Αγαπώ τα ζώα

 

Αγαπώ τα ζώα. Μπορεί να σημαίνει αγαπάω στα εύκολα. Αγαπώντας ένα «κατώτερο» μα ας το πούμε κομψά ένα άλογο ον κι εάν η λογική δεν είναι ελάττωμα.

Μπορεί όμως και να σημαίνει αγαπάω τα ένστικτα τα ελεύθερα από την λογική ένστικτα κι έχω ανάγκη την παρουσία του άλογου ενστίκτου στην ζωή μου κι επιλέγω να αναλάβω ένα ζώο. Ακόμη, πως έχω ανάγκη την διαδικασία της εκπαίδευσης ως εκπαιδευτής. Κι ακόμη ακόμη τον ίδιο τον ρόλο μου ως τον που επιβάλει τρόπους διαχείρισης των ενστίκτων χαράζοντάς του στον εγκέφαλο τις διαδρομές που επιθυμώ, με περιορισμό μάλωμα τιμωρία. Όπως πιθανότατα φέρθηκε και σε εμένα τραυματικά η εκπαίδευση ή κι αποβλέποντας σε μια λυτρωτική της βελτίωση μεταβατικά.

Αγαπώ τα ζώα δίνοντάς τους ένα περιβάλλον κι ένα μοτίβο στο οποίο με έχουν ανάγκη για όλες τις βασικές τους ανάγκες ολοκληρωτικώς εξαρτητικά. Κάτι δεν μου πάει καλά σε αυτή τη σχέση και σε αυτό που λένε ευρέως πως οι «φροντιστές» ζώων είναι και καλοί άνθρωποι. Πολλές φορές μου μοιάζουν με τους γονείς από τα «σπασικλάκια» και τα πειθήνια παιδάκια που τους ρωτάνε μέχρι και για να πιούν νερό. Όχι δεν είναι καλοί αυτοί οι άνθρωποι. Και οι περισσότεροι από τις φιλοζωικές βλέπω πως αγγίζουν το όριο της μισανθρωπιάς και μέσα από αυτή τη λατρεία τους και το παράλογα υπερπροστατευτικό που παρουσιάζει και η νομοθεσία σήμερα. Τάχαμου άνθρωποι μπουχτισμένοι από την πονηριά και την πανταχόθεν εγκληματικότητα.

Αγαπώ ένα ζώο που δεν θα σκεφτεί εμένα ή το σπίτι μας πχ. στον οίστρο του ζευγαρώματος μα συμβαίνει και να έχω καταφύγει στην αγάπη ενός ζώου επειδή ένιωσα προδομένος και αδειασμένος από έναν φίλο σύντροφο εραστή κτλ. Μεγάλη αντίφαση και πολύ περίεργη σχέση αυτή. Δηλαδή αγαπώ ένα ζώο που αν τύχαινε και ήταν δίποδο την ίδια ψυχή θα την έλεγα πχ. προδότη, βλάκα, τσουτσέ, θύμα της εξουσίας, ανήθικο, μαϊντανό, κηφήνα, εργαλείο, σκεύος ηδονής, μη ολοκληρωμένο μη ακέραιο, αδούλευτο ψυχικά, πιόνι, μαριονέττα, τεμπέλη, εκμεταλλευτή, αναίσθητο, συμφεροντολόγο, χειριστικό, βαμπίρ, τοξικό, γλείφτη, ανεγκέφαλο, κολλημένο, ηδυπαθή, στρατιωτάκι ή αντιθέτως παρτάκια και χίλια δύο άλλα.

Όμως αγαπώ και δίνομαι και δένομαι με ένα ζώο νομίζω σημαίνει αγαπώ το άλογο ένστικτο. Αγαπώ τον χαζό δλδ. Τα αισθήματα από υλική βάση. Κι αγαπώ την συγχώρεση. Την συγχώρεση που απλόποδα το ζώο χαρίζει. Αγαπώ την σιωπηλή συντροφιά. Την συνεχή συναισθηματική επανεκκίνηση και την αλληλεπίδραση. Την ενστικτώδη αλληλεπίδραση. Ακόμη ακόμη αγαπώ τα ζώα για μένα σημαίνει πως αγαπώ τον προδότη, τον βλάκα, τον τσουτσέ, το θύμα της εξουσίας, τον ανήθικο, τον μαϊντανό, τον κηφήνα, το εργαλείο, το σκεύος ηδονής, τον μη ολοκληρωμένο μη ακέραιο, τον αδούλευτο ψυχικά, το πιόνι, την μαριονέττα, τον τεμπέλη, τον εκμεταλλευτή, τον αναίσθητο, τον ανεύθυνο, τον συμφεροντολόγο, τον χειριστικό, το βαμπίρ, τον τοξικό, τον γλείφτη, τον ανεγκέφαλο, τον κολλημένο, τον ηδυπαθή, το στρατιωτάκι ή αντιθέτως τον παρτάκια και τα χίλια δύο άλλα διότι αγαπώ και τα «δεσποζώμενα» και τα αυτά που έχουν «φροντιστή» ή «σύντροφο» ή «μαμά και μπαμπά» να το πούμε κομψά και να το πούμε καθώς έχει κάθε φορά . 

Μέσα από τα ζώα δηλαδή βρίσκεται ο δρόμος να μπορώ να αγαπώ και τον χειρότερο μαλάκα. Πολύ εύκολα. Πιο εύκολο μου ήρθε από τον τρόπο που λέει ο Χριστός. Που λέει το ίδιο κι αυτός. Αλλά του γράψανε πολλά. Και ο περισσότερος κόσμος δεν έχει καταλάβει Χριστό.