στο διαταύτα πάλι κάπου σα να τρώμε την γλώσσα μας να τρώμε ένα βούλιαγμα κάπως περίεργο μια αναπόληση της ονειρεμένης παραμυθένιας απελπισίας. σα να μη τρέχει τίποτα. και σιγά τώρα. άμα κάτσει. σαν εκτός θέματος πάλι. σφυρίζουμε κλέφτικα και ποια είσαι εσύ και τέτοια... ρε! κλειδιά μου πέφτουνε από τον ουρανό. προτάσεις προοπτικές. φοβερή τοξοτίλα αυτό το φεγγάρι σα να μην θέλει να πάρει χαμπάρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή