..τόση λογική και χάθηκε στο φαράγγι της έλειψης σου, η ηχός των γλυκών λόγων προτρέπει στην ψυχεδέλεια των ψεμάτων μας, αγάπη μου, πόσο ακάμα? πότε τελειώνει αυτός ο πόνος του τέλους? γιατί αρνούμε να σε σκοτώσω μέσα μου και ολημερής υπηρετώ το κατάκητο αυτό κομμάτι μου? κοντεύοντας να με εξοντώσω. κι εσύ να μη θές να υπάρχω, να βουλώνεις στώμα κι αυτιά. πάει ένας μήνας που εχω να λάβω νέα σου και όπως το ζήτησες θα περάσουν ακόμα πολλοί.Έχει κανείς καμιά ιδέα τι να κάνω?
κρατιέμαι με αλυσίδες μακρυα απο το τηλέφωνο..
Ανθρώπινα μόνο, 8έλω ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή