Έρχεται κάποιος δίπλα σου και ξεχνάς ποιος ήσουν. Σα να μην ήσουν εσύ τόσο καιρό. Σαν όλες οι συμπεριφορές σου να ήταν κάτι ξένο από αυτό το είναι που θέλει αυτόν τον κάποιο με όλο του το είναι. Και μένεις άναυδος σα να έχεις πέσει κι εσύ κι αυτός από τον ουρανό. Χωρίς πρότυπα και αρχέτυπα και μοτίβα. Γυναίκα ή άντρας, αναρχικός ή γιάπης, νέος ή ηλικιωμένος, ρομαντικός ή ρεαλιστής και ξέρω 'γω τί τόσα και τόσα. Μένεις σα να συστήνεσαι κι εσύ με τον εαυτό σου και λες Θεός. Κι ο άλλος λέει Θεός και χαίρεσαι και χαίρεται. Φτάνει που υπάρχεις και υπάρχει. Κι είναι ο κόσμος ολοκαίνουργιος να τον ανακαλήψετε. Κι εκεί σε πιάνει κάτι που λες δεν μπορεί, ονειρεύομαι. Και μένεις να νομίζεις πως ονειρεύεσαι. Και τελειώνει ο χρόνος και πρέπει να φας να κοιμηθείς να πας για δουλειά να γυρίσεις σπίτι. Έρχεται η ζωή σου και σου λέει πως δεν ονειρεύεσαι ή σου λέει ξύπνα, χτυπάει το ξυπνητήρι έχεις εκείνο και το άλλο για σήμερα. Και έρχεται η ζωή του και στον παίρνει. Και έρχεται η ζωή σου και σε παίρνει. Και ξαναμπαίνεις σε μοτίβα κι αρχέτυπα και πρότυπα. Και ξαναπαίζεις τον ρόλο που σου έδωσε η ζωή σου. Αυτή τη φορά με πιο σφιγμένα δόντια και χείλη. Σα να μεγάλωσες απότομα και τα όνειρα να είναι όνειρα και τα παραμύθια παραμύθια. Μα τίποτε δεν είσαι. Κι έρχεται ο θάνατος και σε ρωτά για τη ζωή σου. Κι έρχεται η ζωή σου και σε ρωτά για τον θάνατο. Κι εσύ απαντάς στον θάνατο πως μια στιγμή έζησες. Και απαντάς στην ζωή πως μια στιγμή πέθανες. Και συνειδητοποιείς πως και στους δυο περιγράφεις την ίδια στιγμή. Και τί έμαθες σε ρωτάνε και λες τίποτε. Απλά θυμάμαι πως ήταν η αθωότητα, μα την έχω χάσει. Την έχει ο Έρωτας και τον έχω χάσει. Και βλέπεις πως η ζωή σου δεν είναι η ζωή σου. Αυτό το είχες δει κι εκείνη την στιγμή. Το έχεις δει από τότε. Μα ακόμη δεν το πιστεύεις; Τώρα το πιστεύεις. Αλλά η ζωή σου έχει γίνει εσύ κι εσύ δεν έγινες η ζωή σου. Εσύ η ζωή μου. Κι εγώ η ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή