Με χτυπάνε τσεκουριές από την στέρηση. Θέλω να σε βρίσω πολύ. Να ξεκινήσω τώρα και να μη σταματάω. Να συνεχίζω και αφότου θα έχει κλείσει η φωνή μου. Ύστερα να αρχίζω να σπάω γύρω μου και να πετάω ότι βρεθεί μπροστά μου κι ας μην βλέπω τίποτε μπροστά μου από τα κλάματα. Κι όταν θα μίνω και χωρίς ανάσες και δύναμη καμιά να βουτήξω στο κενό το μέσα μου δεύτερε εαυτέ μου. Εσύ ταιριάζεις από εμένα καλύτερα σε αυτόν τον κόσμο. Θα ήτανε πληθωρισμός αν ήμασταν κι οι δυο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή