’Οι γκρεμοί έχουν όμορφα χίλια’

->πέφτω με 1000!!!

Μεσάνυχτα μισάνοιχτα κοχύλια
βραδύβιες παράλληλες στεριές
βροχιές στα μάτια οι αλήθειες
γλυστράν αργά τα ματωμένα χείλια

στου Αράξου τα υδρωμένα άκρα
«τεμπέλικα σκιάχτρα,
τροπικάλ κανιβαλισμό»
ζωή σα να ταν το στερνό

παρεμβάλλομενες μάρκες
παιχνιδιού εξαγοράσιμες
μα για την ζωή άσημες
ρητές ενοχές για στιγμές

-είναι το ποίημα που κάνει τον ποιητή
ή ο ποιητής το ποίημα;-

σήμα στέλνω απο νησί
πειρατικό, όχι πριγκίπων
και βασιλικών κήπων
αηδία μου προκαλεί αυτή
του Μύδα η καρδιά η χρυσή

το παπούτσι μου τρύπιο,
τόση περιπλάνιση που έλιωσε
στου οπίου οποίου τη μυρωδιά
αγκαλιά μοναχά τα σκηλιά

-(πάλι η θυλιά στην ελιά
που πνίγομαι
μια γουλιά, έλα..)-

«οι γκρεμοί έχουν όμορφα χείλια»

αποταξάμην
φόβους οβολών συστήματος
αραχνοϋφαντων ιδεών
απο μπετόν και ατσάλι
στο πίλινο χωριό το κοράλι
αναπαράγει υποθαλάσσιο παρελθόν
θεανθρώπων ή απλών θνητών,
ως θρήνοι αρχαίων και μή τραγωδών


( προς τα που; στο ’’the Mall’’!!
ΧΑΧΑχάλασε η πυξίδα!! )

’με εκδορές απο πέτρες ρητορικές’
«Διάλιθους χαλκάδες»
εύθραυστους στο μένος των αγριμιών
«Εσπάρ.
καβάλ-Νέϊ-Μπετίρ»
σε απτές εκδρομές διαδρομές περιπάτους,
χωρίς έλεος φάτους!!!


[αφιερωνένο και εμπνευσμένο απο «οι Τρομπέτες του Οκτώβρη-ότι έφερες μαζί σου»
της Φαίδρας Φίς]

(1foto by me,2foto by antony)