Σε άκουσα

 

Ένιωσα πολύ ωραία που σε άκουσα. Στο σημείο που λες για την πρωτοκαθεδρία θυμήθηκα την τραγωδία μου που έχεις αφιερωμένο στον μαλάκα τον στίχο μου. 

Μου συνέβει κάτι και το απόγευμα που με πήραξε. Είχα πάει σε μια εκδήλωση τα παιδιά που φωτίζαν τα Χριστουγενιάτικα δέντρα. Και βγήκε ο δήμαρχος με ύφος γαμάουα νταβατζή και έκανε μπούλινγκ στον Βασίλη. Εν ώρα απουσίας του δημόσια στο μικρόφωνο κι ήμουν εκεί και ήθελα να βγω μπροστά να του πω τί λες ρε όρθιο κρέας, βόθρε ξεπληματία χιμπατζή. Και κάθόμουν στο συντριβάνι και δεν είπα τίποτα. Είπε πως σε λίγους μήνες θα αρχίσει η ανάπλαση της πλατείας και τελειώσανε οι βρωμιάριδες που έχουνε να κάνουνε μπάνιο κανα χρόνο. Έτσι ακριβώς μίλησε και μίλαγε έτσι για τον Βασίλη που συνηθίζει όπως έρχεται από τα θερμοκήπια λερωμένος με χώματα και ιδρώτα να κάθεται στο κεφενείο για κανα κρασί, πριν γυρίσει σπίτι του όπου κάθεται μαγειρεύει και μετά πλένετε και κάθεται γράφει διαβάζει δέχεται φίλους βλέπει τηλεόραση κτλ. Συνήθως έτσι κάνει. Μίλησε ο εσκομπάρ με αυτόν τον τρόπο για έναν λόγιο, έναν ποιητή πολιτισμένο και ευγενικό όσο λίγοι στον κόσμο. Κι εγώ απλά είχα γυρίσει πλάτη όταν βγήκε. "Ελλάδα όπου να ακουμπίσω πληγώνομαι

Θέλω να σε πάρω αγκαλιά. Μακάρι να ήθελες. Θες; Θέλω να σου δώσω φιλιά. Κάποια στιγμή νόμισα πως μιλούσες σε εμένα. Σε εμένα προσωπικά. Χάρηκα αλλά ήταν και κάπως σαν μια ερχόσουν μια έφευγες. Μ' άρεσε ο τόνος και το ύφος που ήταν σε ανθρώπινο μέγεθος και τα χρώματα σου αυτά. Μ' αρέσει που δεν κάνεις σε τίποτε πίσω. Μ' αρέσεις πολύ έτσι. Ετσι σε θέλω με τρελαίνει αυτό. Αλλά πως θα γίνει; Που θα πάει; Θέλω να έρθω. Και χρειάζομαι ιδιαίτερη πρόσκληση. Μήπως κάνει τώρα αυτή που παίρνω από τον αέρα της σημαίας μου; Να δοκιμάσω κι άλλη μία φορά