’’Τραβιέμαι’’

Ερχόμενη φέτος στον Άραξο, έψαχνα να ηρεμίσω λίγο τα μέσα μου απο έναν σκληρό δυχασμό και χωρισμό.
Tην ίδια περίοδο τελίως κατα τύχη έφτιαξα και το Blog, για να γεμίσω το κενό μου απο την έλειψη επικοινωνίας με ένα άτομο πολύ αγαπητό μου.
Στην μέση του καλοκαιριού καθώς είχα χαθεί στους λαβιρίνθους και τις σπείρες του blogging κλικάρισα ένα όνομα και βρέθηκα άξαφνα σε έναν κόσμο που μου έδεσε το στομάχι κόμπο, έρωτευτικα την γραφή απο την πρώτη σειρά τόσο που μου ήταν αδύνατο να καταλάβω το μέγεθος της ανακάληψης μου. Άρχισα τις εκτυπώσεις και τις μυστικηστικές διαδρομές σε σπήλαια στα έγκατα της γης, μα κυρίως της ψυχής..της άπατης!
αυτό ήταν το blog του kostas_patra.

την ίδια περίοδο μιά πολλή καλή Φίλη που πιστεύει στα διάφορα κατα καιρούς ταλέντα μου με είχε μπριζώσει για ένα φεστιβάλ γυναικίου κινηματογράφου στο Παρίσι μιας και ήξερε ότι ασχολούμε με την βιντεοποίηση. ..

Σκάρωσα έτσι κάποια σενάρια για να μοντάρω και να τεριάξω την ποίηση.. ένα απο αυτά ήταν ο αμμόλοφος στην -Καλόγρια- στο ακροτίριο του Αράξου όπου ήμουν καθημερινά και τραβούσα τα πλάνα θέλοντας να το παραθέσω με ένα ποίμα μου το ’’παρασύρομαι και παρασύρω’’..

.. οπου το εμπνεύστηκα απο το ’’τραβιέμαι΄΄ του Φίλου kostas_patra. Λοιπόν, την 28η οκτωμβρίου βρέθηκα με τον Antony σε ένα ακόμα γύρισμα όπου με φωτογράφιζε χωρίς να το γνωρίζω και έτσι θέλησα να αφιερώσω στον εμπνευστή μου kostas_patra και τον Antony την παρακάτω φωτοποίηση.
Κώστα δεν σε ρώτησα για να παρουσιάσω το ποίημα, μα είμαι σίγουρη πως δεν θα έχεις αντίρηση.
..ήταν μια σκληρή μέρα αεροδρομίου και το μεσημέρι είχαμε πάει με τον antony και την evelin για ’’βρώμικο’’ και μπήρες, κάτι που δυσκόλεψε πολύ το γύρισμα, άξιζε όμως ο κόπος!!
----------------------------------------------------------------
Τραβιέμαι

Σαν άλλα να κατάλαβα
Σαν κάποιο λάθος να κανα
Τραβιέμαι πίσω

Σαν να χασα την κεφαλιά
Και σαν μαρκάρισμα με αποκοτιά
Τραβιέμαι πίσω

Απομακρύνθηκα απ΄τη στεριά
Με γλύκαναν τούτα τα κουπιά
Τραβιέμαι πίσω

Ο βράχος πάνω κρύβει πολλά
Μα η αντοχή είναι πιο λίγη απ τα σχοινιά
Τραβιέμαι πίσω

Μάρκες με χρώματα πολλά
Οι παίχτες αλλάζουν, στα μάτια γυαλιά
Τραβιέμαι πίσω

Είπες να φύγω σε μια βραδιά
Τα μάζεψα όλα μα δεν θέλει η καρδιά
Τραβιέμαι πίσω

Όλο τραβιέμαι,
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραβιέμαι
Σχοινιά τριγύρω μου και εγώ κρατιέμαι
Σε ενός όπλου τη θαλάμη αποκοιμιέμαι
Κι όλο κρατιέμαι,

Μέχρι που ένα στόμα θα πεί δεν αγαπιέμαι
Το δάχτυλο, το σκάνδαλο, ο κόκκορας και εγώ μια σφαίρα

Σε σκέψεις δηλητηριασμένες θα πλανιέμαι
---------------------------------------------------------
κατεβαίνοντας αυτόν τον κάθετο αμμόλοφο το έδαφος ξεκολλάει και κατρακυλάει μαζί μου και μοιάζει πως σε όλη αυτή την διαδρομή πατάω στο ίδιο σημείο..
αυτό είναι που τραβάω με την κάμερα, τα πέλματα στην γή που τα ακολουθεί..
----------------------------------------------------------

(αφιερωμένο στον kostas_patra και τον Antony)
[fotos by Antony, fotos of kostas_patra by me]