Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025

είμαι καλύτερα, εσύ;

 σήμερα ξύπνησα σχετικά καλά. έχω αποφασίσει να ανέβω Αθήνα αρχές του μήνα για το βίγκαν φέστιβαλ στο γκάζι που παρουσιάζει η φίλη μου η Κατερίνα το βιβλίο της και θα είναι και μια ευκαιρία να βρω ίσως κι επαφές με επιχειρήσεις για τα προϊόντα μου. και να πάω και στο σπίτι μου να κλείσω δυο τρύπες που έχει που μπαίνουν τα γατιά της γειτονιάς και το έχουν κάνει τουαλέτα. μετά με ένα σκεπάρνι κι ένα φαράσι φτυάρι πρέπει να ξύσω τον τοίχο σε δυο σημεία που θέλει επισκευή και να βγάλω ότι μπάζα και βρωμιές έχει να πάρω ένα μίγμα για τοίχους από αυτό που βάζουν στην θερμοκάληψη το οποίο ξέρω να το δουλεύω καλά και είναι και μονωτικό να επισκευάσω αυτά τα σημεία και να του ρίξω ένα γενικό βάψιμο. θέλω επίσης να κατεβάσω την μπροστινή τζαμαρία να την χτίσω με υαλότουβλα να αλλάξω πόρτα να βάλω πλακάκια στον τοίχο του μπάνιου και καινούρια είδη υγιεινής αφού πρώτα ελέγξω τις παροχές νερού να τραβήξω νέες σωληνώσεις και παροχές για την κουζίνα που δεν υπάρχει και πρέπει να την φτιάξω από την αρχή κι εκεί θα θέλει πλακάκια στον τοίχο και να φτιάξω μια σιδηροκατασκευή να πατήσει ο νεροχύτης και ο πάγκος και ίσως αγοράσω και κάποιον έτοιμο πάγκο για συνέχεια στα θερμά που ειδικά την κουζίνα θα την φτιάξω όπως κι εδώ σύμφωνα με τα επαγγελατικά στάνταρ που έχω από το βιβλίο αρχιτεκτονικής από την σχολή μου γιατί μαγειρεύω πολύ και θέλω να είναι ξεκούραστα. και πρέπει να βάλω και έναν θερμοσίφωνα στην ταράτσα και πλακάκια βέβαια στο κρυφό δωμάτιο που είναι τσιμέντο κάτω και υπολογίζω πως όλα αυτά θα χρειαστούν για τα υλικά περίπου 3000 που δεν τα έχω ακόμη και για αυτό το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να κλείσω τις τρύπες και να επισκευάσω τα δυο προβληματικά σημεία στον τοίχο. έχω μια αγωνία να βγω στην ταράτσα να δω πως είναι πρέπει να βρω την εταιρία διαχείρισης για αυτό και να δω πως είναι το κλίμα εκεί με τους άλλους κατοίκους γιατί θέλω να διεκδικήσω χρήση στο πλυσταριό θέλω να κάνω ένα γραφείο. το συμβόλαιό μου λέει πως έχω το 6% του οικοπέδου και σίγουρα έχω κάποια δικαιώματα στην ταράτσα και δε νομίζω να ενοχλήσει κανέναν να κάνω κάποια πράγατα εκεί ωστόσο σκέφτομαι αν θα το πάω επιθετικά ή θα ζητήσω να μου ορίσουν αλλά μάλλον επιθετικά θα το πάω και θα μπω και στο πλυσταριό με κλειδαρά αν το δω εντελώς εγκαταλελημένο που μάλλον έτσι θα είναι κι από ότι είδα στους πρώτους ορόφους είναι όλο αλλοδαποί. προς το παρόν πρέπει να βρω την εταιρία διαχείρισης και να πάρω τα κλειδιά της ταράτσας. αλλά δεν ξέρω τι θα προλάβω αυτή τη φορά. τέλος πάντων θα ανέβω μια βόλτα αρχές Οκτώβρη για το βίγκαν φέστιβαλ.

Σκεφτόμουν πως εσύ τα πρωινά μάλλον δουλεύεις. ότι εργάζεσαι κάπου στα δικαστήρια. δεν ξέρω πόσα χρόνια προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω και να το χωνέψω αυτό. και πως ίσως να κάνεις κι άλλες δουλειές με προγράμματα πανεπιστήμια και τέτοια και με εκδόσεις φυσικά. Γιατί πρέπει κάπως να ζήσεις και να φροντίσεις για την σύνταξή σου κτλ. κι έτσι θα έχεις μια καλύτερη σύνταξη από την δική μου που ελπίζω κι εγώ να έχω κάνει κάπως παραγωγικό το κτήμα κι ίσως και τα κτήρια μου και να μην είμαι με μια αγροτική σύνταξη της πείνας. θα μπορούσα να βρω κι εγώ κάτι άλλο ας πούμε να γίνω καθηγήτρια στα ΙΕΚ αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό για λόγους που έχουν να κάνουν με την ιστορία και την ψυχολογία μου. και δεν κατακρίνω άμεσα τους ανθρώπους που το κάνουν αλλά κι ούτε έμμεσα ακριβώς γιατί ξέρω πως οι δυσκολότερες μάχες είναι οι εκ των έσω μα εγώ δεν έχω τα προσόντα για να γίνω καμιά Μάτα Χάρη σε μόνιμη βάση ή για πολύ καιρό τέλος πάντων. ή ακόμη και να έμενα ανεπηρέαστη από κάτι τέτοιο κτλ. όμως δεν το κατακρίνω και δεν το τακτοποιώ ασυλλόγιστα το τί μπορεί να κάνει ο κάθε άνθρωπος από την θέση που βρίσκεται. μάλιστα τελευταία άρχισα να σέβομαι πολύ τέτοιες περιπτώσεις πολύ περισσότερο από αυτούς σαν κι εμένα γιατί η ζωή τους στα μάτια μου είναι πιο δύσκολη από την δική μου και σίγουρα είναι χειρότερο να σπας την ψυχή και το πνεύμα σου κάθε μέρα από το να σπας το σώμα σου και μέσα σε τέτοια περιβάλλοντα που εγώ αποδεδειγμένα δεν άντεξα. πάνω σε αυτό κινείται και ο τρόπος που σκέφτομαι και πως δεν αντέχω και μάλλον δεν ξέρω πως θα μπορούσε να σκέφτεται κάποιος εγκέφαλος τύπου Ματαχάρη με επίπεδα που δεν μπορώ να καταλάβω πως επικοινωνούν μεταξύ τους. και πως μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να κινούνται τόσο γρήγορα ομαλά και σχεδόν αυτόματα από το φως στο σκοτάδι. ή και μόνο στο σκοτάδι. εμένα μου άφησε πολλές βλάβες αυτή η κατάσταση όσες φορές την προσπάθησα.  

μετά προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί γενικώς να συμβαίνει. που βρισκόμαστε. και το μυαλό μου παθαίνει. βέβαια με τέτοιον ουρανό ας είμαστε πολύ προσεκτικοί αυτές τις μέρες. ξέρεις πόσο σ' αγαπώ. και στα δύσκολα θέλω να είμαστε φίλοι. όπως και είναι οι διαχρονικοί Έλληνες. 

 

                          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σιωπή