Όλα τα ερωτήματα της ύπαρξης έχουν στριμωχτεί στην προσωπική μου ζωή κι έχουν προσωποποιηθεί κιόλας. Για τί ζούμε; Ζούμε; Ζούμε χωρίς να υπάρχουμε; Υπάρχουμε δίχως να ζούμε; Πως θα μπορούσαμε να υπάρχουμε και να ζούμε; Ποια ακριβώς η σχέση του ατόμου με το σύνολο και του συνόλου με το άτομο. Το ειδικό και το γενικό. Ποια η σχέση της αλήθειας με την πραγματικότητα και πότε και πως αυτά τα δυο, κι αν, μπορούν να συμπέσουν να ταυτιστούν. Τί μου αποκαλύπτουν τα στοιχεία της πρώτερης εμπειρίας;
Είμαι συγκεντρωτικός χαρακτήρας. Θέλω να γνωρίζω τα πάντα πάνω σε αυτό που κάνω. Και δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις και δεν με έλκει το άγνωστο. Εχθρεύομαι ότι αποσταθεροποιεί τον κύκλο μου. Μελετάω μέχρι τελευταίας λεπτομέριας τα άλματά μου. Κάνω μόνο βιώσιμες αειφόρες κινήσεις με επίκεντρο τις δικές μου δυνάμεις. Δεν έχει βρεθεί ακόμη ο άνθρωπος που θα με κάνει να χαλαρώσω και να αφεθώ. Να νιώσω δλδ πως όντως με αγαπάει αλλά και πως είναι σε αυτό το βαθμό διαθέσιμος πρόθυμος και ικανός.
Σε εσένα βλέπω τρελές διακυμάνσεις. Φαίνεσαι πως είσαι εντελώς ασταθής. Πως έχεις ένα εύρως που θα μπορούσες... δε ξέρω, ξέρω πως ξέρω πως μπορώ να τα περιμένω όλα από εσένα, τα καλύτερα και τα χειρότερα. Από την άλλη βλέπω πως έχεις κατακτήσει πράγματα που προϋποθέτουν σοβαρότητα και σταθερή προσπάθεια. Βλέπω ότι κρατάς μια θαυμαστή τάξη και συνέπεια στο περιβάλλον σου στους ανθρώπους και τις δράστηριότητές σου. Μια αξιοθαύμαστη συνοχή και ομαλή ροή στο έργο σου. Έχεις μια αξιοζήλευτη αισθητική και εμφάνιση. Αισθήματα κι ευαισθησίες που θα μπορούσαν να κάνουν και βράχο να τρέμει και τους καννίβαλους να μαζεύουν λουλουδάκια.
Όμως αυτές τις μέρες φοβάμαι πως τα έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα και κάπου καλοπερνάς. Και είμαι να τραγουδάω το αλίμονο του Μητροπάνου.
Και να σκέφτομαι πως αφού έχεις πάει με τόσους μαλάκες εμένα γιατί... στο πηγάδι κατούρισα .. αφού το' χω και θέλω να δώσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή