νιώθω μια γαλήνια γλύκα το ηλιοβασίλεμα. μπορεί να είναι κι ευτυχία. μια παράξενη ευτυχία σαν την ομορφιά από τη θεά στον Γολγοθά. η απελπισία μου τρέφει αυτήν την περίεργη γαλήνη. κι αυτή η γλύκα που φιλιώνεις με τον θάνατο και είναι σα να τον συμπαθείς πραγματικά να τον ερωτεύεσαι κάπως.
πήρα να διαβάζω λίγο ένα κοκτέιλ από Προυστ και Μίλλερ. για κοινωνική συναναστροφή. έχω πιεστεί. νιώθω γίγαντας ή τιτάνας. το μυαλό μου είναι μικρότερο απ' την καρδιά μου. δεν ξέρω. νομίζω πως κατανοώ αλλά δεν μπορώ να νιώσω. δεν μπορώ να σκεφτώ τί να νιώσω. νιώθω μια μηδενιστική ματαιότητα που στασιμοποιείται γαληνεύει και ηρεμεί στην μοιρολατρία.
δεν πάει το μυαλό μου λέω. δεν ξέρω τίποτε. η ύπαρξή μου και η μη ύπαρξή μου είναι τα ναι και τα όχι. την ίδια στιγμή υπάρχω και δεν υπάρχω. η ψυχή μου σα πνεύμα. λυπάμαι τα όντα. Κατανοώ τον θυμό συνειδητοποιώντας την άγνοια. τα σκοτάδια είναι κακά μα όλο το σκοτάδι ολόκληρο νιώθω πως είναι σοφό δίπλα και γύρω από το άσπρο. Μια Πυθαγόρεια ευθεία τα φορά και τα δυο. δε ξέρω. παλεύω με τη νιρβάνα. πρέπει είναι ανάγκη λέμε sos
καληνύχτα αγάπη μου. με περιμένω στο όνειρό σου.. και σε καλώ στο δικό μου. εκτός κι αν έχεις κάτι άλλο υπόψιν -σου-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή