απλά

 

 

Είναι πολύ όμορφα εδώ γύρω. Ακόμα και που έχω παρατήσει κάπως τις δουλειές και έχει ακαταστασία είναι πανέμορφα. Έχει αρχίσει να μυρίζει άνοιξη και μου έρχεται λίγο λίγο η όρεξη πάλι για να κάνω ένα ντου να μαζέψω εδώ μέσα και να ξεκινήσω ανοιξιάτικές εργασίες. Ήταν λογικό με την τόση ένταση τους προηγούμενους μήνες που τα φόρτωσα κι εγώ λίγο στον κόκορα. Τα του σπιτιού και του χωραφιού δλδ όχι ότι κάθισα, ασχολήθηκα με χαρτιά και σχέδια και ξανά με το βιβλίο και με τα κείμενα που δεν ξέρω τι θα γίνουν. Κάνω διορθώσεις που δεν μου αρέσουν και τρώω ώρες για αποτελέσματα που τελικά μου αρέσουν όπως ήτανε είναι αρχικά. Είμαι σε φάση διερωτήσεων και μου λείπει η σιγουριά αλλά ξέρω ότι οι σιγουριές είναι στο μυαλό μας στην τελική και ποτέ δεν υπάρχουν. Στην ουσία είναι θέμα αποφάσεων, κατά που κλίνεις περισσότερο κάθε φορά. Να ας πούμε εγώ είχα χρόνια να ανασάνω λίγο οικονομικά γιατί συνέχεια είχα ανοιχτές τρύπες που έκλεινα και δεν είχαν έρθει και καλές χρονιές. Όχι ότι έχω τελειώσει εδώ, απλά δεν είναι αναγκαίο εδώ να κάνω τώρα κάτι τα πράγματα λειτουργούν πολύ ωραία και αν θέλει λίγο ακόμα δουλειά το υπόγειο και το κελάρι κι αν θέλω ένα ακόμα υπόστεγο και μια καλή πόρτα στην αυλή και κάποια καινούρια πράγματα να αντικαταστήσουν τα μεταχειρισμένα που έχω βάλει και κάτι τέτοια δεν είναι κι επείγοντα. Η μεγαλύτερη επιτυχία που μου έχει συμβεί είναι το καθημερινό μου πρωινό ξύπνημα. Ο Ηρακλής ξυπνάει χαράματα από φυσικού του, κάνει τα δικά του και περιμένει να πάει 7μιση που έρχεται και μου λέει μια γλυκιά καλημέρα και μου ανοίγει το ράδιο για να ξυπνήσω και πάει και μιλάει και στην μικρή να ξυπνήσει η οποία σηκώνεται κι έρχεται και τρυπώνει στο κρεβάτι μου και είναι τόσο ωραίο να βλέπω αυτές τις ομορφιές μόλις ανοίγω τα μάτια μου. Ε σηκωνόμαστε μετά από κανα τέταρτο και τρέχουμε για το σχολείο. Φαντάσου να ξύπναγα και να σε είχα κι εσένα δίπλα μου σε αυτόν τον παράδεισο!   Δεν ξέρω πως το έχω πετύχει, έχω φάει κάποιες ώρες να τους μαθαίνω πράγματα και εχθές ας πούμε που ήμουν αδιάθετη μόλις ήρθαν μου έφτιαξαν κάτι να φάω, άναψαν την φωτιά και ήρθαν κοντά μου και στο τέλος με γιάτρεψαν και με ξεσήκωσαν και σηκώθηκα και μαγειρέψαμε κι άλλο και είδαμε και ταινία κι αφού έφυγα νωρίτερα από αυτά για ύπνο αφού δεν ήμουν τελείως καλά ήρθαν μετά και με σκέπασαν καλά μου έβγαλε η μικρή τις κάλτσες με φίλησε, ότι κάνω κι εγώ σε αυτά. Στον Ηρακλή μόλις πήγε οκτώ του έδειξα όλη την κουζίνα και του έχω πει ότι στα δώδεκα θα του δείξω όλη την αποθήκη με τα εργαλεία. Από ενού χρονού αυτό το παιδί του έβαζα στο τραπεζάκι τα ταπεράκια του με τα μπισκότα και τις λιχουδιές και το παγούρι του και σηκωνόταν πρωινός πρωινός και φρόντιζε τον εαυτό του σαν μεγάλος αδιαμαρτύρητα μέχρι να σηκωθώ. Η μικρή αν δεν την ξυπνήσουμε το πρωί θα κοιμάται κι αυτή σαν εμένα όταν είναι ελεύθερα τα πρωινά. Ο Ηρακλής τώρα ξέρει και παραπάνω πράγματα από εμένα στα ηλεκτρονικά και όχι μόνο. Είναι αξιοθαύμαστο παιδί και στα μάτια μου περισσότερο που δεν χάνει την συγκέντρωσή του καθόλου εύκολα. Αυτό ήταν κι ένα άγχος μου γιατί εγώ έχω εμφανώς διάσπαση και φοβόμουν μην τον μπερδεύω αλλά από πολύ μικρός όταν πάω να το πάθω μου λέει μαμά και καταλαβαίνω και σταματάω αμέσως και συνεχίζει. Μπορεί να μιλάμε ώρες να τον κόψω δέκα φορές να μου πει αμέσως μαμά και δεν τα χάνει με τίποτε και συνεχίζει. Από πολύ μικρός είναι απίστευτα περιγραφικός, θυμάται ότι βλέπει με απίστευτες λεπτομέρειες.  Εγώ στον προφορικό λόγο τα χάνω συχνά και αφού χάνω μερικά δευτερόλεπτα του ζητάω να μου το ξαναπεί από εκεί που έμεινα και μου τα ξαναλέει, μπορεί και δυο και τρεις φορές απτόητος. Τα του σχολείου του δεν του παίρνουν πάνω από μισή ώρα και είναι άριστος μαθητής, λίγο τσαπατσούλης με τα βιβλία και τα πράγματά του αλλά άριστος στις γνώσεις και τα καθήκοντά του. Οι δάσκαλοι του μιλάν για ένα πανέξυπνο ευγενέστατο και χαρισματικό παιδί με πάρα πολλές γνώσεις κι εκτός ύλης. Η μικρή είναι άλλη περίπτωση, είναι σκληρό υλικό. Σίγουρα δεν φαίνεται να έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά μέχρι πριν τα Χριστούγεννα δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον στο μάθημα. Από πέρσι έκανα αίτηση για επιτροπή αφού αρνείται τα σχολικά καθήκοντά της και πηγαίνει μόνο για τα καλλιτεχνικά και να παίζει με τις φίλες της. Είναι πανέξυπνη και κοινωνικότατη και δεν φαίνεται να έχει κάποια έλλειψη κριτηρίου ή κοινωνική δυσκολία. Δεν της αρέσουν οι δασκάλες της, οι κανόνες και οι εντολές. Μαθηματικά καταλαβαίνει, πρακτικά καταλαβαίνει και πράγματα για μεγαλύτερες ηλικίες, ας πούμε πρακτικά μαθηματικά καταλαβαίνει ακόμα και τα κλάσματα και με πράγματα κάνει απίστευτα όμορφους και ταιριαστούς συνδυασμούς και είναι απίστευτα δημιουργική όταν παίζει φτιάχνει τρομερά πράγματα που δείχνουν ότι το παιδί όχι μόνο δεν έχει κάποιο πρόβλημα αλλά έχει θάρρος παίρνει πρωτοβουλία και τα αποτελέσματα και οι συνθέσεις της δείχνουν κάτι το θαυμαστό και ιδιαίτερα έξυπνο και καλαίσθητο και μαθηματικό. Αλλά αρνείται να γράψει και να διαβάσει, όχι τελείως, τα γράμματα ένα ένα τα ξέρει και τις συλλαβές μία μία τις λέει, αλλά ζορίζεται και στο γράψιμο τα καθρεφτίζει, φαίνεται δυσλεκτική σε μεγάλο βαθμό. Συγκέντρωση έχει και προφορικά όταν δει μια ιστορία μπορεί να στην πει και έχει και απίστευτη φαντασία. Προχθές είχε ανοίξει ένα παραμύθι και έλεγε έλεγε έλεγε με τόση ευγλωττία και σταθερότητα πόσην ώρα που ξαφνικά νόμισα πως είχε γίνει ένα θαύμα και διάβαζε το παιδί μου και τελικά το τα έλεγε από το μυαλό της, μια τέλεια ιστορία από το μυαλό της σα να ήταν γραμμένη πραγματικά από ταλαντούχο συγγραφέα σε επίπεδο δηλαδή πολύ υψηλό. Έχει κι αυτή προχωρήσει και στην κουζίνα ενώ δεν είναι ακόμα οκτώ που θα μάθει να τηγανίζει μόνη της τις πατάτες της και το αυγό και να μαγειρεύει αλλά φτιάχνει από πολύ νωρίς κρύα πιάτα με ότι φανταστείς και της αρέσει να τακτοποιεί και να διακοσμεί εδώ μέσα. Πράγματα όλα που δείχνουν ότι το παιδί είναι κι αυτό πανέξυπνο και χαρισματικό και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι την μικρή επειδή ήμουν πιο χαλαρή και επειδή από μωρό είναι υπερκινητικό και δεν μπορώ να την παρακολουθήσω αν δεν περιοριστεί και δεν ήθελα βέβαια να την περιορίσω γιατί δεν είναι του χαρακτήρα μου, λόγω του ότι είναι δλδ σε έναν αβυσσαλέο βαθμό και τραβάω το αντίθετο για να βγω, είχα προλάβει και είχα φτιάξει το περιβάλλον εδώ κάπως ασφαλές και την έμαθα τελείως λάσκα. Αν έπρεπε κι εδώ δλδ να την παίρνω από πίσω θα τα είχα παίξει με ένα τόσο υπερκινητικό παιδί. Επομένως εξηγώ ποιοι είμαστε και τι γίνεται εδώ πέρα και την αφήνω ελεύθερη. Όταν είναι να κάνουμε κάτι λέμε γιατί πρέπει να γίνει και ο καθένας είναι ελεύθερος να δει πότε πρέπει να το κάνει και πως. Αν είναι κάτι επιτακτικό πρέπει να το συζητήσουμε να γίνει κατανοητό τι και πως και μόνο σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης δίνονται εντολές που φαίνεται ότι είναι ισχυρό το πρέπει λόγο πραγματικής ανάγκης ασφάλειας και σε αυτές τις περιπτώσεις που με βλέπουν τα παιδιά κι εμένα ότι είμαι στο όριο να φρικάρω ανταπεξέρχονται 99% χωρίς να χρειαστεί να φρικάρω και δεν παρουσιάζεται συχνά μια τέτοια ανάγκη κι έτσι δεν υπάρχει συχνά η ανάγκη για εντολές. Οπότε κινούμαστε σε μια ελεύθερη ρουτίνα. Εμένα μια μεγάλη μου έγνοια ήταν να νιώθουμε άνετα μεταξύ μας. Θυμάμαι μικρή που ήμουν που έμπαινε η μάνα μου σπίτι το μεσημέρι από την δουλειά της και τσακιζόμασταν από τον φόβο μας να πάμε στα γραφεία  μας να κάνουμε ότι διαβάζουμε γιατί έτσι ήθελε να μας βρίσκει. Αυτό, το ότι δεν κινιόμουν άνετα ως παιδί και άλλαζα με την παρουσία της στον χώρο με έχει σημαδέψει και ήταν και είναι ένας από τους στόχους μου να νιώθουμε άνετα και αληθινοί εδώ μέσα και να μιλάμε και να συμφωνούμε. Ακόμα κι αν δεν γίνονται κάποια πράγματα και είναι και λίγο κουραστικό για μένα το προτιμώ. Είναι εντυπωσιακά όμορφα και τα δυο παιδιά και με λέγειν και διαλογική ικανότητα και αξιοθαύμαστη ορθολογική σκέψη. Ακόμα και που είναι ακόμα παιδιά πια σπάνια κάνουν κουλά. Και έτσι δεν ανησυχώ πολύ. Και για την μικρή, έτσι κι αλλιώς κι εγώ συλλάβιζα μέχρι το γυμνάσιο και έφτασα μέχρι το λύκειο για να αποφασίσω να αποκτήσω έναν γραφικό χαρακτήρα που έγραφα τα γράμματα συνεχώς διαφορετικά. Και που τα κατάφερα όπως τα κατάφερα χωρίς ειδικούς δασκάλους και γιατρούς μέχρι τα 35 να μάχομαι και να καλύπτω ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα όπως είναι τελικά. Και τα κατάφερα λόγο ευφυΐας και μαθηματικού μυαλού και τα καταφέρνω ακόμα με τόσες ευθύνες σχεδόν αβοήθητη από τους δικούς μου και να έχω κάνει τόσα δύσκολα και αξιόλογα πράγματα. Έλεγα λοιπόν πως φέτος μου ήρθε μια καλή χρονιά στην οποία έβγαλα εις πέρας την σοδειά στον απόηχο του πιο δύσκολου επεισοδίου μανίας που είχα ως σήμερα αφού οι παραισθήσεις μου είχαν διάρκεια τριών εβδομάδων αδιάκοπα και ζούσα μέσα στον ψυχοτρονικό ραδιοπόλεμο και τον κανονικό δηλαδή γιατί υπήρχαν και πολλά αιτιατά που τα είδανε κι άλλοι. Λοιπόν, τι πρέπει να κάνω φέτος με τα υλικά είναι μια ερώτηση αν έχω αντοχές να επεκταθώ ή να κάνω κάποια πράγματα που θα με ξεκουράσουν. Ξέρω ότι θέλω να έρθω Αθήνα να ζήσω για να περπατήσω κάποια μέρη ώστε να καταλάβω την ιστορία καλύτερα και για να ταΐσω την όποια ελπίδα. Επίσης, θα είναι ωραία η ζωή μας να έχει αλλαγές και να δούμε και το αλλιώς. Όμως να μην είναι και οι συνθήκες τέτοιες που να αδικήσουν αυτή την προσπάθεια. Είχα υπολογίσει την μετάβαση κάπου στα εξήντα χιλιάρικα, μετά την πήγα τσίμα τσίμα στα τριάντα και είμαι ακόμα πολύ πιο κάτω αλλά μπορώ έστω μισό βήμα κι αν το κάνω θα μηδενίζω υλικά και με μηδέν υλικά μόνο εδώ πάλι μπορώ να την βγάλω. Ενώ υπάρχουν προοπτικές και χαρτιά που ακόμα συνεχίζω να τα παίζω και δεν μου βγαίνουν, αλλά κάποια ώρα στο ξαφνικό πάλι θα βγουν, όπως μου βγήκε το ’20 και με εκείνα και τα άλλα τα έριξα πάλι σε ελιές. Γιατί αν δεν είναι το πρόβλημα τα υλικά και ο τόπος τι μπορεί να είναι. Εγώ είμαι ορθολογιστής πάνω από όλα και αυτά βλέπω. Σου είπα, πάμε να δοκιμάσουμε. Η απόσταση δε σ΄ αρέσει, η δέσμευση δε σ΄ αρέσει. Πώς στο καλό το έχεις σκεφτεί; Με στυλό και χαρτί; Άλλο η ζωή κι άλλο τα ποιήματα; Τι στο καλό κάνεις εκεί πέρα; Όχι, δεν θα ξεκουραστώ, το μισό βήμα θα κάνω και αν φιλοτιμηθείς ας με ξεκουράσεις εσύ με ένα φιλί κανονικό όμως αν φιλοτιμηθείς, να μου το βάλεις για νέφτι. Αφού θα μπορούσαμε βρε αγάπη μου κάθε τόσο κι έτσι όπως είναι. Και να μην νιώθω τελείως στον αέρα. Ο αέρας είναι πιο δύσκολος κι από την θάλασσα. Παλεύω τόσα, έχω να παλεύω και το φάντασμά μας. Υπάρχουμε τελικά; Εγώ στο λέω ξεκάθαρα, κάθε πρωί ξυπνάω με την σκέψη σου. Εγώ για σένα υπάρχω τελικά πουθενά εκεί έξω. Ήρθα τόσες φορές να φιληθούμε και έφαγα τα μούτρα μου. Εντάξει δεν το κρίνω με την κοινή λογική κι ούτε κι εσύ θέλω να με κρίνεις με αυτή γιατί θα πέφτουμε μονίμως έξω. Και θέλω να ξανάρθω. Να ξανάρθω; Έτσι για ένα φιλί, να ξανάρθω; Κανονικό φιλί.