Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Κάποιο ζημιάρικο κουτάβι έχει πάρει
και μασάει έναν δονητή.
Παίζει δαγκάνει γλύφει τρύπιες κάνει
Μοιάζει ακατάλληλη η σκηνή.
Χαρούμενο γρυλίζει σάλια βγάνει
Κόντρα βάνει με γλώσσα με πόδια
και με «χέρια»
Κι η ουρά του σημαία
που σκουπίζει την Γη.
Κουτάβι ζημιάρικο. Ζεστό παιχνίδι
Γυρίζει μπροστά μου σκληρή σκηνή
Όπως ευκαιρία βρίσκουν παράλληλη
Πουλάκια κι απ’ το νερό του πίνουν
Βουτούν αναμαλλιάζουν τινάζονται.
Σκυλί. Πουλί. Σκυλί-πουλί.
Πουλί-σκυλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή