Έγραψα ένα ποίημα αγκαλιά με την Κατερίνα Γώγου και... και Και μόλις το ολοκλήρωσα ως πρωτόλειο πήρα να φτιάξω την κουζίνα. κι εκεί που άδειαζα τα παγούρια μας στις γλάστρες, γιατί έχω κονομήσει κάτι τέτοια συνήθεια από την εποχή που δεν είχα ύδρευση, κοιτάω σαπουνάδα μέσα σε μια από τις άκρως σημαντικές μου γλάστρες. Κάποιο κολόπαιδο είχε πιεί κακάο και είχε βάλει έναν τόνο σαπουνάδα σε παγούρι από αυτά που έχουμε αποκλειστικά για νερό. Και άρχισα να ξεπλένω τη γλάστρα αν υπάρχει θεός ούτε χέρι υπολόγισα ούτε τίποτα. Κάνω την προσευχή μου. Γιατί σκεφτόμουν πως ήμουν αγκαλιά και με τις δυο σας και μετά σκέφτηκα πως κάνω πάλι βλακείες που είναι μόνο για να μου ανεβάζουν πυρετό που μένω μόνη μου. Κι ότι θα ήθελα αγκαλιά σου να γράψω κάτι πιο γλυκό ή πιο όμορφο κι έτσι είπα για την Κατερίνα. Εκείνη την ώρα που δηλητηρίασα την γλάστρα. Και το πρωί παραμιλούσα με την μοίρα μου γιατί μου φτιάχνει τέτοια. Και θερμομετρήθηκα κι ήμουν στο 37 και είπα πως κι ας νιώθω κάποιον πυρετό δεν έχω κι αυτό μου δείχνει κάποια βελτίωση πως είμαι κάπως σταθερή μέσα μου και δεν τα παίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή