Αγνώστου

 

Θα ξημερώσει και θάσαι εδώ ακόμα.

Θα φύγεις με το φως να σε συνοδεύει.

Καμιά νύχτα πάνω σου.

Κανένα ίχνος σκότους

.

Έτσι διάφανη φεύγει η αγάπη.

Αφήνει πίσω της ένα αποτσίγαρο, 

στο σταχτοδοχείο..

Ενα γέλιο, στο μαξιλάρι.

Και σκόνη. 

Απο το βλέμμα σου.

Δεν θα πειράξω τίποτα.

Να μείνουν εκεί για πάντα.

Σε έναν κόσμο, 

που όλα προορίζονται να χαθούν.

Προς την έξοδο στραμμένη η ζωή.

Γεννήθηκε να φεύγει.

Κι ας ερχεται. 

Συνεχώς.

Θάρθει καιρός που θα λέμε μόνο καλημέρα.

Κανένα αντίο δεν θα χρειαστεί να πούμε.

-ΑΓΝΩΣΤΟΥ: Η βία του βίου-