Σήμερα είναι η μέρα που θα πάω Καλαμάτα στο ΚΕΔΑΣΥ για τα αποτελέσματα της μικρής. Και πρέπει να ξεκινήσω σε λίγο για να προλάβω να πάω κι από το τμήμα. Είμαι στην τσίτα γιατί μου την έχουν δώσει και αυτοί γιατί ενώ χτυπάνε την περιοχή όπως έμαθα μέρες τώρα αυτοί δεν κάνουν τίποτε. Εδώ οι σπείρες έχουν αποθρασυνθεί και βαράνε περιοχές περιοχές ανενόχλητοι, όπως φαίνεται με καθοδήγηση κάποιου εγκεφάλου που ξέρει τις οικογένειές μας. Και μπαίνουν πρώτα πεζοί πέρνουν χρυσό και λεφτά μετά έρχονται με φορτηγάκι για μηχανήματα και μετά με φορτηγο για τα πάντα ανάλογα τι έχουν δει. Του αλλουνού ενός γνωστού μου του πήραν μέχρι και τα αγγούρια τα συσκευασμένα που είχε για πούλημα την τρίτη φορά. Θα με κάνουν οι μαλάκες να κοιμάμαι στην κουζίνα με τα εργαλία και το παπί αγκαλιά. Κι εμένα τα όπλα μου είναι κλασικά, θα δεις αλλού τα πόδια αλλού τα κεφάλια κι αλλού τα χέρια. Και σιγά τα εργαλία πια που έχω. Πρέπει να ηρεμήσω γιατί με έχει πιάσει πολεμική εγρήγορση και ετοιμότητα για σπλατεριά.