ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ
Εχθές πάλι έφαγα όλη νύχτα να φαντάζομαι πως συναντιόμαστε σε έναν νυχτερινό περίπατο. Έχουμε κανονίσει να συναντηθούμε σε εκείνο το θεατράκι κάτω από την Γκράβα. Στα διαζώματα. Πέφτω στα πόδια σου σε καβαλάω. Ρομαντικό φάσωμα. Πάμε σε ένα μπαρ κάπως πολύ μαγικά και διακριτικά μα δεν κρύβεται αυτό όπως πάντα και πιο πολύ. Κι ύστερα γυρνάμε. Πάμε στο δωμάτιό μου στο δωμάτιό σου και κάνουμε έρωτα. Εκεί χάνω τη σειρά και το μέτρημα. Φανταζόμουν απλά πράγματα χθες. Άλλες μέρες σκέφτομαι άλλα πιο εξεζητημένα. Θέλω να ξυπνάμε μαζί να ξυπνάμε με χάδια. Πολύ απλά πράγματα. Πράγματα που γίνονται όλα. Κάθε μέρα να μπορούν να γίνονται. Αυτό το καταλαβαίνω. Το Πράγματα που γίνονται όλα. Κάθε μέρα να μπορούν να γίνονται. Εφόσον είναι δηλαδή ο αγώνας όλος μόνο για το να μπορούν να γίνονται κάθε μέρα. Μόνο τότε το καταλαβαίνω και το κατανοώ ΠΛΗΡΩΣ και με περίσσευμα κατανόησης για όλες τις χαμένες ευκαιρίες και τα φρένα και τις όποιες μισές. Μόνο αυτό με κρατάει στην λογική η λογική του. Κι είναι πια το μόνο πράγμα στο οποίο μπορώ να επικεντρωθώ και να πράξω. Όλα τα άλλα έχουν καταρρεύσει με κρότο και ασήκωτο γαμώτο. Αυτή η εμμονή κρατάει όλο το οικοδόμημα της λογικής μου. Αυτή η εμμονή είναι η μόνη λογική μου εξήγηση. Το κάθε μέρα. Το κέντρο στον στόχο. Αυτό το κατανοώ απόλυτα. Και μου περισσεύει το μυθιστόρημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή