Κοιτούσα την μικρή πόσο αστεία έκανε ντουζ. Γέλασα κι ύστερα με έπιασε μελαγχολία για όλες αυτές τις απίθανες στιγμές που θα ήθελα να μοιραζόμαστε. Και τις χαρές αλλά και τις λύπες.  Στις λύπες είναι που δεν γίνεται να πεις και τίποτε κι είναι τότε που μόνο η παρουσία μπορεί κάπως να μιλήσει.