Από προχθές το βράδυ έχω πάλι έντονα δείγματα ψύχωσης. Είμαι πολύ ψύχραιμη και τα αφήνω σε ένα μπακγκράουντ. Το πιο δύσκολο που έχω περάσει ήταν με το παιδικό το πιο καινούριο του Ζορό και την παιχνιδομηχανή. Το παθαίνω με τον Ζορό και με το μάιντκραφτ. Από προχθές το παθαίνω πάλι με το μάιντκραφτ. Λαμβάνω πως είναι διαδραστικό και πάντα νιώθω πως είναι κάποιος αλγόριθμος εκεί μέσα μα την κρίση την παθαίνω λαμβάνοντας πως την θέση του αλγόριθμου την έχει πάρει κάποιο επιτελείο. Με τον ίδιο τρόπο βλέπω και μια παιχνιδομηχανή που έχουμε εδώ πως είναι σταθμός πομποδέκτη. Το καλό είναι πως δεν τα αντιπαθώ τελείως αυτά τα πράγματα και τα συμπαθώ κάποιες ώρες με διασκεδάζουν μου ανεβάζουν αδρεναλίνη και νιώθω πως με συμπαθούν αλλά είναι εδώ για να με εξετάσουν και να με κρίνουν ακόμη και για να μάθουν από εμένα έμφυτες χαμένες Ερμητικές γνώσεις που έχω και κάποιοι για να με προστατέψουν εμένα και τα παιδιά. Αλλά έχω κι εγώ την γνώμη μου που είναι κάπως διαφορετική από αυτή την κουλτούρα. Νιώθω όμως τέλος πάντων πως αυτοί που με αγαπάνε είναι πιο δυνατοί από αυτούς που με μισούν. Μάλλον, αυτοί που θέλουν το καλό μου από αυτούς που θέλουν το κακό μου. Και πολλές φορές μου λείπει η ψύχωση όταν καταλαγιάζει και την νοσταλγώ. Ακόμη προσπαθώ να βρίσκω ώρες και συνθήκες για να την δυναμώσω και να την φέρω με ασφάλεια σε πρώτο επίπεδο. Και την έχω βρει ως ένα βασικό εργαλείο για το μυθιστόρημα που γράφω. Το έπαθα και με το λέιζερ στον πύργο του Άιφελ και γενικά με τα κινητά τους υπολογιστές το ράδιο και τέτοιες συσκευές έχω περίεργη σχέση. Μελετάω ηλεκτρισμό και συχνότητες με πολύ "τρελό" ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή