Συμπληρώματα διαστροφής

Να πω πως Ζω. Είπα. Λευκό.

Στης ζούγκλας τον αφουγκρασμό. Στην ήχο των όχιναιταταρταραταταν.

Στην απόγνωση της γνώσης που ξεγυμνώνει τα όνειρα.

Όλα τα περιμένω. Κοιτάζω και τα βλέπω πίσω απ’ τον κισσέ μου να σπρώχνονται όπως μπροστά απ την πλατεία pank συναυλίας.


Ψυχομονωμένη από μάστορες τσαρλατάνους που δεν άφησαν τιποτα να πάει τζάμα, κι έριξαν όλα μου τα συναισθήματα στα θεμέλια για μπάζα.


Το φάντασμα που φιλοξενώ έφυγε απόψε. τσακωθήκαμε για το συγύρισμα και τις θέσεις των πραγμάτων. το νόημα τον οραμάτων ξέχασε στο μπαρόκ τραπέζι και μόνο του παίζει νότες τζαζ-ροκ και με τρελαίνει.

Είμαι κουρασμένη. Σπείρα κουλουριασμένη. Λιωμένη στο αμόνι των εμμονών. Των μονών αριθμών. Των ελεύθερων ηδονών.
Των που Αγάπησα.. κι απορώ. Κι όλο γεννάω τα παιδιά τους. Φτυστά η αρχοντιά τους. Τα φτύνω τώρα κι εγώ . Τέρατα καταπίνω και προχωρώ.

Συμπληρώματα διαστροφής . μήπως κι αυτοσυγκεντρωθώ. Να σκεφτώ εκπλήξεις. Ανακαλύψεις που να καλύπτουν την Ατλαντίδα, την πυραμίδα, την ανία, το τετράγωνο κύκλωμα για το διάνυσμα των καιρών.

(fotos by frick/Bienale Venezia)