Αδειάσαν οι δρόμοι σε πολιτεία μικρή
κι ο άνεμος ό,τι απομείνει θα το πάρει
θα αφήσει στο στόμα μια γεύση πικρή
δηλητήριο που τα πάντα χαλάει
Χαθήκαν τα γέλια στο μαύρο ουρανό
που χλωμός με βροχή με μεθάει
με στέλνει σ’ έναν κόσμο τρελό
που για σένα συνέχεια μιλάει
Νιώθω τόσο μικρή στη βροχή
μέσα στον άπειρο χώρο της ψυχής σου
είναι για μένα μια πέμπτη εποχή
που για πάντα θα πέφτει η βροχή σου
(foto by Era)
μου άρεσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βρίσκω φθινοπωρινό, με μυρωδιές βροχερού αέρα, και πολύ, πολύ τρυφερό
Κι εμένα μου άρεσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και με την ορθογραφία, χαλάς τη μαγεία...