Καμιά φορά νομίζουμε πως έχουμε φτάσει στην μέση μιας διαδικασίας μιας σχέσης μιας πράξης, οτιδήποτε. Λες δεν μπορεί να είναι αυτό, έτσι, κάτι άλλο θα το συνοδεύει. Μα έρχονται κι άλλα τέτοια και φτάνουν μέχρι εκεί και σταματάνε εκεί και τίποτε δεν τα συνοδεύει άλλο. Μέχρι που γίνονται δεκάδες εκατοντάδες και καταλαβαίνει κι ο πιο αισιόδοξος κι ο πιο ονειροπόλος κι ο πιο στον κόσμο του κι ο πιο κολλημένος και ξεροκέφαλος πως αυτά είναι τέλη-τέλος και δεν ήταν κάποια μέση τέλος πάντων. Δεν είναι η στιγμή δεν είναι κάποια μπλόφα δεν είναι αποφυγή και προσποίηση σε κάποια πάλη. Είναι αυτό έτσι είναι αυτό έκλεισε έτσι. Αυτό είναι το πιο μέσα το τέρμα βάθος που λέμε τέρμα και δεν έχει άλλο η διαδρομή. Όλο το υπόλοιπο που έμεινε όνειρο. Οι τρόποι που του έδιναν μετάβαση και λύτρωση. Τα ευφυολογήματά σου τα ωραία. Το ωραίο σου δράμα. Όλα τα υπόλοιπα που το έκαναν κάτι άλλο ξεχωριστό κι όμορφο. Αυτά ήσουν εσύ. Είσαι εσύ. Κι αυτό είναι το πιο ωραίο. Αυτό ακριβώς που σου λέει και το, είσαι πολύ καλός προχώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή