ένας Σκαρίμπας για πετσέτα

 

ΕΝΑΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ ΓΙΑ ΠΕΤΣΕΤΑ

                   Αγκαλιά με τον Γεώργιο Σουρή

 

Για πράγματα μοναδικά

Ψάχνουν λιωμένοι οι ποιητές

Σαν την μαϊμού –ρομαντικά- στα δέντρα.

 

Λες και θα βρούνε στη λωτιά

στο κλήμα και στην κερασιά

Στα φύλλα από την τριανταφυλλιά

Την γεύση απ΄  Την Γυναίκα.

 

Ω! Κάτι πουκάμισα αδειανά

Φυσούνε λες και είναι πανιά

κι αναστενάζοντας αχνίζουνε

,αδιανόητα, Του Αίολου τον αέρα

 

Που Αχ! πως βγήκε κι έσπασε

Τα τρομερά κατάρτια τους

σε βράχια από αστέρια.

 

Συγκλονισμένοι ολοσχερώς

για Το που εβρέθη εντός

Ως σεισμικός βυθός

Παλάτι του Άδου

μεσοτοιχία με το Ποσειδώνιο

Μες τα δικά τους σκέλια.

 

Ω, συμπονέστε τους Αγάπη μου  

Τους έρμους ποιητές σας

Κι ένα ποτήρι με νερό

Στα μούτρα ρίξτε τους παρακαλώ  

Μαζί με τις ευχές σας…

κι έναν Σκαρίμπα για πετσέτα.