Ερμητική Τέλεση

 

Δοκιμάζομαι. Όμως καταφέρνω την απάθεια ιδίως όταν βλέπω ότι δοκιμάζομαι. Δεν είναι απάθεια όμως. Η λέξη υπερπάθεια του πηγαίνει καλύτερα. Είναι κάτι κοντά στην υπεραίσθηση πιστεύω. 

Μοιάζει με μια αχώριστη σαν δεσμίδα χρωμάτων, όλων των συναισθημάτων και των δώδεκα σημείων του ερεθισμού όπου όμως φωτίζει σαν απέραντος Ήλιος. Δηλαδή δεν είναι δεσμίδα είναι σαν λουλούδι όπως το λένε με πέταλα φάσματα παλμικού κυματισμού. Έτσι πχ όταν δοκιμάζεσαι με τον θυμό ας πούμε ή με την σεξουαλικη διέγερση αυτό το κίτρινο ή αυτό το κόκκινο πρέπει να μίνουν σε αρμονία και να κρατήσουν αδιατάρακτο το φως αυτό και την σφαιρική εκπομπή του ουράνιου ας πούμε αυτού τόξου. 

Έχω κάνει πολλές ασκήσεις με λαϊκά τραγούδια. Όπου, όταν ήθελα πχ να σε σκοτώσω ή να σε αγκαλιάσω όπως το παραπάνω παράδειγμα, συγκεντρώνομαι φτιάχνοντας το πλατωνικό τρίγωνο, όπου προοδευτικά το τρίγωνο ενώνει τις ευθείες του βλέματος από τα δύο μάτια σε ένα κέντρο, το κέντρο τους μπροστά, σε κάποια απόσταση που το πετυχαίνω εγώ λίγων μέτρων και το σταθετοποιώ και το αντιστρέφω σαν όπως τέμνεται το Χί και σχηματίζει δύο ίδιες αντικριστές πυραμίδες κι όπως γυρίζει ανεβαίνει ψηλά και κάθεται πάνω στο κεφάλι μου. Κάνοντας μάλιστα αυτή την κίνηση κλείνει και διχοτομεί διπλά την παράλληλο όπου σε αυτή την θέση μπορείς να επικοινωνίσεις και πράγματα με τον άλλο κόσμο. Μπορείς να έχεις για βοήθεια, όπως κάνω, ένα μικρό ταμπλό με τα αντικείμενα που θέλεις και ειδωλικά τα αντιπαραβάλεις. Έχοντας λοιπόν σταυρώσει και καρφώσει σταθερά το βλέμμα στο τρίτο μας μάτι ακούω τα λαϊκά και συσπάται το πρόσωπό μου από τα συναισθήματα αλλά σταθεροποιώ το μειδίαμα και νιώθω την πίεση στις πύλες που τις ανοίγω όλες όμως και δεν αφήνω πχ να φεύγει κάτι παραπάνω από τον θυμό ή την διέγερση ή την περιφάνεια κτλ. Με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνει η δόνισή μου σε ένταση αλλα παραμένει στην αρμονία. Στην αρχή μπορούσα να αντέξω λίγο κι ύστερα πιο πολύ και πέρασα όλη αυτή την δοκιμασία με εκατοντάδες τραγούδια κι αυτά που δεν μπορούσα να τα καταφέρω τα έβαλα και τα ξαναέβαλα μέχρι που τα πέρασα κι αυτά. Στις ασκήσεις αυτές παρατήρησα πως κατανάλωνα υπερβολικές ποσότητες νερού, περίπου 3 με 4 λίτρα και επίσεις χρειαζόταν να διακόπτω για να κάνω πολεμική αυτοσυγκέντρωση με σωματική εκτόνωση όπου προτιμούσα τις κινήσεις πούμσέϊ και αστρική παρατήριση με την φορά της γεννήσεως του σύμπαντος και την προσοχή προσευχή ρουκέτα όπως την λέω εγώ γιατί είναι δικιά μου ανακάληψη που μου την έχει υποδείξει ο Τρισμέγιστος και ακόμη δεν την έχω ονομάσει. Χρειαζόταν σε όλη την διαδικασία ένα μακρόστενο μεγάλο τραπέζι τραπέζι με ροδάκια όπου απάνω του τοποθετώ το ανιμιστικό ταμπολό των ειδώλων όπου και στο κέντρο το νερό, κάθετα του σε σχήμα ταφ κρέμεται από πάνω ένα ύφασμα ίσο με το τραπέζι όπου οριοθετεί το Ιερο ανατολή δύση και η μετακίνηση του τραπεζιού συμβολιζει την μετακίνηση των πραγμάτων όπως το ίδιο με το ταμπλό και τα ανιμιστικά του αντικείμενα. Μέσα στο ταμπλό μπορεί να σχηματίζεται πάλι το Χι με την παράλληλο όπως και να αποσχηματίζεται κτλ, ανάλογα τί θέλουμε να κάνουμε πέρα από τις ασκήσεις όταν το χρησιμοποιούμε σε επικλήσεις με σπονδές όπου και συμπληρώνεται με τα στοιχεία και η προσευχή μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε με τις κινήσεις μας ένα μικροπεριβάλλον που να είναι εμφανές ότι μέσα του τα στοιχεία και πρώτος ο άνεμος είναι εκεί κι είναι διαφορετικός εκεί γύρω από ότι είναι πιο πέρα. Κάτι που νιώθεται μαγικό και μας δίχνει ότι είμαστε εκεί. Προσωπικά προτιμώ το νερό ως κέντρο μου και αφετηρία της τελετουργίας και συμπεριλάμβανα στην διαδικασία και την Τάρα το σκυλί μου που είχε λάβει μόνο αυτή την εκπαίδευση και με βοηθούσε να ανοίγω το άλογο το διαχρονικό ένστικτό και πολλές φορές γινόταν σύνδεσμος ώστε να συμμετέχουν διάφορα αγρίμια που βρίσκονταν σε μια πολύ μεγαλη ακτίνα από το κέντρο της τελετής. Τέλος χρησιμοποιώ για έξοδο μου και επιστροφή μου ένα πλατυ μαδέρι στηριγμένο στα άκρα του και προσανατολισμένο στην φορά της γέννησης του σύμπαντος, δηλαδή βορά νότο, ώστε να έχει την όσο μεγαλύτερη δυνατότητα να πάλεται όπου κάνω πάνω του τις ασκήσεις που με βοηθούν να ανταπεξέλθω στην ισορροπία και την ελαστικότητα που απαιτείται. 

Είναι δύσκολο να περιγραφεί γιατί δεν μπορείς να είσαι ακριβώς εκεί. Είσαι ταυτόχρονα σε παράλληλο σε διχοτόμο σε διπλή διχοτόμο και άλλου. Προσπάθησα να δώσω πρακτικά την εικόνα. Βέβαια δεν είναι μια διαδικασία μιας ώρας. Είναι μια προσπάθεια που η διαδικασία της σίγουρα ξεπερνάει τον μήνα. Σε στάδια τέλεσης φτάνει σχεδόν τους δυο μήνες και η προετοιμασια χρειάζεται κάποια χρόνια ή ανάλογα μάλλον όμως δεν είναι κάτι που γίνεται σε μια μέρα τέλος πάντων. Και η εικόνα μου είναι εικόνα ψυχοσικού επισοδείου όπως με διέγνωσε ο γιατρός μου. Όμως για μένα είναι μια κατάσταση αν όχι ευχάριστη αλλά μια κατάσταση που μπορεί να χρειάζομαι βοήθεια και σχετική προστασία για να μην πέσουν πάνω μου τίποτε σύγχρονοι και με δουν έτσι να τους λέω πχ ότι ακούω την φωνή τους να βγαίνει από τον κόλο τους ή ότι μιλάω με τις κουκουβάγιες και τα τσακάλια και βλέπω την Ατλαντίδα και νιώθω τα ραδιοκύματα να με τρυπάνε και να με καίνε σαν να με βαράει τέσλα και πατάω σε λεκάνες με νερό γιατί είναι τόσο μεγάλη η ακτινοβολία που μαζεύω που πονάω και γίνεται το αίμα μου νερό, να μιλώ με κινήσεις με τον Τρισμέγιστο και ότι με στρέφει να διαβάζω τις απαντήσεις του στα αστέρια ... ε χρειάζομαι κάποιον να με προσέχει να μη με δέσουνε καταρχήν. Είχα την Τάρα ήταν καλά, μου κράταγε και η Ιουλία λίγο τα παιδιά κι ήταν καλά κι έχω κάποια εμπειριά κι αρκετά προχωρίσει.