Τα μάτια τους είναι αδιάκριτα, λες και ψάχνουν ελατώματτα. Σου μιλάνε σα παλιόφιλοι κι ύστερα περνάνε δίπλα σου σα να μη σε βλέπουν. Κοινωνικές εκδηλώσεις, στα κλαμς στις πλατείες στους χώρους τέχνης... μια μαλακία μόνος σου είναι καλύτερη κι αληθινότερη.
Η πιο αληθινή. Να πεις δεν έχω την αρχή της κασέττας κι ούτε το τέλος και είμαι από την ταυτότητά μου έτσι.
Ανεβαίνω στην σκηνή να παίζω και όταν κατεβαίνω πηγαίνω απέξω κι απέναντι να κοιτάζω μέχρι να φύγει η υπερένταση και να φύγω με τον αδερφό μου σα παιδιά το ηλιοβασίλεμα μαζί.
Μου λέει, πρέπει να εκτονωθούμε σεξουαλικά. Δεν είναι απιστία αυτή στο δράμα μας.
Εμένα το δικό μου δράμα είναι ότι αγαπώ δυσλεκτικά. Και ότι ο έρωτάς μου με θέλει Δημήτρη. Και είναι δύσκολο να μη παίζει ο κομπάρσος κάθε λίγο. Που ότι και να παίζει δλδ
Το φιλί μπορεί.
Πάμε σε μια γωνιά κάπου ..
Κι αν θες μπορούμε να βρούμε ένα είδος σχέσης για μας που να μας αρέσει.
Σε μονογαμική βάση.
Πες μου που να πάω
Να κάνουμε έρωτα κάθε μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή