Παιδική παντοδυναμία

 

Απόσταση είναι να μη θες να σε καταλάβει ο άλλος.

Να το θέλεις μόνος σου.

Είναι τα μπερδεμένα φανταστικά λόγια.

Να μη μπορείς να του εξηγήσεις

Να τον αποπροσανατολίζεις.

Να το χαλάς χωρίς να ξέρεις να το φτιάξεις.

Να μην μπορείς να τον πάρεις ένα τηλέφωνο να μην επιτρέπεται. Να μην ενδείκνειται να πας σε μια εκδήλωση που συμμετέχει ή το να τραβηχτείς για να τον πετύχεις κάπου. Απόσταση είναι να μη σε ρωτάει για πράγματα και των δυο. Απόσταση είναι η τελευταία του κουβέντα να είναι: μη με ξαναενοχλήσεις. Αλλά αν απόσταση είναι κάτι που μπορεί να διανυθεί αυτή είναι μια απόσταση που αντικειμενικά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να την διανύσει. Ας είναι τεχνιτή. 

Είναι μια γκρεμισμένη γέφυρα σε ποτάμι με κροκόδυλους και θεόρατο τείχος απέναντι ηλεκτροφόρο. Και αυτή η οχύρωση δεν έγινε για μένα. Απλά με πήραν τα σκάγια και μπάλα αυτή η κατάσταση. Με χτύπησαν οι σύμμαχοι. Οι σύμμαχοι με άφησαν αβοήθητο να πεθάνω και να πνιγώ. Η πατρίδα με στέλνει πρώτη γραμμή στον σίγουρο θάνατο. Κανείς δεν φάνηκε ακόμη να με περάσει γύρω γύρω από το κρυφό μονοπάτι. Κι ο πόλεμος να έχει λήξει χρόνια. 

Ποιος να ασχοληθεί με έναν τρελαμένο βετεράνο λεγεωνάριο που κάθεται ήσυχα και καλλιεργεί τα εκτάριά του. Δεχθείτε παρακαλώ μαζί με τον φόρο του για τον αυτοκράτωρα και τα λουλούδια που στέλνει για την αυτοκράτηρα. Δεν αξίζει να τον σκοτώσετε για  αυτήν του την παιδική χειρονομία. Δεν είναι προσβλητική, σας το ορκίζομαι, παιδική είναι. Κανένας ενήλικας δεν θα έκανε στην ζωή του τόσες πολλές αφελέστατες μαλακίες.