Μας απογάμησες

 

Μωρό μου

Μ' άρεσε πάρα πολύ το ποίημά σου. Παίζεις την στίξη και κάνεις το ποίημα κείμενο. Αριστοτελικά γραμμένο. Σου ανοίγει το κεφάλι. Μια πρόταση εκατό νοήματα. Κι εκεί σε κάποια σημεία σκάνε πολυφωνικές αδείες να τρελαίνεσαι να μη ξέρεις από που να φυλαχτείς και βαράει στο ψαχνό. Αυτά είναι πικαρίσματα! Ξεκάθαρα σημεία με ένα νόημα και δέκα εικόνες. Όπως λες ρηχός μικρός και λίγος. Δεν υπάρχει περιθώριο παρεξήγησης. Το έχεις πετύχει. Δεν μπορεί πουθενά να πάει η μεταφορά. Μια μόνο κίνηση δίνει. Να πάει στο αντίθετο. Τί έχεις κάνει ρε αγάπη μου. Ξέρεις τί έχεις κάνει; Ξέρεις.

Να προσέχεις μάτια μου

Σε φιλώ

Να περάσεις όμορφα απόψε

Σε σκέφτομαι

Μου λείπεις αβάσταχτα

Η ενέργειά σου αυτό που εκπέμπεις

Το αγαπώ 

Το θέλω

Μου λείπεις 

Θέλω να σε φιλάω

Γαμώτο

Τί μέτρα;

Πολλά βαθυά και μεγάλα..

Υ.Γ.  με αγαπάς τόσο πολύ ή έχεις κάνει κι εσύ τέτοιες μαλακίες και γι' αυτό μ' αγαπάς τόσο πολύ;