Αυτή η βλακεία που τσουβαλιάζεις  τους εξεγερμένους που δίνουν το αίμα τους την καρδιά και την ψυχή τους στους δρόμους. Τα παιδιά αυτά που δεν είχαν καλά παιδικά χρόνια. Εσύ που είχες σεβάσου λίγο. Ότι αντιστέκονται έτσι στην αδικία για όλους και για όλα για μια ελπίδα για καλές μέρες που δεν είδανε. Κι ότι έχουν δει ζωντανούς εφιάλτες που εσύ δεν είδες. Πως έχουν εκδιωχθεί από τους "τόπους" τους κι έχουνε χάσει δικούς τους από την πρέζα και την σαπίλα. Δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν και κάποια παιδιά που φοράν άξια την παλαιστίνα και την τιμούν ανάλογα. Προσπάθησε λίγο να τα συναισθανθείς σε παρακαλώ. Μη τα εκμηδενίζεις. Μην τα απαξιώνεις χειρότερα κι εσύ. Μην τα βγάζεις κι εσύ έτσι στο αθέατο περιθώριο. Μην τα στήνεις στον τοίχο μόνο με την ρητορική της αντιβίας. Σε παρακαλώ κοινωνία. Μην τα τσουβαλιάζεις στο ίδιο τσουβάλι με τους φυσικούς εχθρούς τους. Η κοινωνία τα πληγώνει. Πάντα τα πληγώνει. Κοίτα πάλι σήμερα πως αυτή η κοινωνία τα πληγώνει ανεπανόρθωτα. Παιδιά που έχουν πρότυπα τον Μπελογιάννη τον Καραϊσκάκη τον Τσε Γκεβάρα τον Παναγούλη τον Αυξεντίου τον λαό της Παλαιστίνης. Κι εσύ κοινωνία τα βάζεις στο ίδιο σακί με τους μπάτσους. Δεν τα πονάς καθόλου ρε. Δεν πάει καν το μυαλό σου πως νιώθουν και πως το δικό σου τσουβάλιασμα και η ισοπεδωτική και βιαστική κι επιφανειακή ματιά που έχει έτοιμες τις δικαιολογίες το χάζι και την γελοιοποίηση και ουσιαστικά δλδ την καλυμένη αδιαφορία και προσπέραση συνέβαλε στα άσκημα παιδικά τους χρόνια. Έτσι τα προσπέρναγες και τότε δεν τα έβλεπες καν. Δεν υπάρχουν για σένα αυτά τα παιδιά; Πουθενά; Είναι μηδενικά είναι τίποτε; Δεν μπόρεσες ποτέ κοινωνία να αντικρίσεις αυτά τα παιδιά; Δεν μπόρεσες. Αχ, δεν μπορείς. Ακόμη δεν μπορείς. Προσπέραστα έτσι τσουβάλιαστα. Τέτοια είσαι.