να εξαφανιστώ. να αφανιστώ με νηστείες και προσευχές. στο χθες. αρθριμελής και αμφότερο τέρας. στο πέρας μιας ζωής σεζόν.
σεζλόν σε κατάστρωμα καταστρώνοντας όνειρα με ρίμες ρωγμές ρημαγμένες.
ραθυμίες με ρυθμούς. ουσίες περιττές, ήττες. σα να έχει κάποιος παραισθήσεις με αισθητήρες παρκαρίσματος.
παλινδρομούμε πάνω στο εκκρεμές του fuck off. όνειρα on ice.
αη σιχτίρ. Σ' αγαπώ και θέλω να είναι για πάντα. χωρίς το λάθος που οδηγεί στην κρεμάλα. αλλά τί, πως αλλιώς, αλλοιωμένη στα προσεχώς.

έχω εντρυφήσει στον ξεψυχισμό του οργασμού σου.

μούδιασα.

όλα εδώ χαρίζονται.

σου έχω πει ένα ψέμα.
ο μεγαλύτερος μου έρωτας, αυλός στιχοβάτης της αιώνιας στιγμής μου, δεν είσαι εσύ.
η ποίηση είναι.

χαρίζεται στην Φαίδρα Φις

03:28 Γαλαξίδι 20/09/09

(art Escher)