ΨΗΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ
Κοιτώ στο φούρνο ένα κοτόπουλο ψητό
Που όπως βράζει μοιάζει
η καρδιά του να καταχτυπά
κι ολόκληρο το στήθος του
να σπαρταράει με έναν τρελό
Τρελό αισθησιασμό.
Μες τα ζουμιά να κολυμπάει
Στην γυάλινη την αγκαλιά
απ’ το pyrex το γαλλικό
Που ασφυκτικά σφιχτά το έχει πιάσει
κι ολόγυρα σαν μαξιλάρια
τις πατάτες του έχει βάλει.
Σα να έχει γύρει το κεφάλι πίσω
Το κεφάλι του που δεν μπορώ να δω
Την ευτυχία του όμως την φαντάστηκα
Στο πρόσωπό του! Θέέ μου!
Πόσο ανθρώπινο κι οικείο
Βλέπω το πρόσωπο αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή